Uit mijn zeldzame contactmomenten met de Anglicaanse Kerk onthoud ik een interview jaren geleden met de toenmalige baas, monseigneur Justin Welby. Een topper onder de interessante kerkleiders: wollig taalgebruik was hem helemaal vreemd. Welby moest recent ontslag nemen als aartsbisschop van Canterbury, omdat hij niet adequaat had gereageerd op misbruiktoestanden. Intussen werken de Anglicanen volop aan de vernieuwing.

Tien jaar na de aanstelling van een vrouw als bisschop – er zijn er intussen al meer – zijn er nu ook vier dochters van Eva die kandidaat zijn om Welby te vervangen als aartsbisschop. Onder hen ook een gekleurde vrouw die bisschop is in Dover. In de Rooms-Katholieke Kerk is dat nog niet aan de orde. Integendeel, onlangs werd Rebecca Charlier-Alsberge benoemd tot bisschoppelijk gedelegeerde voor Waals-Brabant, maar meteen daarna volgden zeer negatieve en vaak sarcastische reacties vanuit meer traditionele katholieke kringen.

Charlier-Alsberge was de keuze van aartsbisschop Luc Terlinden. Nochtans zelf geen revolutionair, maar wel een moderne kerkleider in lijn met zijn voorgangers Godfried Danneels en Jozef De Kesel. Mensen die begrijpen dat er alternatieven moeten worden gevonden als er onvoldoende mannelijke roepingen zijn.

Nieuwe rol

Rebecca Alsberge-Charlier wordt — voor alle duidelijkheid — niet de nieuwe hulpbisschop. Daarvoor is en blijft de Rooms-Katholieke Kerk nog te seksistisch en te macho. Dat bleek nog maar eens uit de synodes die onlangs plaatsvonden. Een jaar na haar benoeming blijkt Alsberge-Charlier wel aanvaard te worden in haar nieuwe rol. Ze heeft een flink aantal parochies bezocht, en dat is heel goed verlopen.

In Louvain-la-Neuve ging ze bijvoorbeeld de confrontatie aan met Charles Delhez, een bekende Waalse jezuïet die zeer actief is binnen de Franstalige religieuze berichtgeving. Hij was een van de eerste parochiepriesters die in de misvieringen, bij de gebeden na de consecratie waarbij gerefereerd wordt naar de paus en de lokale bisschop, ook systematisch de kerkleidster vermeldde.

Geen toeval: bij Belgicatho blijken nogal wat supporters actief van de omstreden monseigneur Léonard

In eerste instantie ontstond zelfs een protocollair probleem: hoe moet de vertegenwoordigster van de aartsbisschop worden ontvangen? Intussen is er een document daarover, al heeft dat op zich de controverse weer aangewakkerd.

Rebecca Charlier-Alsberge heeft een master in de psychologie en is moeder van vier kinderen. Al zeer jong werd ze pastoraal medewerker in het vicariaat Waals-Brabant. Daarna haalde ze ook nog een diploma in de ‘pastorale theologie’. Tien jaar geleden werd ze adjunct van hulpbisschop Jean-Luc Hudsyn, belast met de ondersteuning van de pastorale eenheden in Waals-Brabant. Vier jaar geleden werd ze ook vormingsverantwoordelijke.

Weg naar de top

De weg naar de top lag voor Rebecca Charlier-Alsberg eigenlijk open. Er gebeurde wat iedereen zag aankomen, maar dat was niet naar de zin van de lezers van de Franstalige website Belgicatho. ‘Een blog gewijd aan de verdediging en illustratie van katholieke en authentiek menselijke waarden in België. Het werk van leken die eerlijke en objectieve informatie willen bevorderen en willen strijden tegen desinformatie waarvan de publieke opinie elke dag het slachtoffer is’, luidt het daar.

Geen toeval: bij Belgicatho blijken nogal wat supporters van de omstreden monseigneur André Léonard actief. Ze hebben het over een ‘liturgisch circus’. De volgers van de site blijken overigens op een en ander ook lang niet altijd christelijk te reageren. Bij zulke rare reacties zou je toch bijna geneigd zijn over te stappen naar de Anglicaanse kerk. Niet?

Rebecca Charlier-Alsberge

Hemel, ‘t is een vrouw!