Na de Bevrijding was men bang in Vlaanderen: de massale import van de holle cultuur uit Amerika zou onze jongeren bederven. Meer dan 70 jaar later wordt die oude vrees stilaan werkelijkheid. Vlaanderen raakt helemaal verziekt door de massale import van extreme ideeën die rechtstreeks overgenomen worden uit de Verenigde Staten van Amerika.

U wordt de laatste tijd doodgeslagen met termen zoals ‘white privilege’, ‘gender politics’, ‘blackface’, ‘mental decolonisation’, ‘micro-agressions’, … en de laatste nieuwe modeterm: ‘cultural appropiation’. ‘Culturele toe-eigening’ is het proces waarbij sommige elementen van Cultuur A overgenomen worden door leden van Cultuur B. En – u raadt het al – dat mag helemaal niet!

Het kleedje van Keziah

De laatste (twitter)rel rond culturele toe-eigening illustreert het concept haarscherp. Steen des aanstoots was deze keer het balkleed van Keziah Daum, een 18-jarige scholier uit de Amerikaanse staat Utah. Keziah is blank (al willen de fundamentalisten dat u ‘wit’ zegt) en ze wou naar een galabal met een Chinees aandoend kleedje. Culturele toe-eigening!

Het tienermeisje kreeg een ontzettende hoop digitale bagger over zich heen. Op zich al opmerkelijk, want waren twitter-trollen niet allemaal rechtse zakken?. Zelfs in Vlaanderen verschenen er opiniestukken waarin haar kledingkeuze op de korrel werd genomen: ‘onwetend’, ‘oppressie’, ‘hopelijk heeft ze haar lesje geleerd’ (sic!).

Zover zijn we dus gekomen, anno 2018. De realiteit overtreft de karikatuur vele malen. De cultuurstrijd gaat over tieners en hun kleedjes, over kinderen die zich verkleden als indiaan, over de prangende vraag wie er stokjes mag gebruiken bij het eten en wie er dreadlocks mag hebben. Progressieven zijn een parodie van zichzelf geworden.

Het kleedje van Keziah is niet eens het meest waanzinnige voorbeeld. Berucht is bijvoorbeeld een stuk dat ooit verscheen in Time, toch geen parochieblad. Daarin klaagt de Afro-Amerikaanse vrouw Sierra Mannie dat blanke homo’s de cultuur van zwarte vrouwen ‘stelen’ door bepaalde affectaties over te nemen. Een nieuwe vorm van slachtofferschap.

Er zijn alleen blanke dieven

U hebt ongetwijfeld gemerkt dat er een rode draad zit in alle relletjes rond culturele toe-eigening. Bijna zonder uitzondering gaat het om blanke booswichten die stelen van andere culturen. Het omgekeerde komt simpelweg niet voor. Er bestaan geen jammerklachten over Afrikanen, Arabieren of Aziaten die het wagen om Europese cultuurelementen over te nemen.

Dat is vreemd. Per slot van rekening heeft de hele wereld zich Europese cultuurelementen toegeëigend. Op elk continent dragen mensen denimjeans, oorspronkelijk ‘de Nîmes’. Op 17 maart zijn er elk jaar ook Nigerianen en Filipino’s die zich laveloos drinken, omdat die dag in Ierland St. Patrick wordt gevierd. In Japan bestaat er iets als ‘Huis ten Bosch‘: een volledig themapark gewijd aan Nederlandse architectuur. De helft van alle Vlaamse frituren wordt ondertussen uitgebaat door Chinezen. En dat zijn alleen de meest onnozele voorbeelden.

Er is in het extreem-linkse denken alleen maar plaats voor onderdrukkers en slachtoffers. Het zijn bovendien altijd dezelfde onderdrukkers en altijd dezelfde slachtoffers. Ook het concept ‘culturele toe-eigening’ kon alleen tot stand komen in een pathologische kaakslagcultuur, waar onophoudelijk gezocht wordt naar nieuwe manieren om brave blanke burgers weg te zetten als racisten.

De hoogste vorm van vleierij

Het concept ‘culturele toe-eigening’ werd gelanceerd vanuit de linkerzijde en dat is bijna komisch. Progressieven preken al decennia het kosmopolitisme en het multiculturalisme, maar nu hebben ze problemen met het vermengen van cultuurelementen. Je kan natuurlijk niet orakelen dat de wereld een dorp is en dan schande spreken als inwoners dingen gaan overnemen van dorpsgenoten.

De internationale verspreiding van normen, gewoonten en gebruiken is de normaalste zaak ter wereld. Je kan zelfs meer zeggen: de vrolijke vermenging van cultuurelementen ligt aan de basis van veel kunst. De rock ’n roll van Elvis Presley of de rap van Eminem konden alleen ontstaan omdat blanke jongens elementen uit de zwarte muziekcultuur overnamen. De succesvolle Game of Thrones-boeken zijn een intrigerend samenraapsel van elementen uit een dozijn culturen.

Elke cultuur, elke taal, elke religie stikt van elementen die ontleend zijn aan andere culturen, andere talen en andere religies. Interculturele uitwisseling is zo oud als cultuur zelf. Er zit een soort van natuurlijke selectie in dat hele proces: de beste, sterkste en leukste elementen uit een cultuur vinden vaak hun weg naar andere culturen. Je kan dat zelfs als een compliment beschouwen. ‘Imitation is the sincerest form of flattery’.

Zelfhaat & Zelfvernietiging

Conclusie: de Politiek Correcte Meute strijdt weer tegen windmolens. Het eeuwenoude proces van culturele toe-eigening laat zich niet stoppen en al helemaal niet omkeren. Afrikanen moeten zich niet beperken tot kleurrijke gewaden, Russen moeten niet allemaal een berenmuts dragen en Duitsers hoeven heus niet elke dag in Lederhosen. Iedereen mag nog steeds een kimono dragen en de carnavalswinkels hoeven voorlopig niet te sluiten. De Linkse zelfhaat is vooral het probleem van Links zelf.

‘Cultural appropiation’ is niets anders dan de uitwas van een politieke correcte kerk die compleet ontspoord is. Extreem-links rijdt zichzelf met dit soort waanzin compleet in de vernieling. We kunnen alleen achterover leunen en toekijken hoe de slang in haar eigen staart bijt. Het is nu al uitkijken naar het moment waarop de Comac-studente met haar keffiyeh beschuldigd wordt van het stelen van de Palestijnse cultuur.

Sierra Mannie

Nu is de Linkse Kerk hélemaal gek geworden