Op 1 december 2007 overlijdt in Amsterdam Elisabeth Eybers; ze is 92. Deze Nederlands/Zuid-Afrikaans dichteres werd in Transvaal geboren als dochter van een Nederduits-gereformeerd predikant en een moeder die hoofd is van een middelbare meisjesschool. Van 1932 tot 1936 studeert ze moderne talen aan de Universiteit van de Witwatersrand (Johannesburg) en behaalt cum laude een Bachelor of Arts. Ze werkt als journaliste en trouwt met zakenman Albert Wessels, met wie ze drie dochters en een zoon krijgt.

In 1961 verhuist ze naar Nederland en vestigt zich in Amsterdam. De reden is relationeel, zo blijkt. Ze scheidt van Wessels en trekt in bij de Nederlandse econoom Pieter Hennipman (1911-1994), met wie ze in 1974 trouwt.

Eybers verkrijgt de Nederlandse nationaliteit, maar blijft schrijven in het Afrikaans. Haar werk staat bol van humor, sarcasme en zelfspot. Zo lezen we op haar overlijdensbericht, van haar hand:

Godsdienstigheid beweer
Die siel bly voortbestaan
Terwyl ek self begeer
Om grondig te vergaan.

Haar oude universiteit vereert haar in 1972 met een eredoctoraat. In Nederland krijgt ze voor haar gehele oeuvre zowel de Constantijn Huygensprijs (1978) als de P.C. Hooft-prijs (1991). De P.C. Hooft-prijs gaat niet vaak naar dichters wier eerste taal niet het Nederlands is. Eybers is dus de uitzondering.

Uit haar dankwoord na ontvangst van haar prijs: ‘Ek (wil) my innige dank uitspreek teenoor die Nederlandse lesers wat my en my taal so ruimhartig aanvaar, als ’t ware in weerwil van die wydverspreide opvatting dat alles wat deur afkoms of assosiasie met Suid-Afrika te make het, verfoeilijk moet wees’.

Pieter Hennipman

Vandaag 2007: Elisabeth Eybers overleden, dichteres tussen Nederlands en Afrikaans