Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Wat moet er nog allemaal wijken voor jullie waanbeelden?

(Aan de directeur van Vluchtelingenwerk Vlaanderen, die wil dat het Belgisch leger stopt met aanwervingen, opleidingen en trainingen om massaal migranten op te kunnen vangen: ‘Een noodsituatie is een noodsituatie. En in een noodsituatie moet je je reguliere werk soms laten vallen, dat is nu eenmaal zo’. Dit soort mensen zullen pas tevreden zijn als het volledige staatsapparaat ten dienste staat van hun open-grenzen-droom.)

Hoe neutraal zijn jullie bij deze staking?

(Aan de VRT-nieuwsdienst, die de voortrekker lijkt te zijn bij syndicale acties tegen de Vlaamse Regering. Als er gestaakt wordt, dan is het bij de duidingsprogramma’s: De Zevende Dag, Villa Politica (uiteraard de uitzending in het Vlaams Parlement), Terzake en De Afspraak. Hoe koosjer is het dat uitgerekend de journalisten die politici moeten opvolgen het meest actief en meest zichtbaar protesteren tegen diezelfde politici? En hoe slim is het om aan de kijker te bewijzen dat al die programma’s niet écht gemist worden?)

Welke drukkingsgroep mag zo dada’s dicteren aan scholen?

(Aan voorzitter Amir Bachrouri van de Vlaamse Jeugdraad, die wil dat er op school veel meer over klimaat gepraat wordt: ‘En gebruik voortaan het woord ‘klimaatcrisis in plaats van klimaatverandering’. Alleen de klimaatclub kan zich dit permitteren: geen enkele andere drukkingsgroep moet het in zijn hoofd halen leerkrachten zoveel te dicteren, tot hun woordgebruik toe. Wat zouden de reacties zijn als een lobby vraagt om in de klas meer te praten over de problemen met migratie? Of, we zeggen maar iets, de oorlog tegen drugs?)

Hoeveel blijft u verdienen tijdens deze rustperiode?

(Aan minister Meryame Kitir (Vooruit), die 4 weken thuis blijft voor haar mentaal welzijn: ‘De job heeft veel van mij gevraagd’. Nochtans zijn Grootstedenbeleid en Ontwikkelingssamenwerking niet de zwaarste bevoegdheden – tenzij het heel vermoeiend is om veel te reizen, veel belastinggeld uit te delen en wat kabinetsmedewerkers te terroriseren. Als ministers vaker vaag gedefinieerde ‘rustperiodes’ gaan inlassen, kan er dan duidelijkheid komen over hun ziekte-uitkering?)

Wie denkt u dat u bent, de Inquisitie?

(Aan Knack-journalist Walter Pauli, die culturo Michaël De Cock in de ban slaat: ‘Je word (sic) steeds openlijker antivaxxer en ik vermoedde dat van in het begin. Maar toen durfde je nog niet echt’. De Cock gaat namelijk de nieuwste boosterprik eens overslaan. Dat is al genoeg om de o zo politiek correcte directeur van de KVS als antivaxxer te bestempelen. En journalisten als Walter Pauli moeten wij vertrouwen om het coronabeleid kritisch door te lichten?)

Vanwaar toch die obsessie met dit welbepaalde Kamerlid?

(Aan recensent Lieven Trio, die het zelfs in een filmbespreking niet kan laten: ‘In een winters bos in Transsylvanië ziet de achtjarige Rudi iets dat hem zo hard doet schrikken dat hij niet meer wil praten. Een beer? Graaf Dracula? Dries Van Langenhove?’ Dit is maar één voorbeeld, maar best veel journalisten vinden “Dries Van Langenhove” een geniale punchline. Zouden ze elkaar schouderklopjes geven na het mopje? Zouden ze beseffen dat ze de cultstatus van Van Langenhove alleen maar versterken?)

Wat als rechtse militanten zouden stunten in een museum?

