Rishi Sunak wordt niet de eerste Nieuwe Brit als premier. De etnische verscheidenheid van de kandidaten voor het leiderschap van de Tories was sterk. Zes Nieuwe Britten wilden Liz Truss verslaan.

En hier, drie voorbeelden? De Koerdische Zuhal Demir gaat over de tongen als minister-president van Vlaanderen, ex-Groenvoorzitter Meyrem Almaci heeft, zoals Demir, een Turkse achtergrond en is politiek niet kapot. CD&V-voorzitter Sammy Mahdi zit dicht bij een hernieuwde regeringscarrière. In Franstalig België is de etnische verscheidenheid van actieve regeringsleden en kandidaat-regeerders breder.

Rishi Sunak, gepasseerd door Liz Truss als nieuwe premier, begon een video voor zijn kandidatuur als voorzitter van de Tories, en dus nieuwe eerste minister, met: ‘Laat mij u vertellen over een jonge vrouw die op een vliegtuig stapte, gewapend met de hoop voor een beter leven en liefde voor haar familie’. Nadhim Zahawi, de huidige kanselier (minister van Financiën) zei: ‘Ik ben een vader, een inwijkeling, een selfmade zakenman’. Deze ex-Irakees arriveerde als 11-jarige in Groot-Brittannië. De procureur-generaal, Suella Braverman, sprak over haar moeder, van Mauritius, en haar vader, van Kenia. Zij hielden van Groot-Brittannië, want het gaf hen hoop, zekerheid en kansen, aldus Braverman. De vroegere minister van Gezondheid, Savid Javid, vertelde hoe zijn vader, een Pakistaan, aankwam met 1 pond in zijn broekzak.

Veel Nieuwe Britten dongen naar het leiderschap van de Conservatieve Partij. Uit een veld van elf kandidaten waren er zes zwarten of Aziaten. Vergeet een deel van het gestook van de woke-activisten en kijk naar wat er concreet aan de hand is in Groot-Brittannië. Een man als Zahawi had het ronduit over de ‘Britse Droom’, als variant op de ‘American Dream’. Deze en andere immigranten zien hun kinderen, als zij zich inspannen, open bloeien, welvarend en aanvaard worden als medeburger. In 2019 liet 88% van de Britten optekenen dat zij zich op hun gemak zouden vinden met een premier uit een etnische minderheid.

Kruideniersdochter

The Economist citeert Sunder Kawala van de denktank British Future dat zich specialiseert in integratie. Hij verwijst naar de eerste ministers Benjamin Disraëli (1804-1881), tweemaal premier, joods, en Margaret Thatcher, regeringsleider van 1979 tot 1990, een kruideniersdochter van Grantham (45.000 inwoners in Lincolnshire), ver van Londen. In de algemene verkiezingen van 2005 wonnen twee niet-blanke Tories een parlementszetel, in 2019 klom dat aantal tot 22, dus 6% van de conservatieve parlementairen. David Cameron wrikte niet-blanke kandidaten naar veilige Tory-zetels.

De Britse Droom lacht met het gekakel van de woke-isten. Racisme voor de conservatieven is het gedrag van individuele haters en geen systematiek. De ex-Nigeriaan Kemi Badenoch, een Tory die actief is, is de sterkste stem van de conservatieven tegen Black Lives Matter. Alles picco bello? Ja en neen. Pitti Pratel, een Indiër uit Oeganda, de conservatieve minister van Binnenlandse Zaken, opent Groot-Brittannië breder voor de middenklasse van India en de Filippijnen. Voor de sukkelaars die in rubberboten door mensensmokkelaars de Noordzee worden opgejaagd, plant hij deportaties naar Rwanda.

Sunder Kawala

Veel kandidaten, geen Nieuwe Brit als premier