Onlangs won een transgender de Miss Nederland verkiezingen. Dat veroorzaakte nogal wat tumult, en de haatberichten op Twitter waren niet min. Het Avondland zou zowat op springen staan, de westerse beschaving om zeep. Bizar wel, die commotie. Immers, als miss-verkiezingen zelf tot de vervlakking behoren en puur entertainment voorstellen, waarom zou een verstandig mens zich dan druk maken over de winnaar, al weze het een draak met zeven koppen? Als je het Eurovisie Songfestival al een debiel-clowneske bedoening vindt, doet het er dan nog toe dat Gustaph België mag vertegenwoordigen?

Wedstrijdvervalsing

Transgender Rikkie Kolle als kersverse Miss Nederland (Instagram)

Uiteraard werd die transgenderverkiezing aangegrepen om allerlei verhalen rond ‘voorbeeld’ en ‘rolmodel’ in de verf te zetten. Rikkie Kolle – zo heet ze – zou jongeren en zelfs kinderen aanmoedigen om uit de kast te komen en naar de chirurg te stappen. Waarbij ‘echte’ vrouwen in de kleedkamers opeens zouden geconfronteerd worden met medische constructen, al dan niet in transitie.

Dat is inderdaad een hallucinant beeld. Maar misschien moeten we ons niet iedere keer laten opnaaien door de grillen van de entertainment-industrie, en de impact niet nodeloos opdrijven door er aandacht aan te schenken. Volgende keer verkiezen ze misschien een bundel bio-selder. Eerlijk, ik zou zeggen: spaar uw energie een beetje, choose your battles. Interessanter is, dat het publiek er wel stilaan genoeg van krijgt, zie de Amerikaanse boycotactie tegen Bud Light-bier na een promotiecampagne met een transgender influencer. AB Inbev verloor er ondertussen al 17 procent beurswaarde door. De marketeers zijn gewaarschuwd.

Ook in andere sporten dan het ‘glasheffen’ is er een tegenreactie merkbaar. Zo heeft de Wereldatletiekbond onlangs een verbod ingesteld voor transgendervrouwen om aan vrouwenwedstrijden deel te nemen, indien ze na hun puberteit in transitie zijn gegaan. De maximaal toegestane testosteronwaarden zijn flink verlaagd. Daar is merkwaardig weinig protest op gekomen: omdat topsport al veel langer te maken heeft met de problematiek van doping en wedstrijdvervalsing, was ook op dit vlak de rekening snel gemaakt, ondanks wat woke geluidjes.

Rattenvangers

Greta Thunberg: tienerster van de apocalyptische industrie.

Terug naar onze transgendermiss en de ‘apocalyptische’ betekenis ervan. Het is opvallend hoe uiteenlopende ideologieën zich vandaag bedienen van dystopische voorstellingen. Het einde van de wereld, of minstens van de beschaving, is voor morgen. Bij links is er de klimaatcatastrofe, waarvan de voortekenen nu elke dag op het weerbericht en het TV-journaal worden getoond. Het is eigenlijk al te laat, we gaan eraan, maar u kunt zich nog van het kwaad distantiëren en uw ziel redden.

Een hele apocalyptische industrie heeft zich ondertussen op de klimaatcrisis geworpen, journalisten, ‘experten’, opiniemakers, die van het ene congres naar het andere colloquium hollen om het Armageddon aan te kondigen. Van hysterische tieners (Greta Thunberg) tot wijze witte baarden (Frans Timmermans), manen ze aan ons leven te veranderen en boete te doen door bijvoorbeeld koude douches te nemen. Het debat wordt helemaal niet meer met rationele argumenten gevoerd, en daar geef ik filosoof Maarten Boudry wel gelijk.

De onheilsboodschap wordt welwillend opgepikt door de politici, die al lang begrepen hebben dat angst de enige reden is waarom mensen nog op hen zouden stemmen. En passant worden ook de vrijheden drastisch ingeperkt. Die logica van de rattenvanger kunnen we zonder enige moeite ook toepassen op het rechtse discours en heel de cultuurpessimistische these van de teloorgang van het Avondland, zoals die door de filosoof Oswald Spengler (1880-1936) werd uitgewerkt. Migratie, omvolking en woke ideologie worden steeds minder gezien als voorwerp van debat, en steeds meer als rampfenomenen binnen een onvermijdelijk doemscenario. Ondertussen rukt de controlestaat op en neemt het aantal camera’s toe. We laten het begaan.

Voor dat defaitisme moeten we echt passen. Er staat niets vast, alles is in transitie, we moeten de hand aan de ploeg slaan en in termen van social engineering denken. Meer oplossingsgericht, minder verzuurd en fatalistisch. Meer polemiek, minder drama. De strijd gebeurt niet op het einde der tijden maar in het hier en nu. En zoals ik altijd zeg: humor kan daarbij helpen.

Rikkie Kolle

Is het einde van onze beschaving nabij?