Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Waar is de zelfkritische reflex?

(Aan de Vlaamse Vereniging van Journalisten, die in het meest recente nummer van ‘De Journalist’ kritiek van de hand wijst: ‘De VVJ besluit dat de Vlaamse/Belgische nieuwsmedia in het algemeen goed tot zeer goed werk hebben geleverd – en nog altijd leveren – in de context van de coronacrisis’. Het was misschien naïef om serieuze introspectie te verwachten. Zelfs een ongeziene pandemie kan een Vlaamse journalist niet dwingen eens goed en lang in de spiegel te kijken.)

Hoe bepaal je wat ‘haat’ is?

(Aan ondernemer Guy De Pauw, die censuurtechnologie ontwikkelt: ‘Voor de kranten van Mediahuis hebben we een mechanisme ontwikkeld dat haatboodschappen automatisch herkent. Als jij iets heel haatdragend op een forum wil posten, krijg je de melding dat jouw boodschap volgens ons haatdragend kan zijn, en dat je reactie in quarantaine wordt geplaatst’. Meningen in quarantaine zetten – achter een cordon sanitaire zowaar – is misschien niet iets om heel enthousiast over te zijn. Maar in Vlaanderen wordt Guy De Pauw bekroond met een innovatieprijs van Voka.)

Wat is dit voor wij-zij-retoriek?

(Aan de Gentse schaduwburgemeester Filip Watteeuw (Groen), die zijn stad omschrijft als ‘een progressief bastion in een steeds rechtser Vlaanderen’. Die militaire terminologie moet je als rechtse Vlaming niet proberen.)

Welke punten wil u afvoeren?

(Aan schrijver Frank Van Laeken, die vindt dat Vlaams Belang ‘mee aan de knoppen zit’: ‘Nogal wat van hun 70 voorstellen ter oplossing van het vreemdelingenprobleem zijn inmiddels netjes gerealiseerd’. Dit is een veelgehoorde klacht ter linkerzijde: er zijn delen van het 70-punten-plan gerealiseerd! Nooit eens zeggen ze welke van die punten weer afgevoerd moeten worden. Het bestaan van een apart staatssecretariaat voor migratie (punt 4)? Het verbod op onverdoofd slachten (punt 18)? De lijst met politiek onveilige landen (punt 37)? Investeren in huisvesting (punt 62)?)

Hoe wijs bent u zelf?

(Aan politicologe Naima Charkaoui, die een kinderboek over racisme geschreven heeft: ‘Veel mensen missen racismewijsheid’. Wie is Charkaoui? Iemand die pleit voor open grenzen en schande roept als ze in Thuis lachen met ‘flietjes van de Chinees’. Door wie laten wij ons de les spellen? Door wie laten wij onze kinderen indoctrineren?)

Wat hebben jullie te zoeken in Cannes?

(Aan Paul Magnette (PS) of een van de andere Franstalige toppolitici (regeringsleden, gouverneurs, burgemeesters, …) die het mooie weer gingen maken op de befaamde vastgoedbeurs in Cannes. Staatssecretaris Pascal Smet (Vooruit) was een van de weinige Nederlandstalige politici, voor de rest waren er amper Vlamingen aanwezig. Een heel Franstalig feestje verdient een Franstalige omschrijving: gauche caviar).

Hoe bloeddorstig bent u eigenlijk?

(Aan ‘Vlaming in Kiev’ Vlad Polyanskiy, die onder meer liet weten dat zijn stad omsingeld was door ‘Russische lijken’. Onze media bellen graag met Polyanskiy, terwijl die mens soms toch wat té tuk lijkt op het oorlogsgeweld. Die Russische jongens zijn óók slachtoffers, denken wij dan.)

Wanneer laten we Stevaert rusten?

