Het gebeurt niet vaak dat wanneer iemand vanaf het begin een standpunt inneemt — een standpunt dat niet op het bierkaartje van toegelaten meningen staat — gelijk blijkt te hebben. Het doet denken aan het mythologisch verhaal van Cassandra, die de waarheid sprak maar door niemand werd geloofd. Ik voel me heden ten dage een beetje Cassandra. Ik verwijs graag naar een citaat uit mijn stuk van 1 november 2017. Daar stond: ‘Gebruikte Obama de FBI voor politieke doeleinden?’ Dat stuk dateert van 2,5 jaar geleden. Toen werd ik nog gelabeld als Trump-apologeet; nu blijk ik gelijk te hebben.

Obamagate

Molly Hemmingway van The Federalist gaf de afgelopen dagen een goed overzicht. Alles begon vorige week met de stopzetting van de rechtszaak tegen voormalig Nationaal Veiligheidsadviseur, Generaal Michael Flynn. Belangrijk om te vermelden: Flynn was in een vorig leven baas van de militaire inlichtingendienst. Hij werd ontslagen door Obama.

Tezelfdertijd werden er andere documenten vrijgegeven, waaronder de getuigenissen van sleutelfiguren uit de regering-Obama. Alles leidt naar een cruciale vergadering op 5 januari 2017. Waar President Obama — Joe Biden is ook aanwezig — zelf richting gaf om zijn regering te beschermen vanwege het gebruik van het Steele-dossier, dat door de Democraten en de Hillary-campagne betaald was, om de Trump-campagne af te luisteren. De bedoeling was ervoor te zorgen dat de Trump-campagne dit niet zou ontdekken.

Obama vroeg tevens aan toenmalig FBI-directeur James Comey om hem in de komende weken op de hoogte te houden. Obama’s Nationale Veiligheidsadviseur Susan Rice schreef over deze vergadering een e-mail aan zichzelf op 20 januari 2017, de dag van Trumps inauguratie. Rice schreef in deze e-mail dat Obama zei om alles volgens het boekje te doen. Obama gaf echter ook aan dat men niet alle details over Rusland zomaar kon delen met de inkomende regering. Verder zijn andere stukken van deze e-mail nog steeds niet vrijgegeven.

De vraag is waarom Obama zijn wettelijk verkozen opvolger niet inlichtte over het feit dat hij Flynn er van verdacht een Russische agent te zijn?

Logan Act

Opmerkelijk is ook dat Obama die dag sprak over de conversatie die Flynn had gehad met de Russische ambassadeur. Director of National Intelligence James Clapper (de DNI houdt toezicht over alle zeventien Amerikaanse inlichtingendiensten en stuurt hen aan, nvdr), James Comey en Susan Rice verklaarden dat zij Obama niet gebriefd hadden. Van wie was dit afkomstig? Sally Yates (onderminister van Justitie)?

Het is ook op deze vergadering dat de term ‘Logan Act’ valt. De Logan Act is een wet van eind 18e eeuw, die hoogstwaarschijnlijk ongrondwettelijk is. Het belet individuele Amerikanen om zich te mengen in buitenlands beleid wanneer dat ingaat tegen het beleid van de zittende Amerikaanse regering. Niemand werd ooit veroordeeld vanwege deze wet. Het is deze Logan Act die men gebruikte om Flynn te treffen. Hij had — als inkomend Nationaal Veiligheidsadviseur — namelijk een telefoongesprek met de Russische ambassadeur nadat de regering van Obama sancties aangekondigd had tegen Rusland. Flynn riep de Russen op om geen zware tegensancties af te kondigen: er ging een nieuwe wind door Washington waaien.

Hiermee deed hij niks verkeerd. Hij was niet zomaar een individuele Amerikaan, hij was de inkomende Nationale Veiligheidsadviseur. Dit gesprek werd afgeluisterd, Flynn wist dit. Maar het gesprek werd door mensen dicht bij Obama gelekt naar David Ignatius van de Washington Post, hier spreekt Ignatius over de Logan Act. Deze column zal men ook gebruiken ter verantwoording om Flynn te laten bezoeken door onderzoekers.

Flynn wist te veel

Op 23 januari 2017 verschijnt er een artikel in de Washington Post: de FBI vond niets illegaals aan het gesprek tussen Flynn en de ambassadeur. Het artikel was gebaseerd op een lek vanuit de FBI. De bedoeling was om Flynn gerust te stellen. Men stelde dat men het gesprek tussen Flynn en de ambassadeur had afgeluisterd, maar Flynn niet het onderwerp van het onderzoek was.

Het was valse informatie. In realiteit was hij wel het doelwit. De reden dat men Flynn wou treffen is simpel: Flynn kent de werking van de inlichtingendiensten perfect. Hij zou de origine van het Ruslandonderzoek makkelijk kunnen blootleggen. Hij wist te veel.

Een dag later, op 24 januari 2017, krijgt Flynn bezoek van twee FBI-onderzoekers. Die wilden hem doen liegen. Er is geen advocaat van het Witte Huis aanwezig, iets wat enkel kon gebeuren in een regering die weinig ervaring had. Bij Obama was dit standaard. Comey maakt hier dankbaar gebruik van en zegt later dat hij daar bij Obama nooit mee was weggekomen. De onderzoekers komen echter met lege handen terug. Ze vinden niet dat Flynn tegen hen gelogen heeft. Het is over de inhoud van dit gesprek dat Flynn later toegeeft gelogen te hebben tegen de FBI. Later wil zeggen, nadat hij zijn huis heeft moeten verkopen en al zijn spaargeld kwijt was aan advocaatkosten. Flynn trok die verklaring onlangs in. Yates gaat de dag erna naar het Witte Huis en insinueert dat Flynn ontslagen moet worden.

