In de Brusselse Noordwijk werd donderdagavond een politieagent doodgestoken. Zijn collega werd gewond naar het ziekenhuis overgebracht. De dader, Yassine Mahi, stond met stip op de OCAD-lijst als ‘potentieel gevaarlijke extremist’ (PGE) aangeduid. Die lijst bevat namen van individuen die opgevolgd moeten worden in het kader van de strijd tegen extremisme en terrorisme. De dader werd in België geboren en zat een celstraf uit wegens gewelddadige overvallen.

Zijn gevangenschap verliep door zijn radicalisering woelig. Hij werd vijf keer naar een andere gevangenis overgeplaatst en werd tenslotte opgesloten in de ‘deradex-vleugel’ in Itter, een verzamelbekken van risicogevallen. Hij stond tevens op de CELEX-lijst van gedetineerden die onder speciaal toezicht staan omdat ze ook in de gevangenis actief blijven als moslimextremist. Alle mogelijk lichten stonden op rood.

Politiek correct en eendimensionaal

Ook na zijn vrijlating werd hij gevolgd door verschillende instanties, zoals de Lokale Taskforce (LTF) en Caprev, de overheidsdienst van de Franse Gemeenschap die helpt bij de deradicalisering van mensen die zich tot de gewelddadige islam hebben bekeerd. Na dergelijk parcours kwamen de politie en de veiligheidsdiensten tot de – onbegrijpelijke – conclusie ‘dat er geen dreiging meer uitging van de man’, verklaarde federaal minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld) in VTM Nieuws.

Daarna werd de man verder opgevolgd door de gespecialiseerde diensten van de Franstalige gemeenschap en de stad Brussel die tot de politiekcorrecte bevinding kwamen dat de dader vooral met psychische problemen kampte. Yassine Mahi wordt los gemaakt van zijn radicaal islamitische entourage, van zijn op haat gebaseerde islamitische ideologie. Hij dreigt gereduceerd te worden tot een ‘lone wolf’, een slachtoffer van zijn psychiatrische problemen die vermoedelijk niet ernstig genoeg werden genomen. Daarmee wordt andermaal een politiekcorrecte, eendimensionale en contextvrije kijk op de gebeurtenissen naar voor geschoven. Van toenemend islamitisch integrisme in gesegregeerde wijken is geen sprake. De operatie ‘Damage Control’ is van start gegaan.

Escalatie van geweld

Intussen wordt de zwarte piet van de politie naar het gerecht en vervolgens naar de verantwoordelijk minister doorgeschoven. Niemand voelt zich verantwoordelijk, terwijl er meer dan genoeg tekenen aan de wand waren dat het straatgeweld de laatste maanden escaleerde. ‘Het is onvoorstelbaar hoe ingrijpend de wijk de voorbije maanden en jaren veranderd is. Vroeger was er alleen ’s nachts overlast. Nu is dat quasi altijd het geval’, getuigt een bewoner van de Brusselse Noordwijk in Bruzz. ‘Drugs, schietpartijen en illegale prostitutie zijn hier dagelijkse kost.’

Een aantal weken gelede gaf VRT-journalist Stef Meerbergen bij Bruzz ook al een inkijk in de vergaande staat van ontbinding waar het superdiverse Brussel zich in bevindt. In een gesprek met Luckas Vander Taelen getuigt Stef Meerbergen hoe het vuilnis zich in de wijken opstapelt, hoe de handel in drugs en wapens steeds openlijker en zichtbaarder wordt, hoe machteloos de politie tegenover deze ontwikkelingen staat en hoe steeds weer de politiek de andere kant uitkijkt. De toenemende superdiversiteit van de stad wordt volgens Meerbergen steeds ‘moeilijker te vatten’.

Dyab Abou Jahjah gaat nog een stap verder en plaatst de ontwikkelingen in een breder kader. ‘Heel wat families zijn ontwricht door onder andere alcohol- en drugsproblemen. Veel kinderen worden aan hun lot overgelaten. Ze zijn asociaal, kennen geen grenzen, hebben geen besef van waarden en normen, tonen geen respect… We hebben een serieus probleem’, verklaarde hij enkele maanden geleden aan Pal Nws. ‘Het probleem is dat bepaalde wijken zo verloederd, zo arm, zo vuil en zo onveilig zijn dat je je niet meer in een ontwikkeld land voelt.’

Electoraal winstbejag

‘Als er niet wordt ingegrepen, dreigt Brussel in een gevaarlijke spiraal van geweld terecht te komen’, schreef Luckas Vander Taelen onlangs in De Tijd. Ook Matthias Vanden Borre (N-VA) luidde al meermaals de noodklokken. ‘Er zijn steeds vaker agenten die bij een doordeweekse controle worden aangevallen met soms zeer zwaar agressief geweld tot gevolg. In de zone Polbru zijn de cijfers van geweld tegen politiediensten in vier jaar tijd verviervoudigd.’

Uit electoraal winstbejag kijken de Brusselse beleidspartijen de andere kant uit. Korpschef van Brussel-Zuid Jurgen De Landsheer legde twee jaar geleden reeds de vinger in de wonde: ‘Onze agenten hebben schrik om iemand volgens het boekje te arresteren.’ Heel wat misdadigers glippen door de mazen van het net en de gevangenis brengt weinig soelaas.

Laten we duidelijk zijn. De moord op de politieagent is geen verrassing. Heel wat alarmlichten staan sinds geruime tijd op dieprood. Er werden intussen heel wat signalen gegeven. Het collectief falen van de overheidsdiensten en de politiek is beangstigend. Politievakbonden reageerden terecht heel fel na de dood van de agent: ‘Morgen kijken de politici weer de andere kant uit, zoals ze dat al decennialang doen.’ Als er geen institutionele en politieke omwenteling komt dan is dit zeker niet het laatste dramatische feit waar we verontwaardigd zullen over berichten.

Stef Meerbergen

Na de verontwaardiging kijken politici weer de andere kant uit

Ministeriële vluchtroute