(Aan columnist Jan Segers, die wijlen Steve Stevaert naar eigen zeggen mist: ‘Graag had ik hem dezer dagen over Poetin bij Bart Schols gehoord of in Het Laatste Nieuws gelezen. Gegarandeerd waren er dan witzen en boutades gevallen’. Over de doden moet je geen kwaad meer spreken, maar de postume heiligverklaring lijkt toch ook wat ongepast.)

Waar had Trump nog meer gelijk?

(Aan commentator Dirk Hendrikx, die het schoorvoetend toegeeft: ‘Ex-president Donald Trump hield de Duitsers ooit voor dat ze veel te hard afhingen van Rusland. Daar had de man dan toch een punt’. Misschien stilaan tijd dat meer journalisten toegeven dat de haat voor Trump hen vaak in de weg zat. Bijvoorbeeld ook wanneer het ging over de NAVO en de noodzaak van meer militaire investeringen door Europese landen.)

Wanneer krimpt het Vlaamse overheidsbeslag?

(Aan minister van Cultuur Jan Jambon (N-VA), die een opleiding gaat organiseren voor ‘artistieke bemiddelaars’, ‘die zullen opdrachtgevers – een ziekenhuisdirectie, bijvoorbeeld – helpen zoeken naar een geschikte kunstenaar, en de verwachtingen proberen te verzoenen met de autonomie van de artiesten’. Beste Jan Jambon, het is geen kerntaak van Vlaanderen om een job en een smoes te voorzien voor elke ongetalenteerde alumnus van de kunstschool.)

Hoe activistisch moet theater zijn?

(Aan recensente Evelyne Coussens, die het kritische ‘Flemish Primitives’ van Action Zoo Humain nog niet kritisch genoeg vindt: ‘Wat we missen is voelbaar geweld – het culturele geweld van de Vlaamse assimilatiemachine maar ook van het neoliberalisme, waarin mensen systemisch worden vermalen’. Best amusant, zo’n blanke De Morgen-journaliste die regisseur Chokri Ben Chikha en zijn allochtone cast eens gaat zeggen hoe ze theater moeten maken over integratie.)

Wat is er mis met een commerciële reflex?

(Aan professor Mediastudies Tim Raats (VUB), die ‘kritisch’ is voor het voornemen van Netflix om jonge talenten te ontwikkelen: ‘Ja, Netflix zet in op diversiteitsfondsen. Een goede zaak, maar het is en blijft een puur commerciële reflex: zo snel mogelijk talent oppikken om aan je te binden’. Het is ook nooit goed. Voor sommigen is het al vies en een beetje sinister als commerciële ondernemingen commercieel handelen.)

In wat voor een wereld leven wij toch?

(Aan De Morgen, waar ze zich heel serieus afvragen of mannen hun eigen vrouwen moeten betalen als ze zwanger worden: ‘Studies tonen namelijk aan dat een zwangerschap negatieve gevolgen heeft voor de carrières van vrouwen’. Hoe kil kan het worden. Wanneer gaan we zwangerschap en moederschap opnieuw eren als iets sacraals – en niet gewoon als een klap voor je carrière? Je mag er niet aan denken dat zo’n kind later stuit op het heronderhandelde contract met de afkoopsom.)

Hoe ‘aangrijpend’ kan zulke banaliteit nu zijn?

(Aan De Standaard, waar ze niets dan lof hebben voor kunstenares Pélagie Gbaguidi: ‘Een van haar bekendste en aangrijpendste werken is The missing link dicolonisation education by Mrs. Smiling Stone. De installatie, met centraal schoolbankjes waarop archieffoto’s te zien zijn van wreedheden, gaat over uitwisseling van kennis. Ze drukt een verlangen uit naar een transparante kijk op de geschiedenis, voorbij de clichés’. Ieder zijn eigen gevoel voor humor, maar die ‘voorbij de clichés’ vinden wij héél grappig.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Tim Raats

Vergeten vragen van de voorbije week (171)

VRT-directie speelt solo slim