Die Ivan De Vadder, dat is toch een stielman. Iedere vrijdagavond legt hij in De Afspraak een politieke week ‘netjes neer’.

‘Kan ik ook’, dacht ik bij mezelf. Niet dus. Ik krijg niet eens een doorsnee politieke dag neergelegd zonder er een gigantische potpourri van te maken. Neem nu bijvoorbeeld zo’n zwarte, vrouwelijke Sinterklaas als Queen Nikkolah die ineens opduikt in Gent om de ‘raciale- en gendergrenzen van Sinterklaas ter discussie te stellen’. De politici slaagden er alvast niet in om dat netjes neer te leggen. ‘Van kinderfeesten moet men afblijven, en zeker met de wokepollen van u en uw konsoorten’, blafte Vlaams Belanger Chris Janssens tegen de voorzitster van Groen.

Patroonheilige van de politici

Sinterklaas ligt nu eenmaal héél gevoelig bij politici. De Goedheilige man is het kloppend hart van onze politieke identiteit. Dat is makkelijk te verklaren. Politiek en Sinterklaas hebben een gelijkaardige modus operandi. Beiden geven u een catalogus aan beloften en cadeautjes maar uiteindelijk krijg je er maar een fractie van, die je ook nog eens zelf moet betalen. En dat is in het beste geval. Je zou zelfs kunnen zeggen dat Sinterklaas meer patroonheilige is van de politici dan van de kinderen. Dat is nu ook weer niet de bedoeling. Ik stel voor dat we Sinterklaas voor eens en voor altijd teruggeven aan de kinderen. Voor de politici vinden we wel iemand anders. Een meer realistische patroonheilige.

Queen Nikkolah, een wandelende kringwinkel van teleurstelling.

Waarom niet Queen Nikkolah? Die doet alvast geen grote beloftes. Die brengt tweedehands speelgoed dat ze bij andere kindjes is gaan ophalen. En terwijl ze daar is, pakt ze wat van uw speelgoed weg om aan iemand anders te geven. Een wandelende kringwinkel van teleurstelling is ze. En daar wil ze ook nog eens voor bewonderd worden terwijl ze zeurt en zaagt over wiens schuld het allemaal is en hoe slecht de wereld in elkaar zit. Geef toe, Queen Nikkolah en de Belgische politiek? Die zijn voor elkaar gemaakt.

TV bij kaarslicht

Maar het mocht niet zijn. Zwarte Nicole werd door burgemeester Mathias De Clercq verbannen uit het stadhuis en moet zonder politieke goedkeuring haar kans wagen op Vlaamse daken. Het is daar trouwens druk tegenwoordig op die daken. Er zijn Nikkolah en Sinterklaas uiteraard maar sinds deze week zit ook de volledige Volksrepubliek China op uw dak. ‘Kan niet slecht zijn voor het EPC-certificaat. Is dat goedkoper dan de inspecteur omkopen?’, hoor ik u denken. Maar daarvoor zijn ze er niet. Die mannen zijn daar met de omvormers van uw zonnepanelen aan het rotzooien.

‘In China zit een mannetje in een ivoren toren die heel het Europese elektriciteitsnet kan platleggen’, zei een installateur van zonnepanelen in het journaal. Die kerel heeft geluk dat Chinezen nog niet in het woke-spectrum van de VRT zitten. Noem pakweg Congolezen ‘mannetjes in strooien hutjes’ en je wordt meteen gecanceld op de VRT. Maar Chinezen mag je nog gerust ‘geel gevaar’ of ‘gemene mannetjes’ noemen. Tenminste, tot er een Sint PingPong komt opdagen in Gent.

Maar daar hadden we het niet over. Wel over het feit dat we bij kaarslicht naar de televisie gaan moeten kijken als Xi Jinping op een knopje drukt. En niemand wist dat dus. Helemaal niemand? Toch wel en dat maakt het nog veel erger: Tinne Van der Straeten wist het. Ze kwam het uitleggen op televisie. ‘We zijn daar al lang mee bezig’, lachte ze haar trotse tanden bloot, ‘er is geen reden tot bezorgdheid’. Als we het palmares bekijken van alles waar Tinne Van der Straeten ‘al lang mee bezig is’ is er inderdaad geen reden tot bezorgdheid: er is reden tot de grootste apocalyptische paniek sinds Jahweh aan Noah zei: ‘Bouw anders eens een bootje, je weet nooit wat er gebeurt’. We gaan er allemaal aan!

Het beste

Kan ook geen toeval zijn dat Alexander De Croo uitgerekend nu komt aandraven met een plan om de kerncentrales 20 jaar langer open te houden. Dat plan is niet voor nu, voor alle duidelijkheid. Dat is voer voor de volgende regering. Zo lang zal Xi wel wachten zeker? Nu heeft de premier het te druk met het land te leiden. Hij heeft zelfs geen tijd om te communiceren, zo druk heeft hij het. Dat communiceerde hij hoogstpersoonlijk op de voorstelling van zijn nieuwe bestseller ‘Het beste moet nog komen’. Tijd om een boek te schrijven had hij dus wel. Maar u mag een boek niet verwarren met communicatie. Daar komt u achter zodra u het leest.

Rare titel trouwens. Het zou er potvolkoffie nog moeten aan mankeren dat ‘het beste nog moet komen’. Want tot nu toe viel het hier en daar wel een beetje tegen.

Als dat niet netjes neergelegd is!

Ach, all a drup in the emmer.

Queen Nikkolah

De politieke kringwinkel van teleurstelling