Het waren telkens weer beklijvende maar vooral beschamende beelden. De rellen naar aanleiding van de Marokkaanse prestaties tijdens het WK voetbal. De grootste gemene deler, zowel in Brussel als in Antwerpen : bij de aanhoudingen waren telkens heel wat minderjarigen betrokken. Eenzelfde, allesbehalve fraaie vertoning met oudejaarsavond. Ook alweer en vooral in Antwerpen en Brussel.

In Gazet Van Antwerpen deed journalist Sacha Van Wiele in zijn standpunt van 2 januari volgende dwingende oproep: Belet dat nieuwe generaties stadshooligans opstaan.

‘Het fenomeen van jongeren die geweld uitlokken en opzoeken bestaat al langer in grote Franse en Nederlandse steden, maar dook enkele jaren geleden ook op in onder meer Brussel en Antwerpen. De daders zetten soms gerichte valstrikken op om politie en hulpdiensten aan te vallen. Het is moeilijk voor te stellen wat in de hoofden van deze jongeren omgaat. Het is een kleine groep, maar wel één die grote maatschappelijke schade veroorzaakt.’

‘Wat niet mag gebeuren, is dat we als samenleving aanvaarden dat in onze steden nu eenmaal altijd jongeren zullen rondlopen die zich met dit gedrag tegen de maatschappij keren. Niemand wil deze zware maatschappelijke en menselijke prijs betalen.’

‘Streng en kordaat optreden tegen deze stadshooligans is de logische reactie, maar wat daarna? Jeugdinstellingen en gevangenissen zijn momenteel niet de plek waar sommigen beter uit komen, dan ze er zijn in gegaan. Aangekondigde hervormingen vorderen traag.’

‘Het belangrijkste is dat we beletten dat er nieuwe generaties stadshooligans opstaan. Besparen op jeugdwerk is dan niet de juiste keuze. Investeren in het opbouwen van wederzijds vertrouwen tussen jongeren en politie is dat wel. Ondersteunen van kwetsbare ouders is een andere maatregel. Het warm water moeten we echt niet opnieuw uitvinden.’

‘Initiatieven rond opvoedingsondersteuning, onderwijs, jeugd en politie, en werkgelegenheid bestaan al, maar meestal zijn ze te kleinschalig, onvoldoende op elkaar afgestemd of ingebed in het gehele beleid, en niet structureel ondersteund. Als er dan zo te veel losse eindjes zijn in het beleid, blijven we te veel losgeslagen jongeren verliezen.’

Enkele dagen later, op 5 januari lezen we in HLN het volgende: ‘De Duitse minister van Binnenlandse Zaken, Nancy Faeser, heeft opgeroepen om de plegers van geweld tijdens het nieuwjaarsweekend hard te bestraffen. Ze ziet hoe er in grote Duitse steden problemen zijn met jonge mannen met migratieachtergrond “die onze staat verachten” en nauwelijks te bereiken zijn met onderwijs- en integratieprogramma’s.’

‘In Berlijn werden rond de jaarwisseling meer dan honderd mensen opgepakt voor onder andere brandstichting en verstoring van de openbare orde. Maar een dag later waren ze alweer op vrije voeten. Nochtans eist Binnenlandminister Nancy Faeser (SPD) duidelijke consequenties voor de daders na de rellen en aanvallen op politieagenten en reddingswerkers.’

‘Goede politiek betekent dat je de dingen duidelijk benoemt. We hebben in grote Duitse steden een groot probleem met bepaalde jonge mannen met een migratieachtergrond die onze staat verachten, gewelddaden plegen en nauwelijks worden bereikt door onderwijs- en integratieprogramma’s’, verklaarde de SPD-politica. Geweldplegers moeten strafrechtelijk vervolgd worden. Alleen dit zou respect voor de rechtsstaat creëren.

‘We mogen niet toestaan dat jonge gewelddadige criminelen hun buurt terroriseren. De hele buurt heeft er last van, waaronder vooral veel mensen met een migratieachtergrond. Ook bij hen is er nul begrip voor geweld en rellen’, aldus de minister. ‘We moeten grenzen stellen aan degenen in onze steden die weigeren te integreren en die bereid zijn geweld te gebruiken: met harde hand en duidelijke taal.’

Ferme, duidelijke en vooral correcte taal van deze minister. Helaas meent ze wel te moeten waarschuwen met volgende wokegedachte :

Maar Faeser waarschuwde eveneens voor het aanwakkeren van racistische gevoelens in de nasleep van de rellen: ‘Wie het noodzakelijke debat misbruikt om uit te sluiten, lost het probleem niet op, maar versterkt het juist‘. Het recept zou moeten zijn: ‘Zo veel repressie als nodig en zo veel mogelijk preventie’.

Pamperopvang

Het verschil in benadering tussen wat Van Wiele als bekommernissen uit en deze Duitse minister is nochtans zeer groot. Waar Van Wiele pleit voor nog meer pamperopvang, zegt mevrouw Faeser onomwonden dat enkel strafrechtelijke vervolging respect voor de rechtsstaat zal creëren. En ze heeft overschot van gelijk.

Immers, ruim 11 jaar geleden trok Sarah Van Grieken, kinder- en jeugdpsychiater in de gemeenschapsinstellingen De Markten en de Hutten in Mol, al zeer luidt de alarmbel uit onmacht. ‘Er is een groep getraumatiseerde nieuwe migrantenjongeren waar we totaal geen vat op hebben. Sommigen zijn eigenlijk total loss.’

Van Grieken spreekt van een tikkende tijdbom. ‘Ze passen niet in het bestaande hulpverleningsaanbod. Maar er moet aandacht voor zijn, omdat ze zware feiten plegen en zware zorg nodig hebben. Ik vrees dat die groep door de migratie alleen maar zal toenemen.’

Van Grieken vervolgt: ‘Weinig mensen zijn zich hiervan bewust. Preventie gaat niet. Helaas zien we hen vaak pas nadat ze feiten gepleegd hebben.’

Elf jaar later zijn nog steeds weinig mensen, lees politici èn media, zich hiervan bewust. Nog steeds zijn de politiek en de media wokeblind… euh, stekeblind voor deze realiteit. De tikkende tijdbom werd ondertussen enkel maar zwaarder geladen. Ondertussen zijn op 6 januari bij een incident in Sint-Gillis drie agenten gewond geraakt. Bij de arrestatie van een drugsdealer keerden omstaanders zich tegen de politie. De agenten kregen zware klappen. Elke gelijkenis met wat reeds vermeld staat is louter toevallig wellicht.

Johan Sanctorum schreef recent in Doorbraak een bijdrage onder de noemer ‘Waarom drillrap een pleidooi inhoudt voor algemene dienstplicht’. Of deze on(be)handelbare reljongeren onder dezelfde noemer vallen als die drillrappers? De definitie is alvast erg gelijklopend. Daarom ook is Sanctorum zijn – overigens terecht pleidooi – ook helemaal van toepassing.

In heel dit verhaal zit vooral één overduidelijke boodschap vervat: politici, zet die wokebril af en handel nu… Want het is al vijf nà twaalf.

Sarah Van Grieken

Politiek kijkt met wokebril naar reljongeren