De moordaanslag van Hanau roept terecht veel verontwaardiging op. Maar verontwaardiging over barbaarse daden mag niet selectief zijn. Anders wordt dit een politiek wapen.

Racistische barbarij

In het Hessische stadje Hanau schoot de 43-jarige Tobias R. negen mensen met een migratieachtergrond neer en bovendien ook zijn moeder. De man was een teruggetrokken zonderling die zich mentaal voedde met wat internetfora aan ondergangsmythen en complottheorieën te bieden hebben. Racistische motieven lagen aan de oorsprong van zijn daad. De moordenaar had ambitieuze plannen om hele bevolkingsgroepen in de wereld uit te roeien, die zich vooral in het Midden-Oosten en Afrika situeren. In een videoboodschap – die hij via YouTube de wereld instuurde – sprak hij de Amerikaanse bevolking toe om hen te verwittigen dat er in hun land ondergrondse militaire complexen zijn waar de duivel wordt aanbeden en kinderen worden verkracht. Tobias R. geloofde ook in het bestaan van parallelle werelden waar hij via een doorlaatbare wand kon naar toe gaan.

Nazistische kolonnes in Duitsland gespot.

We moeten daar niet flauw over doen. Er is in bepaalde Westerse landen een potentieel aan extreemrechts geweld, dat al een spoor van moordpartijen heeft achtergelaten. Dit is uiteraard totaal verwerpelijk. Politieke partijen en groeperingen moeten zich distantiëren van dergelijke uitwassen. Ideologieën en politieke orakels mogen nooit de bedoeling hebben om de menselijke integriteit te schaden. De maatschappelijke diarree aan losgeslagen, mythomane ondergrondfiguren en -bewegingen mogen niet onderschat worden. Het Vlaams Belang zou de oefening moeten maken om zich van dergelijke pathologische, maatschappelijke abcessen te distantiëren. Op de website van de partij staat daar niets over te lezen, terwijl iedere vorm van islamitisch geïnspireerd geweld daar wordt aangewend om de totale islamwereld te demoniseren.

Anderzijds lijkt het erop dat de aanslag in Hanau weer door onder meer de mainstream media wordt aangewend om bepaalde politieke configuraties ter rechterzijde te compromitteren. De aanslag zou mogelijk gemaakt zijn door het politieke klimaat geschapen door Alternative für Deutschland (AfD), een verzamelbekken van malcontenten en politieke avonturiers. Daarmee wordt onbewust de associatie gelegd dat iedere vorm van kritiek op de multiculturele samenleving is gecontamineerd door racisme, wat bijvoorbeeld deradicaliseringsexpert Daniel Koehler in De Standaard doet. ‘AfD is moreel verantwoordelijk.’ Columniste Yesim Candan ziet er de nazistische kolonnes in Duitsland al oprukken.

Georgi Verbeeck – professor Duitse geschiedenis aan de KUL – was één van de weinigen die het aandurfde om in de pers duidelijk te maken dat de band tussen het AfD en de terreuraanslag in Hanau niet voor de hand ligt. ‘De geschiedenis van extreemrechts terreur in Duitsland gaat terug tot de jaren negentig, terwijl het AfD een heel recent fenomeen is.’ Het pathologisch profiel van Tobias R. wordt wat onhandig weggemoffeld. Bovendien zijn er op het internet – helaas – heel wat andere inspiratiebronnen te vinden dan het haast salonfähige AfD.

Uitmoorden van de christenen in Burkina Faso.

Vorige week zondag vermoordden islamisten minstens 24 christenen in het noorden van Burkina Faso die een protestantse viering volgden. Ook de pastoor werd afgeslacht. Nadien werd de kerk in brand gestoken. Volgens Le Figaro maakte de terreurcampagne deel uit van islamisten tegen christenen. Dit is zeker geen alleenstaand geval. De week voordien werden zeven christenen ontvoerd. Een paar dagen later vond men vijf dode lichamen, waaronder dat van een pastoor. De aanvallen worden gekoppeld aan Al-Qaeda en de Islamitische Staat.

