Humor en vrije meningsuiting zijn in hun ziel geraakt. Ik respecteer en verdedig de vrije mening van joden die met tenen als de Chinese muur verontwaardigd zijn over de manier waarop de Ajuinen ons doen wenen van het lachen. Talmoedig de islamieten nahuppelen in bekrompenheid en religieuze teerzieligheid is hun vrije keuze, maar verwachten dat Vlaams erfgoed en humor zich assimileren is een brug te ver. Moet de burgervader van Oilsjt straks gas-boetes uitschrijven telkens een religieuze, etnische of maatschappelijke minderheid hun beledigde neus aan het venster steekt? Volgens politieke excuus-joden Marinower en Freilich leiden stereotype humoristische voorstellingen naar genocides. Niet de zieke geest van een dictator, maar de manier waarop een volk stereotiep wordt weergegeven. Dus voorts geen grappen meer over: Koerden, Maya-indianen, Armeniërs, Kozakken, Hutsi’s, Jezidi’s…want zij werden ooit het slachtoffer van een zieke dictator die onweerlegbaar psychopathisch werd beïnvloed door carnavaleske stereotypen. Stop die nonsens. Laat humor zijn wat het is: een uitlaatklep, een catharsis van de ziel en gewetensvolle kritiek door een roze bril.

SOS spaargeld

De charletanerie van comical Crombez heeft ons deze week ook weer smakelijk aan het lachen gebracht. De komiek uit Oostende kon helaas zelf geen ideeën voortbrengen en riep Vande Blabla terug uit het bejaardenhuis om nog één keer tien loze verkiezingsbeloftes uit zijn mouw te schudden. De keizer van Oostende wil een klimaatbank om zijn Zilverfonds te spijzen en de vergrijzing van zijn harem te financieren. Maar als de keizer de passie preekt, kiezer pas op je centen.

Na het faillissement van Electrawinds en Groenkracht wil hij ons nu opnieuw met mooie praatjes verleiden om nog maar eens miljoenen euro’s in een groene verzinkput te storten. Het geld van Electrawinds is ‘Gone with the wind’ en dat van het Zilverfonds bleek geroest staal. Vande Blabla bevestigt wat Magareth Tatcher zei over socialisme: ‘The problem with socialisme is that you eventually run out of other people’s money’.

Doen, doen, niks gedaan

Professor Me Too mag de smurfen niet vertegenwoordigen op 26 mei. Nochtans had de procureur het losse handjes-onderzoek afgevoerd en de zaak geseponeerd wegens gebrek aan bewijzen. Vereeck heeft naar verluidt de grens van Neverland overschreden met zijn sms-geflirt. Zijn sexting met Maggie Deblock is niet zwaarwichtig, maar de pikante tekstjes met jonge poppemiekes uit zijn klas ziet de universiteit en de smurfenraad niet door de vingers. Lode mag niet iedereen welkom heten in het land van de doeners, want daarvoor was zijn doen niet te doen.

In West-Vlaanderen eiste Smurfin Van Volcem, vol van zichzelf, een verkiesbare plaats op de West-Vlaamse lijst. Haar kinderen steunden haar want zij wilden nog eens vijf jaar junkfood eten terwijl mama zich in het parlement belachelijk maakt. Coiffeur Vanderjeugd, uit het kleine Staden, waar hij bekend staat om meer vrouwen te knippen dan lintjes, zet een stap opzij voor Mercedes en kiest voor een onzekere onverkiesbare plaats. Sommigen noemen het naïef, andere suïcidaal, voor mij is het gewoon dom. De poulin van Tommelein, die bij gebrek aan diploma’s als autodidact wordt verkocht, heeft gedaan wat een doener hoort te doen, niks. De doeners hebben deze week hun campagne kracht bijgezet door slecht te doen, achterbaks te doen, dom te doen, onnozel te doen en achterlijk te doen. Welkom in het land van de doeners.

De olifant op de redactie

Vandaag de dag is een mediarel de maatstaf van een politieke campagne geworden. Elke scheet is een potentiële donderslag, elke mug kan groeien tot een olifant. Een carnavalswagen, een dwaas idee of een zotskapse lijstvorming kunnen tot mediagebeurtenissen gebombardeerd worden en krijgen een plaats op voorpagina’s of in nieuwsuitzendingen. Je zou voor minder gaan spijbelen voor een betere politiek. A, juist, dat doen ze al. Is het verkeerd om te dromen van campagnes met inhoud of over echte politieke debatten i.p.v. drammerige interviews van Cools of gezellige onderonsje met Bart of Phara.

Vanderjeugd

Het land van domdoeners