Marxisten en andere kameraden voelen zich blijkbaar best in hun sas binnen de Raad van Europa. Voor de tweede maal in amper drie maanden tijd komt die Europese instelling met zetel in Straatsburg stevig in opspraak omwille van hoogst dubieuze contacten met Russische spionnen én politici. Gelukkig vindt het Europees Hof voor de Rechten van de Mens – de meest invloedrijke en visibele instelling van de Raad – intussen nog voldoende energie om het Belgische migratiebeleid op de korrel te nemen.

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) tikt België opnieuw op de vingers voor de gebrekkige opvang van 148 asielzoekers. Die waren naar de Brusselse arbeidsrechtbank gestapt omdat ze – door de verzadiging van het opvangnetwerk in ons land – voorlopig geen onderdak hadden gekregen van Fedasil. De arbeidsrechtbank beval Fedasil de asielzoekers onder te brengen in een opvangcentrum of desnoods zelfs in een hotel, maar aan die uitspraak werd voorlopig geen gevolg gegeven. Ook al omdat staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole De Moor onlangs besliste om geen hotels meer in te zetten voor de opvang van asielzoekers. ‘Kan niet’, zo oordeelt het EHRM nu dus, waardoor de politieke druk op De Moor ongetwijfeld opnieuw zal toenemen.

Mensenrechtendebat

Los van de van de vraag hoe realistisch de nieuwe uitspraak van het EHRM op dit moment is – het aantal asielaanvragen bereikt stilaan opnieuw ongekende hoogtes – rijst er in deze ook een tweede vraag: moeten het EHRM en de Raad van Europa in eerste instantie niet eens schoon schip maken in eigen huis?

Afgelopen weekeind berichtte De Volkskrant in Nederland dat een hooggeplaatst politicus van het Nederlandse CDA al jarenlang in de gaten gehouden wordt door de civiele inlichtingendienst AIVD. Omwille van de hoogste dubieuze contacten die de man al jarenlang zou onderhouden met een Russische spion en met andere Russen die nauw bevriend zijn met president Vladimir Poetin. De politicus in kwestie is René van der Linden: goed voor bijna 20 jaar Tweede Kamer, gewezen staatssecretaris van Buitenlandse Zaken, jarenlang senator bij onze noorderburen én voorzitter van de parlementaire vergadering van de Raad van Europa van 2005 tot 2008.

Die parlementaire vergadering telt zomaar eventjes 306 leden uit alle 46 lidstaten en kiest ook de Secretaris-Generaal, de Commissaris voor de Rechten van de Mens én de rechters van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Met andere woorden: het is amper overdreven te stellen dat ze mee het mensenrechtendebat in Europa voedt, kleurt en bewaakt.

Russische militaire inlichtingendienst

Wat blijkt nu: René van der Linden legde het als senator aan met Valeri Levitski, een Russische spion die in april 2018 in Frankrijk de deur werd gewezen wegens banden met de Russische militaire inlichtendienst GRU. Hij was officieel actief als consul-generaal van Rusland in Straatsburg, maar werkte dus eigenlijk als spion in Straatsburg.

Levitski legde ook de contacten tussen Van der Linden en twee hooggeplaatste Russische politici: Leonid Slutsky, het hoofd van de Russische nationalistische partij LDPR, en Konstantin Kosachev, een senator van Poetins partij Verenigd Rusland-partij én huidig voorzitter van de commissie Buitenlandse Zaken in Rusland. Van der Linden en Kosachev waren beste maatjes – hij ontving de Rus zelfs bij hem thuis – en met Slutsky bracht hij heel wat tijd door toen hij als lid van een Europese delegatie Moskou bezocht, zo weet De Volkskrant. Ook nadat spion Levitski Frankrijk was uitgezet, hield Van der Linden nog maandenlang contact met hem. In documenten die in september van dit jaar werden vrijgegeven beweert Levitski tegenover Moskou dat hij Van der Linden in zijn macht heeft.

Lobbycampagne

In die documenten, die in september in Straatsburg voor flink wat opschudding zorgden, wordt overigens ook nog een andere Nederlandse politicus in opspraak gebracht. En niet zomaar de eerste de beste: SP-politicus Tiny Kox. Hij maakt al 15 jaar deel uit van de parlementaire vergadering van diezelfde Raad van Europa en – sterker nog – hij schopte het intussen ook tot voorzitter van die vergadering.

Kox – wellicht niet geheel toevallig van uiterst linkse signatuur – werd in de uitgelekte documenten door Levitsky omschreven als ‘iemand die voor het Kremlin in Straatsburg het verschil kon maken.’ In een verslag van eind 2017 over een lobbycampagne – bedoeld om het stemrecht van Rusland binnen de parlementaire vergadering van de Raad van Europa te herstellen – wordt Kox door Levitsky geciteerd: ‘Alles zou in april volgend jaar afgerond moeten zijn.’ Rusland kreeg uiteindelijk in 2019 opnieuw stemrecht, maar na de inval in Oekraïne werd het land finaal de Raad uitgezet. In een ander uitgelekt rapport uit 2021 beschreef Levitsky Kox als kandidaat voor het PACE-voorzitterschap, waarbij hij ook zijn mogelijke invloed schetst als toekomstig voorzitter.

Mocht u nu denken dat Kox, na het uitbarsten van dit schandaal twee maanden geleden, de eer aan zichzelf gehouden heeft en opgestapt is als voorzitter van de parlementaire vergadering van de Raad van Europa, dan dwaalt u feestelijk. Hij blijft alle beschuldigingen staalhard ontkennen, en bij gebrek aan echt harde bewijzen blijft hij voorlopig dus ook netjes in functie. Mocht u zich nog afvragen wie ons vanuit Straatsburg voor een verdere uitholling van onze democratie behoedt, en wie zich daar elke dag opnieuw uitslooft voor het respect voor de mensenrechten in het verdorven West-Europa: daar kan bij deze geen twijfel meer over bestaan.

René van der Linden

Een goede kameraad trekt naar de Raad