De Franse presidentsverkiezingen bevatte weinig verrassingen. In de aanloop naar verkiezingszondag schudde Emmanuel Macron handjes en werd Marine Le Pen bekogeld met eieren. Tot zover het spannende van die campagne.

Oei! Een kiezer!

Neen, voor humor moet je in het Verenigd Koninkrijk zijn. Daar ontmoette Theresa May haar eerste echte kiezer. Jawel! Men verwijt haar dat ze een gesloten en strakke campagne voert waarbij alles van naadje tot draadje gepland is. De mensen die ze ontmoet zijn gescreend, de pers wordt op afstand gehouden terwijl ze fabrieksarbeiders ontmoet en ze verkondigt steevast dezelfde boodschap: stem op mij en krijg ‘strong and stable leadership’. In een zonnig badstadje in Cornwall botste ze echter onverwacht op een malcontente kiezer. Het was een dame met een zonnebril die kordaat, maar beleefd haar gedacht uitsprak tegen de premier. Ze had het over het toenemende aantal daklozen en de stijgende voedselprijzen en vreesde voor een slechte impact van de brexit. Theresa May bleef even beleefd en luisterde. Maar ze kwam niet verder dan dat ze van brexit ‘a succes’ wil maken met een ‘best deal for Britain’. De vrouw was niet overtuigd, maar ze moest het ermee stellen en schudde de hand van de premier. Het onnozele akkefietje kreeg wel de nodige persaandacht. Net zoals de onhandige manier waarop ze een zakje friet eet. Ja, de Britten smullen van zo’n momenten.

Oei! Een brexit-stemmer!

Tim Farron, voorzitter van de Liberal Democrats, had ook een ontmoeting met een kiezer. Midden in een toespraakje voor de pers en enkele aanhangers werd hij aangesproken door Malcolm Baker. Wie is Malcolm Baker? Tja, die vraag stelde zowat iedereen, maar hij liet van zich horen. ‘Ik heb voor een brexit gestemd!’, sprak hij fors. ‘En jij noemt ons allemaal racisten. Ik ben geen racist!’ Tim Farron ontkende meteen en zei dat verschillende van zijn ‘mates’ in het referendum voor een brexit hadden gekozen en dat dat ook geen racisten zijn. Farron nam het hele treffen met een kwinkslag op en toen de opvallende Baker hem met een bijna-zoen achterliet zei hij: ‘Dit zal Theresa May nooit gebeuren, omdat ze geen echte mensen tegenkomt. God bless him!’ Malcolm Baker kreeg achteraf ook een micro onder zijn neus en gaf te kennen al heel zijn leven op Labour te stemmen. Maar deze keer kiest hij voor Theresa May.

Oei! Moeilijke cijfers!

Labour heeft een moeilijke week achter de rug. De lokale verkiezingen draaiden uit op een ramp voor Jeremy Corbyn. Maar die is zich van geen kwaad bewust. ‘We hebben slechte en goede resultaten ontvangen’, reageerde hij afgelopen vrijdag. De partij verloor zo’n 380 raadsleden over het hele land. De Conservatives wonnen er meer dan 560. Overigens, de Liberal Democrats verloren 42 zitjes en werden nog kleiner.

Nochtans begon Labour goed op maandag. Omdat de regeringspartij maar niet over de brug komt met echte beleidsvoorstellen, lanceerden de sociaaldemocraten bij monde van Diane Abbott een beleidsdocument dat meer blauw op straat belooft. 10 000 agenten op vier jaar tijd. ‘We moeten de criminaliteit aanpakken. De Tory’s hebben zwaar gesnoeid in het politiebudget.’ Maar op dinsdag liep het al mis. Abbott, de rechterhand van Corbyn, werd op de radio gevraagd hoeveel die 10 000 extra bobby’s wel moeten kosten. ‘Wel, euh. 300 000 pond.’ Er viel een pijnlijke stilte. Toen de presentator vol ongeloof vroeg: ‘Hoeveel betaal je ze dan?’, stamelde ze verder en sloeg ze allerlei cijfers door elkaar. En jawel, op de middag reeds werd ze geroosterd op de BBC over haar inhoudelijke slippartij. ’30 pond per agent? U kent uw cijfers niet!’ ‘Ik ken ze wel. Ik heb het toch rechtgezet.’ ‘Ja, nadat u nog een keer fout was.’ De pers smeerde het breed uit. En de Tory’s gierden triomfantelijk: ‘Moet deze dame de toekomstige minister van Financiën worden?’

Oei! De EU!

De Europese Unie hielp Theresa May intussen ook nog een handje. Eerst was er het lek over het etentje tussen de premier en de Europese Commissievoorzitter Jean Claude Juncker. De Britten waren meer dan op hun tenen getrapt. Dan kwamen de forse verklaringen vanuit Brussel dat de Britten 100 miljard euro moeten betalen om eruit te kunnen stappen. Het gaf de premier de kans om zich stoer op te stellen. Voor de deur van Downing Street 10 speechte ze dat de EU ‘de verkiezingen wil beïnvloeden’. Meteen steeg haar partij opnieuw in de peilingen. En trokken de Conservatives de focus opnieuw naar hun boodschap: ‘strong and stable leadership’ om sterk te staan tegen ‘Europe’. En ja hoor, zowat elke Tory-kandidaat gebruikt de slogan minstens twee keer in elke zin. En liefst nog meer.

Foto: (c) Reporters

Lees hier deel 2 over de brexitverkiezingen.

Tim Farron

Mays politieke hoofd op het kapblok

Hoe het Engelse politieke landschap terug in zijn oude plooi valt

Lastige kiezers en goochelen met cijfers