De beroemdste, beruchtste vrouwelijk dichter van de Nederlanden is ongetwijfeld de nicht van de bekendste dokter van Vlaanderen, Herman Lecompte. Dokter Lecompte voorspelde het duizendjarig leven. Het bleek slechts grootspraak te zijn. De John Massis van de geneeskunde, zoals hij wel eens genoemd werd, overleed op 78-jarige leeftijd aan een hartkwaal. Waarschijnlijk opgelopen door het slikken van een overdosis vitaminen.

Tot zover een bekend familielid. Keren wij terug naar de nicht, zijnde Delphine Lecompte. Toen zij gedichten begon te publiceren, aanvankelijk bij de Nederlandse uitgeverij De Contrabas, waren er slechts weinig critici, collega’s en andere dieren uit de literaire zoo die in haar literaire kunde geloofden. Ondergetekende zag meteen haar dichtwaarde in. Het leverde een verstandhouding op die tot op de dag van vandaag standhoudt.

Dichten is mijn bruidegom

Delphine Lecompte schrijft, naar mijn gevoel, elke dag op z’n minst één gedicht, als het er geen twee zijn. Het hangt uiteraard, zoals dat bij elke kunstenaar het geval zijn, van haar agenda maar vooral van haar stemming af. Het vermoeden is bovendien niet ongegrond dat zij een dag zonder gedicht te construeren als een minderwaardige beschouwt. ‘Dichten is mijn bruidegom,’ schreef mademoiselle Lecompte mij vorig jaar, kort voor de verschijning vorig jaar van haar eerste bloemlezing, The best of Delphine Lecompte.

Wat schetst dus mijn verbazing het bericht in mijn mailbox te vinden op zaterdag 31 augustus waarin staat, dat er niet alleen een negende bundel staat te verschijnen, maar dat zij een huwelijk aankondigt. ‘Ik ben twee weken geleden verliefd geworden op een voormalige vrachtwagenchauffeur (Frank), we gaan samenwonen en trouwen. De seks is zalig; ik was vergeten hoe wellustig ik eigenlijk ben!’

Op mijn vraag of de in literaire kringen bekend staande buurman, de niet uit haar schaduw weg te slaande kruisboogschutter en minnaar, met onmiddellijke ingang en zonder vertrekpremie ontslagen is, antwoordde zij: ‘Ik ben helemaal te vinden voor polyandrie, maar de oude kruisboogschutter is daar geen voorstander van, burgerman in hart en nieren.’

Niet eerder gepubliceerd

De nieuwe wilde passie, met grootste toekomstplannen, bracht al een gedicht op. Op mijn vraag of het in de nieuwe bundel opgenomen wordt, antwoordde zij: ‘Nee nee, niet eerder gepubliceerd, onweerstaanbare schelm! Daar is het te laat voor! Maar mijn volgende bundel zal volledig gewijd zijn aan de voormalige vrachtwagenchauffeur.’ Met als gevolg dat het hier en nu door de schelm voor het eerst urbi et orbi gepubliceerd wordt.

Loom en sloom, mooi in theorie en nog mooier in de praktijk

We worden wakker met kurkdroge monden en gutsende genitaliën

Dat is overdreven; de genitaliën gutsen niet, ze lekken slechts een beetje

Ik lik de eikel van de voormalige vrachtwagenchauffeur, het is een forse eikel

Ik zal er nooit op uitgekeken raken, tenminste: dat hoop ik

De voormalige vrachtwagenchauffeur slaapt naakt, ook wanneer ik niet naast hem lig

Wanneer ik niet naast hem lig ben ik jaloers op de stofjes die rond zijn lichaam dwarrelen.

Nooit gedacht dat zoiets mogelijk was; jaloers zijn op stofjes en stoffen:

Zijn T-shirts van Whitesnake en John Fogerty, zijn gescheurde jeans,

De zwarte handdoek waarmee hij het zaad van zijn buik wrijft na het bekijken

Van knullige porno uit Portsmouth of Birmingham, het versleten washandje

Met een distel in de linkerbovenhoek, de goedkope douchegel met kokosgeur,

De ijskast die niet goed sluit, de zetel die gemaakt is door mensen die hun neus ophalen voor seks.

De voormalige vrachtwagenchauffeur komt loom klaar

Of sloom, er is een verschil tussen loom en sloom

Maar het verschil is miniem en beide woorden zijn passend en mooi

De voormalige vrachtwagenchauffeur kneedt mijn borsten en babbelt

Over Engelse sitcoms, hij is een fenomenale babbelaar

Zijn favoriete Engelse sitcom is Some Mothers Do ‘Ave ‘Em, die van mij ook.

Ik vraag: ‘Wil je mijn poesje likken?’

Er bestaan ongetwijfeld betere benamingen voor de vagina

Maar poesje klinkt lief en ongevaarlijk, en de voormalige vrachtwagenchauffeur

Houdt van lief en ongevaarlijk, ook al weet hij dat ik scherpe randjes heb

En mijn huis in brand stak en een verdorven sponzenverkoper vermoordde.

De voormalige vrachtwagenchauffeur likt mijn poesje

En ik moet toegeven: de oude kruisboogschutter deed dit veel beter

Ik kom matig klaar, is dat een oxymoron?

We staan op en eten geribbelde paprikachips

De voormalige vrachtwagenchauffeur eet ook nog een chorizoworst.

