De Chinese overheid, dus in feite de Chinese Communistische Partij, houdt sinds begin april in Shanghai 25 miljoen mensen gegijzeld in een totale lockdown, vanwege een uitbraak van Covid19, in weerwil van alle maatregelen die daar nog altijd golden.

De autoriteiten in Shanghai meldden vorige week meer dan 21.000 nieuwe positieve tests, voor het overgrote deel asymptomatisch. Die strenge lockdown wil concreet zeggen dat alles gesloten is, ook winkels en warenhuizen. Vijfentwintig miljoen mensen hebben huisarrest. Mensen kunnen hun hulpbehoevende ouders niet bezoeken. Arbeiders kunnen niet aan het werk, zelfstandigen hebben geen inkomen. Huisdieren in gezinnen waar positief getest werd, werden preventief ‘geruimd’.

Voorraadkast

Oorspronkelijk werden kinderen die positief testten op school ook gescheiden van hun ouders en hun ouderlijke woning. Toen daar een golf van protest tegen kwam, werd die maatregel snel versoepeld. 38 000 medici en 2000 soldaten vanuit heel China werden al naar Shanghai gestuurd als versterking. De enigen die buiten mogen komen zijn besteldiensten die etenswaren aan de deur leveren. Alleen: daar zijn er niet genoeg van om 25 miljoen mensen te bedienen.

De rijke bovenklasse van Shanghai heeft weinig moeite met deze lockdown; ze hebben geld genoeg om hun eigen besteldienst te reserveren en hun voorraadkasten zijn groot genoeg om voldoende voedsel te stockeren. De gemiddelde inwoner van Shanghai is echter enorm klein behuisd en heeft helemaal geen voorraadkast. De etenskast van wie op een bescheiden flatje woont bevindt zich in realiteit in het winkeltje dat in Shanghai op elke straathoek te vinden is. En dat is nu dus verplicht gesloten.

China als voorbeeld voor de WHO

De bevolking van Shanghai lijdt nu onder wekenlange lockdowns, voedseltekorten en extreme quarantaine van gezonde mensen, allemaal in het belang van de uitroeiing van een virus waarvan de rest van de wereld eindelijk heeft ingezien dat het endemisch is. Intussen beginnen de protesten in Shanghai tegen dit beleid te groeien: mensen schreeuwen van wolkenkrabbers (zie video onderaan), voedsel ligt te rotten in opslagplaatsen, terwijl mensen honger lijden. Er staan al video’s online van winkels die worden geplunderd.

De besmettingen betreffen de omikron-variant die, zoals we inmiddels al lang weten, besmettelijker maar veel minder ziekmakend is. Die realiteit wil president Xi echter niet onder ogen zien. Hij koestert zich nog in de gloed van het internationale lof voor zijn harde lockdown aanpak. Onder meer Tedros Ghebreyesus van de WHO, tweette vorig jaar nog dat China’s lockdown-politiek een nieuwe standaard was voor de aanpak van virusuitbraken.

Doemvoorspellingen

Wat de Chinezen deden waaide over naar Europa en de VS in wat een wereldwijde lockdown werd, in se dus aangestuurd door de Chinese communistische partij. Neil Ferguson van het Imperial College, dwong Europa en de VS met zijn waanzinnige doemvoorspellingen ook in lockdowns. Hij voorspelde onder andere 100.000 doden in Zweden als ze niet in lockdown gingen. Zweden gíng niet in lockdown en klokte uiteindelijk af op 6000 slachtoffers, veel minder – ook pro rata – dan landen die wel het slot erop gooiden. Fergusons bericht van toen verraadde al zijn bewondering voor de Sterke Staat: ‘China is een communistische eenpartijstaat, zeiden we. We konden er niet mee wegkomen in Europa, dachten we … en toen deed Italië het. En we realiseerden ons dat we het wel konden.’

Ook bij ons en in de omringende landen klonken bij politici stemmen om ‘het virus plat te slaan’ door middel van strenge lockdowns. In Australië en Nieuw-Zeeland geloofden ze in het ‘Zero-Covid’ sprookje. Het ging daar twee jaar lang ten koste van veel menselijk leed en zware repressie. Er werden zelfs klopjachten georganiseerd om besmette personen op te sporen. Ook daar moesten ze inmiddels schoorvoetend op hun stappen terugkomen. Net zo min als een griepvirus valt een coronavirus ‘plat te slaan”. Wetenschappers wisten dat al langer maar wie zich uitsprak werd weggehoond en dus zweeg de rest maar uit angst voor represailles. Die samenzwering van de stilte van wetenschappers en artsen duurt overigens nog altijd voort, al begint ze stilaan wat barsten te vertonen sinds steeds meer ontluisterende data boven komen.

De infefficiënties van de democratie

Wat dit ons allemaal vertelt is dat er veel politici zijn, niet alleen in China maar ook in Europa, de VS en daarbuiten, die het Chinese model van een ‘vrije’ markteconomie – vaak gedomineerd door oligopolies – gekoppeld aan een sterke staat wel genegen zijn. Het is blijkbaar de natte droom van een bepaalde politieke elite om de vrije burger te knechten en de macht ondemocratisch naar zich toe te trekken. Uiteraard altijd onder het mom van ‘het welzijn van het volk’ zoals elk autoritair systeem zichzelf vergoelijkt.

Dit gaf zelfs aanleiding tot de nieuwe theorie waarbij geopperd werd dat de meest succesvolle landen economisch liberalisme bevorderen en tegelijk een strenge politieke controle handhaven, zodat zij zich kunnen ontdoen van de inefficiënties van de democratie. De club van het World Economic Forum – die we stilaan eigenlijk een sekte mogen noemen – is daar de emanatie van. De Europese Commissie met hun troebele besluitvorming een andere. Dichterbij heeft onze eigen meester Frank ook die paternalistische, betweterige trekjes. Het zal vast zijn verleden bij de Trotskisten van de Revolutionaire Arbeiders Liga zijn dat hem nog parten speelt.

Tedros Ghebreyesus

Het Chinese drama