Op 4 oktober 1964 overlijdt Dorothy Lawrence in Barnet (Londen). Waarschijnlijk buitenechtelijk geboren, wordt Dorothy als tiener onder de hoede van een voogd van de Kerk van Engeland geplaatst. Later beschuldigt ze haar voogd ervan haar te hebben verkracht. Vóór de Eerste Wereldoorlog begint ze te werken als journaliste en publiceerde enkele artikelen in de Times.

Als de Eerste Wereldoorlog uitbreekt, wil ze vanaf het front verslag uitbrengen, maar dit wordt door de Times en andere Engelse kranten afgewezen. Dorothy vertrekt in de zomer van 1915 dan maar op eigen houtje naar Frankrijk. Ze verlaat Londen op een fiets die ze voor twee pond heeft gekocht. Ze heeft weinig geld op zak en spreekt nauwelijks Frans.

Ze neemt een veerboot over het Kanaal en fietst doodleuk naar het front. Ze komt bij Senlis aan de Oise terecht, waar ze voor het eerst schoten hoort. De politie houdt haar tegen en gebiedt haar terug te keren, waarop ze het nabijgelegen bos in vlucht. Als ratten haar ’s nachts wakker maken, verandert ze haar plan en rijdt naar Parijs. Daar vindt Dorothy steun bij een groep Britse soldaten die ze haar ‘kaki medeplichtigen’ noemt. Ze voorzien haar van een uniform en leren haar militair marcheren.

Lawrence ontmoet de Britse soldaat Tom Dunn, die haar helpt de troepen te bereiken. Ze heeft nu kort haar, een officieel paspoort en een nep-soldatenpenning. Ze vertrekt naar Béthune, waar het Duitse leger is tegengehouden. ’s Nachts slaapt ze in een verlaten hut, en overdag vecht ze samen met haar kameraden in de loopgraven. Als soldaat in het Leicestershire Regiment kan ze van de frontlinie levensecht verslag uitbrengen. Vanaf hier lopen de versies van Dorothy en van het Britse leger uiteen. Volgens Dorothy maakte het leven in de loopgraven haar ziek. Bij verzorging werd haar ware geslacht ontdekt. Volgens de legerleiding ging Lawrence, uitgeput en bang, zelf naar de chef van haar eenheid en openbaarde zich.

De militaire overheid verdenkt er haar van een spion te zijn en houdt haar lange tijd onder arrest. Vervolgens wordt ze vrijgelaten en teruggestuurd naar Engeland.

Pas na het einde van de oorlog mag ze haar avontuur publiceren, in sterk gecensureerde vorm: Sapper Dorothy Lawrence: the only English woman soldier, Late Royal Engineers 51st Division 179th Tunnelling Company. Het verhoopte commerciële succes blijft uit. Berooid en zonder gezin wordt ze in 1925 na ongewoon gedrag opgenomen in een gesloten instelling in Barnet. Ze sterft daar 39 jaar later. Dorothy Lawrence is dan 67. Haar begraafplaats is onbekend.

Pas in 2003 vindt Richard Bennett, de kleinzoon van een van de soldaten die Dorothy Lawrence in Frankrijk hielpen, een verwijzing naar haar in het Royal Engineers Museum in Chatham. Sindsdien verzamelen historici materiaal voor een biografie van Dorothy Lawrence. Afwachten.

Richard Bennett

Vandaag 1964: Dorothy Lawrence overleden, de enige Britse vrouwelijke soldaat aan het front tijdens de Eerste Wereldoorlog