2022 Overlijden in Amsterdam van Remco Campert (93), befaamd dichter, columnist en schrijver van verhalen en romans. Hij maakte deel uit van de literaire stroming van de Vijftigers. In 1976 ontving hij de P.C. Hooft-prijs voor zijn poëzie en in 2015 de Prijs der Nederlandse Letteren voor zijn literaire oeuvre. Hij was een zoon van de dichter Jan Campert (1902-1943).

Armin Mohler (1920-2003)

2003 Overlijden in München van Armin Mohler (83), Zwitsers filosoof en historicus, grondlegger van het begrip en de geschiedenis van de Conservatieve Revolutie, de ideologische tegenbeweging van de Franse Revolutie die zich duidelijk onderscheidt van reactionaire restauratiedrang. Van 1949 tot 1953 is hij de privésecretaris van Ernst Jünger (1895-1998). Hij wordt Frans correspondent voor Die Welt, Die Tat en Die Zeit en woont daarom in Parijs van 1953 tot 1961. Daarna leidt hij in München de Carl Friedrich von Siemens Stichting.

1989 Een Russisch MIG-gevechtsvliegtuig stort neer op een huis in Bellegem (West-Vlaanderen). Het toestel had motorproblemen gekregen. De piloot had zichzelf al veel eerder gered dankzij zijn schietstoel, maar het toestel bleef op automatische piloot verder vliegen. Toen de brandstof op was, stortte het neer op een huis. Daar was een negentienjarige student die aan het blokken was voor zijn examens, net even aan het rusten. Hij overleeft het niet.

1985 De alarmbelprocedure voorzien in de nieuwe Belgische Grondwet van 1970 wordt een eerste maal toegepast, namelijk bij de integratie van de Economische Hogeschool Limburg in het Limburgs Universitair Centrum in 1985. Dit was echter een onrechtstreeks communautair geladen dossier en helemaal van ondergeschikt belang. Een tweede keer wordt er op de knop gedrukt in april 2010 bij de stemming over de voorgestelde splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. In beide gevallen wordt de alarmbelprocedure niet volledig doorlopen. Een derde keer, in 2019, wordt de alarmbelprocedure gebruikt tegen het nieuwe decreet sociaal-cultureel volwassenenwerk van de regering Jambon I. Hier strandt de procedure uiteindelijk zowel in Kamer als Senaat, die zich beide onbevoegd verklaren en geen uitspraak ten gronde doen.

1959 Overlijden in Bonheiden (Antwerpen) van Lodewijk Pintelon (81), landmeter en Vlaams-nationalist, geboren in Blankenberge. Oorspronkelijk een liberaal maakt hij op zijn werk, als ambtenaar bij Bruggen en Wegen, kennis met de Vlaamse Beweging. Dat zorgt bij hem voor een totale politieke omslag. In oktober 1914 is hij aanwezig op de officiële stichtingsvergadering van Jong-Vlaanderen en blijft doorheen alle verwikkelingen een trouw en actief lid van deze activistische beweging. In oktober 1917 treedt hij in Gent op de voorgrond als voorzitter van de pas opgerichte Vlaamse Volksbond, die zich bezighield met de jeugdwerking.

Na de oorlog wordt Pintelon samen met andere activisten aangehouden en een tijdlang in de gevangenis opgesloten, maar tot een veroordeling is het in zijn geval nooit gekomen. Door de verlinkende publicatie van bepaalde oorlogsdocumenten door de belgicist Armand Wullus verliest hij wel zijn overheidsbetrekking. Zie over de zaak Wullus Vandaag van 20 mei 2023.

Gina Lollobrigida (1927-2023)

1927 Geboorte in Subiaco, nabij Rome, van Gina Lollobrigida, Italiaanse actrice die in de jaren 1950 en 1960 het witte doek domineerde. Ze speelde van 1946 tot 1997 in om en nabij de 65 films. Haar aantal relaties was iets minder talrijk, maar toch ook nog altijd indrukwekkend. Ze overleed in 2022 op de leeftijd van 95. Naar Lollobrigida is het zogeheten Gina-profiel genoemd, een rubber afdichtingselement dat bij het waterdicht maken van afgezonken tunnels gebruikt wordt.

1908 Geboorte in Turijn van Aurelio Peccei, Italiaans industrieel en hoogleraar. Oprichter van de Club van Rome. Die had tot doel het onderzoek naar de kwantitatieve en kwalitatieve samenhang van de wereldproblemen. Hij overlijdt in 1984 op zijn 75ste.

