Over de Belgische justitie gaan hardnekkige verhalen de ronde. Dat ze traag gaat, en weinig efficiënt en onbetrouwbaar is. Het zou snellere, goedkopere en gemiddeld rechtvaardigere resultaten opleveren om bij juridische geschillen gewoon ‘kop of munt’ te doen met de tegenpartij.

Die beweringen zijn allemaal waar. Vraag maar aan de brave bejaarde man die onlangs een brief kreeg dat zijn zaak vanaf 2040 eventueel voor de Brusselse rechtbank kan komen. Als er niks tussenkomt, en als hij niet de tijd van de rechtbank verknoeit door ondertussen dood te vallen. Daar staan boetes op.

Dit gezegd zijnde: als de democratie in gevaar is, staan ze er wel. Of toch zeker in Ninove. In Veurne iets minder. Daar in de Westhoek werd al een paar dagen voor de verkiezingen duidelijk dat Vooruit-burgemeester en ex-parlementslid Peter Roose schaamteloos volmachten ronselde door brieven rond te sturen vanuit het stadhuis, ondertekend met ‘uw burgemeester’.

Ook in de brief: ‘Geef gerust een seintje, dan komen we dat ophalen.’ En ook dat seintje kon via zijn telefoon… op het stadhuis. Het lokale parket keek minzaam toe: de burgemeester in kwestie beweerde immers dat ‘het niet waar was’. En dan zit zo’n zaak natuurlijk muurvast.

Identiteitskaarten in beslag genomen

Ook elders getuigde een thuisverpleegster op VTM-nieuws voor de verkiezingen dat de identiteitskaarten van bejaarden in beslag waren genomen door een huisdokter om er volmachten uit te halen. De televisie van het parket bleek helaas in herstelling.

In Ninove daarentegen haalde het parket alles uit de kast tijdens de verkiezingen, net voor de klinkende overwinning van Forza Ninove bekend werd gemaakt. Vlaams Belanger Guy D’haeseleer werd meteen hoofdverdachte nummer één, het parket nam volmachten in beslag en het onderzoek bleek zo lek als een mandje met een groot gat in. Vermoedelijk in het belang van het onderzoek.

Het zou Forza Ninove de sjerp kunnen kosten, die flagrante schending van de democratie. En plots kwam Veurne na de verkiezingen ook in het vizier van het parket

Het zou Forza Ninove de sjerp kunnen kosten, die flagrante schending van de democratie. En plots kwam Veurne na de verkiezingen ook in het vizier van het parket. Ja, hier wordt gewaakt over de democratie. Over de ene iets meer dan de andere. Het punt is: het zal voor iedereen glashelder zijn dat de rechtsstaat zal zegevieren.

U kan zich trouwens gerust laten stenigen als de partij die zonder volmachtzonde is, de eerste steen mag werpen. Daarna kan u zonder een schrammetje naar huis. Het zou partijen sieren om dat toe te geven. In naam van diezelfde democratie.

Spiegel voor de politiek

PVDA verloor de verkiezingen door het afschaffen van de opkomstplicht. Zonder de dwang om tot aan het stemhokje te stappen, zal de moderne marxistische partij nooit aan de macht komen. De analyse van Jos D’Haese klonk een beetje als een bekentenis over de doelstellingen van een wat meer ouderwetse marxistische partij, maar dat kan aan mij liggen.

Maar ook Conner Rousseau voelde zich lelijk bedrogen door die afschaffing toen hij naast de sjerp greep in Sint-Niklaas, gevolgd door Vlaams Belang en CD&V. Werkelijk iedereen meende te weten dat de nieuwe werkelijkheid hen stemmen had gekost. Daarin volop gesteund door de meeste opiniemakers die het een grote stommiteit vonden.

Wereld op zijn kop

Het is een beetje de wereld op zijn kop natuurlijk. De waarheid is dat het thuisblijfrecht — klinkt nogal evident — van de burger, de politiek een spiegel voorhoudt. Het doet me denken aan de roman van Oscar Wilde The Picture of Dorian Gray. In dat verhaal blijft de knappe jongeling Dorian Gray eeuwig jong en knap, terwijl zijn geschilderd portret veroudert en al zijn zonden absorbeert. Een gruwelijk wezen blijft over. Dorian Gray vernietigt uiteindelijk het schilderij en sterft.

De opkomstplicht toonde de politiek het spiegelbeeld dat ze zo graag van zichzelf ziet. De afschaffing ervan is de realiteit die zo graag op zolder verborgen wordt

De opkomstplicht toonde de politiek het spiegelbeeld dat ze zo graag van zichzelf ziet. De afschaffing ervan is de realiteit die zo graag op zolder verborgen wordt. Niet de politiek is bestolen door het thuisblijfrecht, de burger is wel oprechte politiek kwijt. Meer kijken naar het beeld, heren politici, minder in de spiegel. Conner, ik heb het over u.

En ik zal u nog eens iets zeggen, meneer Rousseau…

Conner haat vrouwen

Conner is niet ‘minstens voor de twee’ zoals hij eerder beweerde. Hij heeft gewoon een bloedhekel aan vrouwen. Dat vermoeden bestond al na zijn exploten voor café ’t Hemelrijck, maar wordt nu snoeihard bevestigd door de manier waarop hij zijn eigen oude omaatje ‘hielp’ om te stemmen.

Politici pakken wel vaker een accessoire mee naar de stembus. Kinderen zijn populair, hondjes zeker ook. Maar Conner besloot dus zijn arme oma, inclusief rollator, mee te sleuren. Kleinkinderen die hun oma’s betrekken bij hun hobby, dat staat namelijk sympathiek. Maar dat geldt dus niet als je er tegen gaat schreeuwen dat ze op alle kandidaten moet stemmen op de lijst.

‘En niet alleen op mij, hé! Op iedereen, he! Dat weet ze wel hoor.’ Om vervolgens te beginnen zeuren tegen de camera dat hij ze vorige week al naar de pijnkliniek moest meepakken. Ondertoon: ‘Ik zeul die ouwe ook mee zonder camera’s, hoor.’ Ik geloof er niks van. Oma mag blij zijn dat Conner nuchter was zondagmorgen. God weet hoe het anders was afgelopen. Een fatsoenlijk politicus luist oma een volmacht af in plaats van ze op te voeren als trofee.

Peter Roose

Er zijn volmachten en volmachten