Op het vliegveld van luchthaven van Los Angeles viel definitief de beslissing. ‘Call Ike’, vicepresident Richard Milhous Nixon belde de uittredende president Dwight Eisenhower op. ‘Nee, ik ga geen hertelling vragen. Over de opvolging van de president mag geen mist hangen’.

De merkwaardige overwinning van Donald J. Trump is nog merkwaardiger, omdat die wordt gecontesteerd. De kandidaat van de Green Party, Jill Stein, eist een hertelling van de stemmen in Wisconsin. Het voorbije weekend kondigde het campagneteam van de Democratische kandidaat Hillary Clinton aan zich achter die eis te scharen. Men wil ook het stemmenaantal van Pennsylvania onder de loep nemen. De laatste staat Michigan werd op maandag 28 november gedeclareerd voor Trump, maar ook daar hangt een hertelling boven het hoofd. De zijde van Trump reageerde door te claimen dat er ‘miljoenen’ illegale stemmen werden uitgebracht in de Democratische staten Californië, New Hampshire en Virginia. De meeste waarnemers vermoeden dat de geëiste hertellingen geen enkel effect zullen hebben op het eindresultaat.

‘Tricky Dick’ vs. ‘JFK’

Eén van de meest legendarische races naar het Witte Huis vond plaats in 1960. Vice-president Richard Nixon hoopte zijn baas Eisenhower te kunnen opvolgen als president. Hij werd uitgedaagd door de blitse Democraat John F. Kennedy. Beide heren hadden een handje weg van bedrog. Van Richard Nixon weten we dit nadrukkelijk, door het beruchte Watergate-schandaal tijdens zijn jaren als president later. Bij Kennedy denken we gewoonlijk aan zijn huwelijksbedrog. Maar bij het binnenlopen van de resultaten van de verkiezingen op 9 november 1960 werd er ernstig vermoed dat de nipte overwinning van Kennedy een gepikte overwinning was.

Het gefoefel van de Democratische baronnen

In de cruciale staten Illinois en Texas hing er een geurtje aan de behaalde resultaten. In Illinois behaalde Kennedy 9.000 stemmen meer dan Nixon, een verschil van 0,2%. De stad Chicago bleek doorslaggevend. Een stad in handen van een Democratische burgemeester, Richard Daley, een man met een stevige machtsbasis en een duistere reputatie. Illinois leek zo goed als zeker naar het Republikeinse kamp te gaan toen plots het volledige resultaat van Chicago werd bekendgemaakt. De staat met toen nog 27 kiesmannen ontglipte Nixon. Doden bleken te hebben gestemd, één district in de stad had meer kiezers dan inwoners. Ook in Texas, de thuisstaat van de running-mate van Kennedy, Lyndon B. Johnson, was er sprake van fraude. In het kiesdistrict Fannin County werden er 6.138 stemmen uitgebracht, waarvan driekwart voor Kennedy. Het district telde echter slechts 4 895 geregistreerde kiezers. Het Republikeinse kamp reageerde ziedend. Nixon was echter in één van zijn depressieve buien beland en weigerde het resultaat aan te vechten. Volgens zijn toenmalige staflid John Warner had hij het mentaal al snel opgegeven. Nixon was een hoffelijke verliezer. Hij was bezorgd dat het imago van het presidentschap een grote knauw zou krijgen als hij de verkiezingen aanvocht. Maar binnenskamers hield hij dronken tirades over ’the stolen election’.

Zaad voor Watergate

Nixon behaalde 49,55% van de stemmen tegenover 49,72% voor Kennedy. De nieuwe president werd tot aan de moord in 1963 het gezicht van de ‘golden sixties’. Nixon broedde intussen op wraak. Volgens de Amerikaanse politicoloog Larry Sabato werd het zaad voor het latere Watergate-schandaal toen geplant. Richard Nixon zou op een ongeziene manier het blazoen van het hoogste ambt van de Verenigde Staten besmeuren.

Meer informatie in dit artikel van ‘The Washington Post’.

Foto: (c) Reporters

Richard Daley

De gestolen verkiezingen