In het Midden-Oosten behoort de vervolging van de christenen tot de orde van de dag. De christenen worden er bij duizenden vermoord. Hun bezittingen worden geplunderd en de vrouwen verkracht. De kerken worden in brand gestoken. Het is voor een moslim bij wet verboden om zich tot het christendom te bekeren. Een huwelijk tussen een christen en een moslim behoort niet tot de mogelijkheden. In het Midden-Oosten kan een christen zijn eredienst vieren onder strikte voorwaarden die door de shariawetgeving worden opgelegd.

Selectieve verontwaardiging als politiek wapen

Stefaan Paas – hoogleraar theologie – legt de vinger in de wonde: ‘Vergeleken met geweld tegen moslims wordt geweld tegen christenen… weggemoffeld. Dit vertrekt vanuit de gedachte dat moslims in het verdomhoekje zitten.’ Volgens Open Doors-woordvoerder Klaas Muurling – de organisatie die jaarlijks in kaart brengt waar en hoeveel christenen wereldwijd worden onderdrukt of vermoord – zijn er 245 miljoen christenen in meer dan 70 landen wier geloof hen duur komt te staan. Eerlijkheidshalve moet vermeld worden dat christenen niet alleen in de islamitische wereld te lijden hebben, maar ook in bijvoorbeeld China en India.

Terug naar Burkina Faso. In de mainstreammedia was er over de recente, brutale moordpartij geen berichtgeving te bespeuren. In Terzake en De Afspraak werden geen experten uitgenodigd om de vele moordpartijen in de islamitische wereld tegen christenen te duiden, om hun licht te laten schijnen over de enorme armoede, achterstelling, het schrijnend gebrek aan respect voor de mensenrechten, het totaal gemis aan goed functionerende instellingen en democratie, de hyperdominantie van een hardvochtige woestijngodsdienst in de Arabische wereld. Het eenzijdig belichten van feiten, terwijl men gelijkaardige feiten verzwijgt, is manipulatie. De selectieve verontwaardiging die daarmee gepaard gaat, is een politiek wapen waarmee men bepaalde kritische partijen en groeperingen tracht te contamineren.

Carnavalisten drijven selectief de spot.

Intussen raken de bobo’s in ademnood door hun verontwaardiging over de vele joodse karikaturen die de carnavalstoet zullen bevolken. De halve wereld kijkt toe. De typische Aalsterse provocatie getuigt nogal van een lompe, plompe humor. En het hele spektakel als relikwie van de vrije meningsuiting opvoeren, is mager. Maar dit alles klasseren onder het ‘historisch antisemitisme’ is grotesk. In bepaalde media wordt dit ongelukkig manoeuvre gelijkgesteld met de spot drijven met de Holocaust. Dit gaat veel te ver.

Anderen proberen in de carnavalisten een zweem van racisme te herkennen. In de Denderstreek is het Vlaams Belang electoraal de grootste partij. Ook hier worden carnavalisten verdacht gemaakt. Carnaval en Vlaams Belang… Zijn er gelijkenissen?
De carnavalisten zijn echter niet gespeend van enige hypocrisie. Lachen met de joden blijft nog altijd een pak comfortabeler dan de spot drijven met moslims. Laat ze volgend jaar maar eens rondrijden met een praalwagen met karikaturen over moslims. Rellen verzekerd. Geen carnavalist die zich aan dit avontuur waagt.

Het vals bewustzijn van de Vismooil’n

Wat hebben de Vismooil’n, Burkina Faso en Hanau met elkaar gemeen? De grote maatschappelijke impact van de selectieve, morele verontwaardiging als politiek wapen herbergt verschillende mechanismen: In eerste instantie is er de selectieve ontkenning. De dagelijks vervolging van christenen in de moslimwereld vormt geen nieuws. Daarnaast is er de selectieve verontwaardiging. Een aanslag in Hanau is breaking news. De slachtpartij in Burkina-Faso blijkt niet eens het vermelden waard. Tot slot is er de selectieve veroordeling. De carnavalisten worden met alle zonden van Israël overladen. Iedereen die wat kritisch nadenkt over de multiculturele samenleving is moreel medeverantwoordelijk voor de aanslag in Hanau. Het uitmoorden van christenen op grote schaal is geen issue. Dit had enkel tot doel, aldus Antonio Gramsci, om een bewustzijn te creëren waarbij de ideologische beoordeling van de situatie niet overeenkomt met de werkelijkheid.