1898 De eigenlijke stichting van het Algemeen Belgisch Vakverbond (ABVV) als overkoepelde Syndicale Commissie van de in 1885 opgerichte Belgische Werkliedenpartij (BWP). Na verschillende initiatieven – waaronder enkele uitgesproken Vlaamse – in de tweede helft van de 19de eeuw is dit de uiteindelijke bundeling. Bij de grote stakingen van 1893, 1902 en 1913 voor het afdwingen van algemeen stemrecht speelden de socialistische vakbonden een grote rol. Na de Eerste Wereldoorlog werden hun eisen voor de achturendag, het minimumloon en het stakingsrecht erkend. In 1937 werd de Syndicale Commissie omgevormd tot het Belgisch Vakverbond. In 1945 versmolt het met de Waalse Mouvement Syndical Unifié en het communistisch Belgisch Verbond van Eenheids-Syndicaten tot het bekende Algemeen Belgisch Vakverbond (ABVV).

1880 Geboorte in Ledeberg (Gent) van Jules van Roy, arts en Vlaams-nationalist, broer van Alfons van Roy en Robert van Roy. Hij studeert geneeskunde in Gent, waar hij zich ook als arts vestigt. Als student sluit hij zich aan bij ’t Zal wel gaan, waar hij bevriend raakt met Hendrik de Man. In 1904 verlaat hij het genootschap met de radicale Vlaamsgezinde groep rond Julius Mac Leod en stichtte mee Ter Waarheid. In 1914 behoorde de non-conformistische Van Roy in Gent tot het Vlaamse Veem en is hij actief betrokken bij de redactie van het blad De Bestuurlijke Scheiding. In hetzelfde jaar was hij een van de beschermleden van het 5de Groot-Nederlands Studentencongres in Gent.

In 1914 treedt Van Roy toe tot de activistische groep Jong-Vlaanderen te Gent, waar zijn vriend Leo Picard deel van uitmaakte en waar Jan D. Domela Nieuwenhuis Nyegaard de leiding had. Met Picard verzet hij zich tegen de te pro-Duitse koers van Domela. In 1918 steunt hij de Vlaams-Nationale Partij (VNP) van zijn broer Alfons en schrijft ook in de Nieuwe Gentse Courant, het blad van de VNP.

Bij de wapenstilstand van 11 november 1918 emigreert Van Roy naar Nederland. Hij wordt bij verstek tot twintig jaar gevangenis veroordeeld. In Rotterdam wordt hij scheepsarts bij de Holland-Amerikalijn. Jules van Roy overlijdt in 1940 op de leeftijd van 60.

1601 Begin van het beleg van Oostende. Dankzij de verdediging van Charles van der Noot en generaal Sir Francis Vere houdt Oostende drie jaar lang stand, mede doordat de stad vanuit zee kon worden bevoorraad. Aartshertog Albrecht wilde het rebelse Oostende kost wat kost weer bij de rest van Vlaanderen onder zijn bewind krijgen, om geen bruggenhoofd van ‘de vijand’ te moeten dulden. Omgekeerd wilden de Noord-Nederlanders, die gesteund werden door de Engelsen, Oostende behouden als meest zuidelijke brug en uitvalsbasis.

Prins Maurits van Oranje kreeg van de Staten-Generaal de opdracht de stad te verdedigen. De prins vond de stad echter veel te ver van zijn aanvoerlijnen liggen en concentreerde zich op het verdedigen van Sluis (Zeeuws-Vlaanderen). Hij stuurde wel zijn rechterhand, de Brabantse edelman en ervaren krijgsheer Charles van der Noot naar Oostende.

In 1604 wordt Oostende uiteindelijk veroverd door de Spaanse generaal Ambrogio Spinola. Hierdoor verdwijnt het laatste vrije bolwerk in het zuiden en tegelijk het uitzicht op een spoedige hereniging van de Lage Landen. Het driejarig beleg kost uiteindelijk aan minstens 150 000 mensen het leven. Oostende wordt volledig verwoest.

1488 De Fransen veroveren de stad Stegeren (Estaires), aan de Leie.

Robert van Roy

4 juli. Net binnen: Beleg van Oostende door de Spanjaarden aangevat. Veroverd na 150 000 doden