(Aan scenarist Raf Njotea, die de klimaatactie bij de Zonnebloemen van Van Gogh verdedigt als ‘performance art’: ‘Soms is vandalisme gewoon kunst’. Dit soort bochtenwerk blijft adembenemend: geen excuus is te gek, als het maar voor de juiste zaak is. Njotea verdedigt het onverdedigbare en is dus ongetwijfeld een blijvertje in onze kwaliteitspers.)

Welke kleur hebben die mannen en die vrouwen?

(Aan activist Wiet Vandaele, die het verzet tegen het circulatieplan in Brussel samenvat: ‘Het zijn overwegend mannen die vrouwen onderbreken’. De huidskleur blijft hier voor een keer onvermeld, omdat het overwegend bruine mannen zijn die blanke vrouwen onderbreken. Dat is net de grap in Brussel: een allochtone volksklasse komt in opstand tegen een blanke progressieve elite, die oprecht gelooft dat ze handelen in het belang van de kleine bruine man.)

Wanneer is een wapengek een goede wapengek?

(Aan De Morgen, waar ze zowaar met begrip, clementie en warme bezorgdheid schrijven over wapenbezitters in de VS. Want: ‘Steeds meer progressieve schutters in VS. Nieuwe schutters zijn steeds vaker vrouw, van kleur of lgbtq+’er’. En dan verandert opeens de hele ondertoon. Opeens zijn wapenbezitters meer dan wapengekken, wapenfreaks en andere rechtse randgevallen.)

Welke goede dingen heeft het secularisme gebracht?

(Aan De Morgen, waar ze het secularisme van Atatürk in Turkije omschrijven als ‘Iran, maar dan omgekeerd’, ‘een schending van mensenrechten’, ‘diepe vernedering door de kemalistische elite’, ‘een trauma’, en – uiteraard – ‘ een soort fascisme’. Zodra de hoofddoek ergens – zoals in Iran – ontegensprekelijk onderdrukking is, zoekt een bepaalde linkerzijde een ander narratief waarin de hoofddoek zogezegd weer symbool staat voor vrijheid en emancipatie. Het is ziekelijk.)

Hoe liberaal is Navalny?

(Aan schrijver Aleksandr Skorobogatov, die in De Standaard Aleksej Navalny mag ophemelen: ‘de enige politicus die een revolutie in Rusland kan inspireren en leiden’. Diezelfde Navalny is zo anti-immigratie dat Amnesty International hem schrapte van de lijst met gewetensgevangenen. Veel journalisten blijven echter met hem dwepen – omdat hij niet Poetin is? Het illustreert nog maar eens dat onze media een zeer oppervlakkige kijk op het buitenland hebben.)

Is dit nu een goed gevolg van het kolonialisme?

(Aan De Standaard, die een hele bladzijde wijdt aan het ‘koloniaal verleden’ van de plantenwereld. Kolonisatoren en kolonialen hebben inderdaad massaal planten in- en uitgevoerd en zo de biodiversiteit verspreid en versterkt – met veel positieve gevolgen. Maar De Standaard houdt het bij een droge beschrijving, zonder toe te geven dat we tenminste hiervoor het kolonialisme dankbaar mogen zijn.)

Wie bepaalt de politieke agenda?

(Aan onderzoekster Luna Staes (UAntwerpen), die iets eigenaardigs zegt: ‘Hoewel we weten uit onderzoek dat klimaat geen verkiezingsthema was voor de verkiezingen in 2019, hebben de klimaatmarsen het onderwerp in 2019 hoog op de politieke agenda geplaatst. Het klimaatprotest heeft daar naar mijn aanvoelen zeker toe bijgedragen’. De kiezers lagen er niet wakker van, het grote Groene succes bleef uit – maar toch waren de klimaatmarsen belangrijk. Journalisten hebben dat beslist – maar is dat niet de taak van kiezers?)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Raf Njotea

Vergeten vragen van de voorbije week (194)

Gert Verhulst en het n*-woord: de laatste zin van deze column is de belangrijkste.