Het maakt allemaal weinig indruk op Trump: hij houdt Flynn voorlopig aan. Er komt opnieuw een lek naar de Washington Post op 9 februari. Waarin het top-echelon van de FBI aangeeft de — voor Flynn negatieve — interpretatie van de Logan Act te steunen. Nochtans zijn dergelijke gesprekken perfect normaal. Vergeet niet dat Trump (en Flynn) een ander buitenlands beleid willen. Eén met betere relaties met Rusland en dat China wil bestrijden — ook een stokpaardje van Flynn.

Op 13 februari neemt Flynn ontslag.

Jeff Sessions

Een andere vervelende figuur die het gehele Trump-Rusland sprookje kan blootleggen en stoppen is de nieuwe Minister van Justitie Jeff Sessions, hij kent het Ministerie van Justitie goed. Hij moet ook aan de kant. Hij was de eerste Senator die zich achter Trump schaarde tijdens de campagne.

Comey houdt Sessions buiten zaken die met het Ruslandonderzoek te maken hebben. Op 1 maart 2017 wordt er opnieuw gelekt naar de Washington Post. Sessions heeft namelijk de Russische ambassadeur twee keer ontmoet toen hij Senator was. In de hysterie van dat moment ziet Sessions zich genoodzaakt om zich te onttrekken van het Ruslanddossier. Een zogenaamde ‘recusal’. Hierdoor blijven de origines van het Ruslandonderzoek, het Steele-dossier en het afluisteren van de Trumpcampagne buiten het zicht van Trumpgetrouwen.

Op 9 mei ontslaat Trump Comey, die lekt naar de New York Times. Het resultaat is dat Rod Rosenstein (nummer 2 van het Ministerie van Justitie en hier als uitvoerend Minister van Justitie omdat Sessions zichzelf buitenspel gezet heeft, nvda) Mueller aanstelt als ‘special counsel’ om de Russische inmenging in de presidentsverkiezingen van 2016 te onderzoeken.

We weten hoe dat eindigde.

Media lieten zich gebruiken

De mainstreammedia komen er in dit verhaal heel slecht uit. Het lijkt er ook heel sterk op dat ze zich — al dan niet gewild — hebben laten gebruiken door Obama en leden van zijn regering. Ze hebben lekken gepubliceerd die deel uitmaken van een samenzwering tegen de nieuwe regering. Maar ze hebben zich ook gewoon laten misbruiken. Onder andere door mensen als James Clapper, die Trump op tv een landverrader noemde alsook een loopjongen van Poetin. Of door Andrew McCabe (toenmalig nummer 2 van de FBI) die bevestigde dat het mogelijk was dat Trump een ‘Russian asset’ was. Door Samantha Power, voormalig Amerikaans VN-ambassadeur: ‘Poetin heeft een hoog rendement op zijn investering (Trump)’. Deze mensen verklaarden op hetzelfde moment onder ede (!) dat ze nooit bewijzen hadden gezien van enige samenwerking tussen de Trumpcampagne en Rusland.

Veel journalisten in binnen- en buitenland hebben, door hun persoonlijke afkeer van Trump en zijn standpunten, het publiek jarenlang voorgelogen. Ze blijken uiteindelijk gewoon loopjongens van de Democraten. Het feit dat ze zich nu hullen in stilzwijgen, zegt alles.

Gangsterpraktijken

Misschien dat de lezers er een andere mening op na houden, maar ik kan enkel besluiten dat de manier waarop de regering-Obama zich gedragen heeft ten opzichte van de nieuwe regering-Trump schandalig is. Men had natuurlijk niet gedacht dat zaken zoals het bespioneren van de Trumpcampagne en de fraude voor de geheime rechtbanken (FISC) gingen uitkomen. Hillary Clinton zou winnen, en dan zou alles makkelijk in de doofpot verdwenen zijn.

Maar Trump won, en kwam met Flynn en Sessions aanzetten. Twee mensen die hun departement kenden en het konden schoonmaken. Eenmaal Flynn en Sessions uitgeschakeld, kon men zijn gang gaan. Misschien was men er echt van overtuigd dat Trump en Rusland samenwerkten en wou men daarom onder de radar blijven. De vraag is of het doel de middelen heiligt in dat geval.

Feit is dat Barack Obama een Democratische politicus uit Chicago is en blijft. De term ‘Machine politics: Chicago-style’ is een term van een boek dat verscheen in 1937. Chicago is en blijft één van de meest harde politieke werelden ter wereld. Een beetje zoals House of Cards maar dan in het echt. Wie daarin succesvol wil zijn, moet bereid zijn om over lijken te gaan. Als je eloquent en charmant bent en de media op je hand hebt, kan je echter heel wat mensen om de tuin leiden.

Gisterenavond kwamen verschillende Amerikaanse senatoren met een gedeclassificeerd document afkomstig van de huidige directeur van de inlichtingendiensten, Richard Grenell. Het document gaat over personen binnen de regering-Obama die gevraagd hadden om gesprekken van Flynn te beluisteren. Dat zijn niet de minste. Samantha Power, John Brennan (toenmalig CIA-directeur), James Clapper, de kabinetschef van Obama (op 5 januari) én vicepresident Joe Biden als laatste op 12 januari. De vraag is in hoeverre het legaal was dat deze mensen zonder huiszoekingsbevel een driesterrengeneraal afluisterden met meer dan 30 jaar dienst.

Over de rest van de zaak zou ik zeggen: ‘Stay tuned, there is much, much more to come!’

Sally Yates

Sint-Obama valt van zijn voetstuk