Woensdag presenteerde de Europese Commissie haar voorstellen om nog meer en strengere regels in te voeren tegen milieuvervuiling. De persconferentie klonk als het voorlezen van een catalogus van eisen van groene ngo’s. Tendentieuze beweringen, framing en regelneverij domineerden. De surprise is dat ngo’s van de Commissie het recht krijgen om via de rechtbank de overheid of bedrijven af te persen over ‘gezondheidsproblemen’ van burgers.

De strengere regelgeving voor lucht, oppervlaktewater, grondwater en de verwerking van stedelijk afvalwater past voortaan binnen de Green Deal. Om de Green Deal te financieren, moeten inkomsten gevonden worden. Die inkomsten zijn natuurlijk een eufemisme voor belastingen.

Bovendien kan de Europese Commissie via haar regelgeving bepaalde economische sectoren drastisch veranderen. Het huidige stikstofbeleid bewijst hoe machteloos de verkozen politici nadien zijn in de lidstaten. De Europese regelgeving moet ook het gedrag van de burgers veranderen. In de academische wereld heette dat vroeger ‘social engineering’.

Lobbygroepen

De nieuwe voorstellen illustreren perfect waarom van de 25 lobbygroepen die het vaakst op bezoek gingen in 2021 bij de 250 hoogste ambtenaren van de Europese Commissie liefst tien groene ngo’s waren. Ze illustreren ook waarom die ngo’s zoveel subsidies, expertenopdrachten en honoraria ontvangen van diezelfde Europese Commissie om bij de Europese Unie te lobbyen.

De politiek benoemde uitgerangeerde politici binnen de Europese Commissie en hun kabinetten van voormalige politici – zoals de ex-Greenpeace-baas en socialistische leider Diederik Samson (kabinetschef van Timmermans) – steunen groenlinkse ngo’s om te lobbyen en via de omweg van Europa de nationale wetgeving te beïnvloeden.

De Europese Commissie hanteerde bijvoorbeeld de propaganda van die ngo’s zoals Greenpeace of HEAL. Over luchtvervuiling beweerde de Commissie zelfs in haar persbericht dat luchtvervuiling bijna 300.000 Europeanen vroegtijdig de dood injaagt elk jaar. De betrouwbaarheid van die cijfers is nergens te controleren en wie de statistieken onderzoekt stelt vast dat de logica of een oorzakelijk verband compleet ontbreken. Professor Alex Van den Bossche van de UGent deed dit uitmuntend in een Vrije Tribune op Doorbraak. De cijfers zijn overschat.

‘Belangrijkste vervuiler’

De Commissie verwees naar ‘de belangrijkste vervuiler’ PM2.5. PM staat voor ‘particule matter’ of fijn stof. 2,5 verwijst naar de afmetingen. De Commissie gebruikt de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) als gezagsargument voor die luchtvervuilingsmaatregelen. De ook sterk belobby’de WHO eist een vermindering van PM2.5 met meer dan 75% in tien jaar. Letterlijk de eisen van groene ngo’s.

Om dat te begrijpen moet de lezer een beetje de financiering van de WHO kennen. De burger denkt misschien dat landen intergouvernementele VN-organisaties financieren. Niets is minder waar. De federale regering van België betaalt elk jaar 8,66 miljoen dollar aan de WHO en is daarmee de achtste donor. Nederland betaalt zelfs het vierde hoogste bedrag met 15,92 miljoen dollar. Doch er is een maar.

De bijdragen van deelnemende landen vormen maar twintig procent van het budget van deze intergouvernementele organisatie binnen het VN-systeem. Tachtig procent van het geld komt echter van ‘giften’ van ngo’s, liefdadigheidsinstellingen, bedrijven en allerhande organisaties of overheden.

Vreemde eenden

De Commissie beweert dat properdere lucht en water meteen renderen ‘dankzij gezondheidsvoordelen, energiebesparingen, voedselproductie, industrie en biodiversiteit’. Zoek de vreemde eenden in deze bijt? Uiteraard horen energiebesparingen en biodiversiteit niet in dit lijstje. Dat zijn ideologische argumenten die in de lijst gesmokkeld werden om bepaalde maatregelen te rechtvaardigen.

De Commissie beweerde dat ze lessen trok uit de huidige Europese wetgeving. Daarom zal ze in deze voorstellen de toegelaten niveaus van vervuilende stoffen verscherpen. Maar de Commissie gaat ook de invoering verbeteren om ‘de doelstellingen gemakkelijker te bereiken’. Vrij vertaald: de Europese Unie gaat regelgeving doordrukken om sneller resultaten te boeken.

Green Deal

De maatregelen passen ineens in een ‘vooruitgang’ voor de Green Deal met een ‘zero pollution ambition of having an environment free of harmful pollution by 2050’. Plots gaat de Green Deal niet meer over CO2-uitstoot en broeikasgassen. Neen, plots gaat die over alle ‘polluenten’.

