De ‘Cass Review’, het officiële rapport van vier jaar onderzoek naar genderzorg voor jongeren haalt de Britse gezondheidszorg ongenadig onderuit.

De vooraanstaande kinderarts Hillary Cass werkte in opdracht van de Britse gezondheidszorg aan een onderzoek naar genderbevestigende zorg in Engeland. Het verslag, dat deze week na vier jaar werk uitkwam, haalde meteen alle voorpagina’s. Het is vernietigend.

Kinderen jonger dan tien

Kinderarts Cass laat geen spaander heel van het in woke kringen heilig verklaarde zelfbeschikkingsrecht als het om ‘gender’ gaat, vooral dat van kinderen. Groot-Brittannië liep hierin altijd voorop: ieder jongetje dat met poppen wilde spelen of meisje dat van voetbal hield, kwam al snel op een wachtlijst terecht voor puberteitsremmers en hormoonbehandelingen. Wie zich daartegen verzette, artsen of ouders, was ‘transfoob’.

De Britse gezondheidszorg beschikt over genderklinieken waar het ‘Dutch Protocoll’ wordt gebruikt, gebaseerd op onderzoek uit Nederland. Het geeft radicale richtlijnen voor geslachtsverandering met medische en medicinale ingrepen, en propageert die zo snel en jong mogelijk uit te voeren. Aanhangers willen zelfs kinderen onder de tien de vrije keus laten van geslacht te veranderen. Wie zich daartegen verzet – het wordt eentonig – is transfoob en gunt transgenders hun ‘rechten’ niet. Als je kinderen die keus niet laat, plegen ze vaker dan gemiddeld zelfmoord, luidt het eeuwige argument.

Dr. Cass schrijft: ‘Het leven van duizenden kwetsbare jongeren werd ondersteboven gegooid door ingrijpende, onomkeerbare medische ingrepen, zonder enig bewijs dat die hun lijden zouden verminderen. Kinderen werden als voetbal gebruikt. Hormoonbehandeling zou het verhoogde risico op zelfmoord in deze groep verlagen, maar ook daar is geen enkel bewijs voor.’

Zelfs het hele idee van een verhoogd risico op zelfmoord bij genderdysforie, waar transactivisten eeuwig mee zwaaien, is achterhaald.

Terugdraaien

Het gendernarratief had lange tijd de wind mee. Veel politici stemden blind in met eisen tot zelfbeschikking wat betreft gender, en vereenvoudiging van ‘transitie’, zelfs voor jongeren. Bijna overal werden daarover wetten aangenomen. Nu het tij gekeerd lijkt, is de vraag wat daarmee gaat gebeuren. Finland en Zweden hebben hun genderwetten al teruggedraaid, en het crimineel verklaren van ‘misgenderen’ – bijvoorbeeld een man een man noemen terwijl hij zichzelf als vrouw ziet, leed vorige week al schipbreuk in Schotland.

En nu dan dit rapport. Dat overigens niet eens zozeer ingaat tegen de gangbare ideeën over geslachtsverandering, maar vooral de vloer aanveegt met de gehanteerde methodes. En met de richtlijn dat ieder mogelijk geval van genderdysforie zo snel mogelijk met grof geschut moet worden behandeld.

Links en groen gingen hierin altijd mee en het is opmerkelijk hoe snel de linkse Britse oppositie nu bakzeil heeft gehaald. Men zegt het helemaal eens te zijn met de 400 pagina’s tellende Cass Review. En dat terwijl oppositieleider Keir Starmer – binnenkort zeer waarschijnlijk de nieuwe premier van Engeland – twee jaar terug niet eens antwoord wilde geven op de vraag of een man een vrouw kan worden.

Vergiftigd debat

Het rapport bekritiseert hoe de Britse gezondheidszorg kinderen behandelt die zouden lijden aan ‘genderdysforie’; verwarring over hun ‘gender’. In klinieken als het beruchte en inmiddels gesloten Tavistock Centre in Londen kregen zulke kinderen zonder nader onderzoek meteen puberteitsremmers, in afwachting van fysieke ingrepen als borstamputaties. Dr. Cass constateert dat zulke kinderen vaak niet echt in verwarring zijn over hun gender, maar slachtoffer zijn van andere problemen. Zoals ‘een traumatiserende ziekte, het verliezen van een ouder, autisme, kindermishandeling of gepest worden op school’.

Ze stelt vast dat wie nog geen 25 is pas in het uiterste geval zou moeten worden behandeld met medicijnen. En dan alleen nog als die hun effectiviteit hebben bewezen. Het rapport besteedt ook aandacht aan de ‘ideologie van sociale rechtvaardigheid’, die ‘medische besluiten zou bepalen’. En het ‘vergiftigde debat’ dat een ‘sfeer creëert waarin professionals bang zijn hun mening te geven’.

Transactivisten doen of de wetenschap er al lang klaar mee is, en hun vaak bizarre ideeën heeft bevestigd. Kinderarts Cass vindt juist dat er nog helemaal niets duidelijk is.

Ze concludeert dat er een schrikbewind heerst in de genderbevestigende zorg, en critici zich absoluut niet kunnen laten horen. Daarmee doet ze recht aan een lange reeks klokkenluiders: ouders, artsen en actievoerders, die al jarenlang waarschuwden tegen het medicaliseren van kinderen met gender twijfels.

Er gaan al stemmen op om uit te zoeken hoe en op wiens gezag de zorg voor deze kinderen ooit zo werd losgezongen van aanvaarde medische normen, gebaseerd op klinisch bewijs.

Ten slotte bevestigt het rapport tussen de regels door dat ‘genderbevestigende zorg’ ook als een moderne vorm van conversietherapie kan worden beschouwd. Hetgeen Kemi Badenoch, kabinetslid van premier Sunak en rijzende ster in de Conservatieve partij, vorig jaar december al aankaartte. Dat stelt dat meisjesachtige jongetjes of jongensachtige meisjes vaak simpelweg homoseksueel zijn. Als je ze van geslacht wilt veranderen omdat ze zogenaamd in het verkeerde lichaam geboren zouden zijn, wil je ze in feite weer heteroseksueel maken.

Dat probeerde men ooit via conversietherapie. In onze tijd streng verboden.

Sunak

Cass-rapport over transgenderzorg in VK: ‘Kinderen gebruikt als voetbal’

Het Napoleoncomplex van Macron