De Brusselse regering is nooit een stichtend voorbeeld van samenhorigheid geweest en eigenlijk is ze al een hele tijd in lopende zaken. Nu slaat de electorale koorts in alle hevigheid toe. Alle partijen weten immers dat na de verkiezingen niets meer zal zijn zoals voorheen.

Vooral de PS vreest niet langer de grootste van Brussel te zullen zijn en de leiding van de nieuwe regering uit handen te moeten geven. De angst om links voorbijgestoken te worden door de communistische PTB deed voorzitter Paul Magnette besluiten om alles in te zetten op de moslimstem. Minister-president Rudi Vervoort werd naar de uitgang begeleid (weliswaar met de belofte van het voorzitterschap van het Brussels Parlement als troostprijs) en Ahmed Laaouej, burgemeester van Koekelberg, benoemde zichzelf tot lijsttrekker. Hij trok meteen ten strijde : het mobiliteitsplan Good-Move werd ritueel in stukken gescheurd en voor hem mogen oude auto’s nog een paar jaar de Brusselse lucht verpesten.

Riskante gok

In een gesprek met Bruzz noemde de Franstalige politicoloog Pascal Delwitte de gok van Magnette zeer riskant : Laaouej zou dan wel Brusselse moslims kunnen verleiden, maar tegelijk vervreemden van een ander groot deel van het Brusselse electoraat, zonder migratie-achtergrond en gehecht aan de laïcité, een duidelijke scheiding tussen staat en godsdienst. Maar dat is niet langer een prioriteit voor de PS in de obsessieve zoektocht naar de gunst van de religieuze kiezer.

Niet weinig Brusselaars ergeren zich eraan dat Vlaanderen en Wallonië wel een verbod op onverdoofd slachten hebben ingevoerd, maar dat dit in Brussel door de politieke lijn van Laaouej zelfs niet meer bespreekbaar is. Met de hoofddoek in publieke functies heeft hij evenmin problemen. Ook zijn populistische kijk op mobiliteit, waarmee hij populariteit hoop te oogsten in de volkswijken, kan hem stemmen kosten bij jonge kiezers. Verdedigers van de auto hebben vooral met hun agressie en luid geschreeuw de aandacht opgeëist van de politici, maar die vergeten wel eens dat ongeveer de helft van de Brusselaars geen auto (meer) heeft.

David Leisterh

De fixatie van Laaouej op moslimkiezers verklaart misschien waarom de Franstalige liberalen van de MR in alle peilingen de leiding heeft overgenomen van de socialisten. De vrijwel onbekende David Leisterh heeft op één week van de verkiezingen de beste kaarten om de volgende minister-president te worden. Met hem zou Brussel eindelijk terug aanknopen met zijn vergaan liberaal verleden.

Leisterh is zowat de enige kandidaat die het durft te hebben over de desastreuze financiën en de veel te dure overheid. Ook staat hij niet afkerig tegenover een debat over een herstructurering van de Brusselse instellingen. Hij is bovendien, in tegenstelling tot zijn socialistische rivaal, perfect tweetalig. In ieder geval zou hij een nieuwe wind kunnen laten waaien door het Brussels Gewest.

Zakia Khattabi

Maar het is niet alleen de PS die gekozen heeft voor de vlucht vooruit. Ook Ecolo lijdt aan electorale koorts. Alain Maron, minister in de regering Vervoort en sterke man van de partij, onderging hetzelfde lot als Rudi Vervoort : ook hij mocht geen lijsttrekker zijn. Dat werd Zakia Khattabi, de niet bepaald opvallende federale minister van klimaat. Haar keuze is ook duidelijk ingegeven om de stemmen van kiezers met migratie-achtergrond binnen te halen.

Ecolo aarzelde al evenmin als de PS om mobiliteitsplan ‘Good-Move’ af te vallen, dat ze nochtans eerder samen hadden opgemaakt en goedgekeurd in de regering. Co-voorzitster Rajae Maouanne bestond het zelfs om het mobiliteitsbeleid in Brussel ‘catastrofaal’ te noemen en de verantwoordelijkheid ervoor af te schuiven op Groen. Niet bepaald getuigend van enige solidaire collegialiteit bij de ecologische vrienden. Minister Elke Van den Brandt (Groen) mocht die slag onder de gordel incasseren.

Khattabi liet zich dan weer opmerken door zich in haar eerste groot interview uit te spreken tegen de aanleg van het noordelijke deel van de metro. Ook Alain Maron gelooft niet langer in de haalbaarheid van het project. Met die uitspraken sluiten de kopstukken van Ecolo weer aan bij de vroegere scepsis van hun partij over de metroplannen.

Zo wordt Sven Gatz (Open-VLD), minister van Financiën in de regering Vervoort, stilaan de enige die nog gelooft in de haal- en betaalbaarheid van de metro. Hij wil die financieren met meer federaal geld (dat er niet is ), met de opbrengst van rekeningrijden (waarvan de PS niet wil horen) en een publiek-private constructie (die onbetaalbaar is gezien de schuldenberg).

Baronieën

De regionale verkiezingen van nu zondag mogen dan wel belangrijk zijn, maar gezien de grote rol die de 19 gemeenten blijven spelen lijken ze eerder een aanloop naar de lokale verkiezingen van oktober. De gemeentelijke baronieën blijven in Brussel essentieel voor de politici omdat ze daar hun eigen achterban en machtsbasis gemakkelijker kunnen mobiliseren.

Een post van burgemeester of schepen is ook een garantie op politiek overleven voor wie op regionaal vlak uit de boot valt. Ze zullen het nooit luidop zeggen, maar dat is waarom de Franstalige partijen eigenlijk niets willen horen van een sterker gewest.

Rajae Maouanne

Electorale koorts