Zogezegd is dat een conclusie uit de Conference on the Future of Europe. Jawel, die vrijblijvende mislukte raadpleging van Europese burgers waar enkel EU-activisten aan deelnamen en die miraculeus allemaal met voorgekauwde conclusies kwamen van de gangmakers Guy Verhofstadt en Emmanuel Macron.

De groene Litouwse Eurocommissaris voor milieu, oceanen en visserij, Virginijus Sinkevičius, beweerde dat de Commissie nu optreedt via een gecoördineerde actie in de hele Unie om beter vervuiling aan te pakken aan de bron. De herziening van de richtlijnen zal normen stellen voor luchtkwaliteit. Zo’n richtlijn moet in alle lidstaten omgezet worden en lokale wetgeving. In België is dat bijzonder complex omdat het een gewestelijke bevoegdheid is. Gevolg aparte wetten (decreten, verordeningen…) in elk gewest.

Wat is nu de valstrik? De ‘zero pollution’ tegen 2050 moet ‘in synergy with climate-neutrality efforts’. De luchtkwaliteit is dus een middel om ‘klimaatneutraal’ te worden. De aanpak van luchtkwaliteit gaat niet meer over volksgezondheid of leefmilieu, het gaat over de strijd tegen fossiele brandstoffen. De ideologische strijd tegen auto’s, de strijd tegen de zware industrie, de strijd tegen de landbouw enzovoort.

Geldklopperij voor ngo’s in wet gebeiteld

De herziening zal verzekeren dat mensen die gezondheidsproblemen ondervinden door luchtvervuiling compensaties (dus schadevergoeding) kunnen eisen indien de lucht die ze inademen de normen voor luchtkwaliteit van de EU overschrijdt. Die ‘slachtoffers’ krijgen het recht om zich te laten vertegenwoordigen door ‘non-governmental organisation’ of NGO om collectieve vorderingen te starten om schadevergoeding te ontvangen.

Kortom, de Europese Commissie geeft de groene ngo’s een geldmachine om via rechtbanken bedrijven en overheden af te persen en miljoenen euro te gaan eisen voor een vaag begrip zoals gezondheidsproblemen. Wie het misbruik van de ‘300.000 vroegtijdige doden’ in het perscommuniqué en de persconferentie in ogenschouw neemt, weet van waar de wind komt.

De Europese Commissie wil via rechtbanken in lidstaten de doelen van ngo’s bereiken. Die doelen zijn: geld verdienen (fondsenwerving) en ideologische thema’s doordrukken tegen de democratische regels in. De voorstellen vandaag laten de nationale en regionale overheden nog de vrijheid om zelf maatregelen te bedenken om de normen te halen. Via rechtbanken zal dat recht verder uitgehold worden als deze voorstellen van de Commissie doorgang vinden.

Wat gaan die herziene normen kosten? Volgens de Commissie zullen de verscherpte normen zo’n zes miljard euro per jaar kosten aan bedrijven en overheden. Zogezegd om voordelen van 42 tot 121 miljard euro op te leveren tegen 2030. Die zeer vage voordelen zijn dan mindere uitgaven in de gezondheidszorg enzovoort.

Andere opvallende agendapunten

De complete infiltratie door groenlinkse ngo’s viel ook op in andere agendapunten. De Urban Wastewater Treatment Directive moet ook zorgen voor ‘energy-neutrality of the sector by 2040’. De kwaliteit van de slurrie (sludge) bij waterzuivering moet toelaten om het beter te hergebruiken en bijdragen tot een meer circulaire economie.

De Commissie kon het blijkbaar ook niet laten om de framing ‘forever chemicals’ te gebruiken in haar standpunt over PFAS. Zelfs glyphosate ontbrak niet. Beide zijn door de Europese agentschappen na wetenschappelijke studies als ongevaarlijk en niet-kankerverwekkend beoordeeld, maar de Commissie en de groene en socialistische commissarissen achten het opportuun om de retoriek en propaganda van de groene ngo’s te misbruiken tegen de bevindingen van hun eigen administraties in. Met nog wat opmerkingen over bisphenol A en antibiotica was de bingokaart van de groene paniekzaaierij compleet.

Wat zijn de volgende stappen voordat die voorstellen tot wetgeving worden? Het Europees Parlement en de Raad van de Europese Unie (met vakministers) gaan nu met de voorstellen aan de slag binnen de normale wetgevend procedure. Daarna maakt de Commissie een nieuwere versie die gestemd wordt door de Raad, en na publicatie in het Mededelingenblad van de EU moeten de lidstaten hun wetgeving aanpassen.

Timmermans

Europese Commissie geeft groene ngo’s recht om geld te eisen van overheid en bedrijven

Het gasplan lijkt meer op een machtsgreep van de Europese Unie