We zijn precies kinderen, want we drinken ook limonade

En we dansen zonder muziek en we haten onze ouders op een vreugdevolle ongebreidelde wijze

Mensen die hun ouders niet haten hebben een vijs los

De voormalige vrachtwagenchauffeur vraagt: ‘Wil je met me trouwen?’

Ik antwoord natuurlijk ja, trouwen en Whitesnake en Frank Spencer en sperma op mijn buik

En geribbelde paprikachips en matige cunnilingus en altijd dansen, ja ja ja.

Prachtige cover, machtige titel

Tot zover de virtuele correspondentie. Over haar leven en werk is voldoende te vinden bij nonkel Google en tante Wiki. Daarom meteen overgeschakeld naar de nieuwe bundel, haar achtste, de zesde uitgegeven door De Bezige Bij. Een prachtige cover en een machtige titel: Vrolijke Verwoesting. Onze literaire mening verschijnt later, kort na de verschijning. Die is voorzien voor 5 oktober en zal feestelijk gedoopt en gezegend worden op 23 oktober in het Gentse Poëziecentrum.

Voor de achterkant van de cover schreef Menno Wigman een treffende promotekst, die de goede lezer vindt onderaan het artikel, samen met de cover en een prachtfoto van Stephan Vanfleteren.

Als voorproefje een gedicht uit de nieuwe bundel. De gebruikelijke vormgeving, maar nu reeds kan gesteld worden – uw verslaggever kreeg er drie doorgestuurd – dat de nieuwe gedichten een andere dansant hebben, nuchterder zijn, een zekere berusting uitademen, met behoud van de kleurrijke verbeelding, waardoor de eeuwige verrassing en verbazing van Delphine Lecompte de lezer bij de les houdt.

We zijn allemaal wrakken, vooral de Aboriginal en ik

Ik maak plaats in mijn leven voor twee heiligen:

De ene is een dakloze zwarte man, de andere is een ranke boomchirurg

De mystieke chrysantenkweker zegt: ‘Je bent naïef.’

Hij streelt mijn kruin, hemeltergend vaderlijk

Ik beweeg mijn hoofd wild, in de hoop dat de vaderlijkheid dan seksueel wordt

Close, but no cigar (zoals ze zeggen in Oklahoma en omstreken).

Ik hou van de mystieke chrysantenkweker, hij heeft prettige oogjes

En een mooie hals, vier dagen geleden redde hij mijn leven in een Beierse knopenwinkel

Ik dreigde te stikken in een turkooizen knoop

Ik zeg tegen de mystieke chrysantenkweker: ‘Ik ben een wrak, maar Freddy is een nog groter wrak.’

De mystieke chrysantenkweker vraagt: ‘Is Freddy die albino leeuwentemmer

Met zijn mismaakte voeten en zijn nekwratten?’

‘Ja. Hij heeft altijd maar heimwee, heimwee is hinderlijk voor een circusartiest.’

Vandaag begrijp ik alles; vandaag begrijp ik dat elke genezing de vorm van seks moet aannemen

De mystieke chrysantenkweker wil me geen seks geven, dus loop ik van hem weg

Ik loop naar het huis van de oude kruisboogschutter

Hij ziet er gedrongen en Egyptisch uit, hij likt mijn vagina verrassend roekeloos.

Na de cunnilingus (want zo heet het) zegt hij: ‘Ik ken veel gebroken vrouwen,

Maar jij bent de enige gebroken vrouw met een appetijtelijke vagina.’

Ik zeg: ‘Bedankt. Dat is een mooi compliment.’

Ik verlaat het huis van de oude kruisboogschutter en in de Sint Jorisstraat

Wordt me drugs aangeboden, het is lekker maar ik kan er niet goed tegen.

Wanneer ik drugs neem beeld ik me steeds in dat ik een psychotische Aboriginal ben

En wanneer ik dan werkelijk een psychotische Aboriginal tegenkom

Dan weet ik niet hoe ik moet reageren (‘Broer?’, ‘Lieve schat?’, ‘Spiegelbeeld?’)

Na de drugs krijg ik spijt van alles; vooral van de leugens en de brandstichting

Ik kijk naar een barometer in een banale woonkamer, de barometer liegt niet maar staat stil.

Ik zeg tegen een waterspuwer die op mijn vader lijkt: ‘Mijn leven is fantastisch:

Ik bezit vier paar laarzen en vijf okapi’s.’

Maar het is niet waar; van die okapi’s

Ik denk aan de mystieke chrysantenkweker, ik hoop dat hij in mijn leven blijft

Dan denk ik aan Freddy; aan zijn heimwee, ondanks zijn heimwee is hij

Een uitstekende leeuwentemmer.

Nagekomen bericht

Delphine Lecompte is niet enkel een originele dichter van edel bloed, maar tevens een voortreffelijke voordrachtkunstenaar. Met haar fluwelen stem waarin een gevaarlijke breekbaarheid zit, houdt zij de aanwezigen in de ban. Het bracht bovendien mee dat haar publiek gaandeweg in omvang groeide. Wat organisatoren van literaire concerten niet is ontgaan. Net voor zij op de laatste dag van augustus naar het slotevenement van Watou vertrok om uit eigen werk voor te lezen, vond zij alsnog de kans mij een e-mail te sturen: ‘Ik hoor net van Paul Schyvens dat ik op tournee mag gaan met Jan Decleir en Roland!!! Het kan niet op!! Maar eerst met Herman Brusselmans de baan op.’

Delphine Lecompte

Delphine Lecompte

Stephan Vanfleteren

Fotomuseum ondersteunt christianofobie

Een nieuwe bundel, een nieuwe liefde