Het zijn onzekere tijden voor een pennenvriend. Is die pen geen al te fallisch symbool? Mag je nog iets zeggen dat niet past in de tijdsgeest? En is het allemaal nog wel grappig? Desondanks bekeken ze deze week weer tal van artikels die tot min of meer komische overpeinzingen leidden.

Beste Ken-win

Hier uw pennenvriend Ken-stef. Je moet weten, Ken-win, de wereld is in de roze ban van de Barbie-film. Maar, zo las ik, de film is ’te queer voor Arabische regimes.’ Al dat roze, daar zijn de emirs van Saoedi-Arabië en Dubai niet van gediend. De ironiemeter gaat meteen zwaar in het rood, want is Dubai niet uitgerekend dé stad waar alle bekende blonde Barbies gaan feesten en shoppen, shoppen, shoppen? Uiteindelijk is de film toch toegelaten, al blijft onduidelijk in hoeverre er gecensureerd werd.

Wat kan toch de reden zijn dat zelfs de Saudische kroonprins Mohamed bin Salman aanvankelijk twijfelde? Salman, die toch zo progressief is dat hij zelfs bioscopen toelaat in het land (tot 5 jaar geleden waren ze er verboden!). Salman, die vrouwen achter het stuur nog maar een klein beetje laat stenigen en alleen met zachte kwaliteitskiezel?

Is de Barbie-film misschien te pervers? Welnee: die hele Barbie is aseksueel want zoals we weten heeft Barbie geen foef en Ken geen snikkel. Zelfs kussen doen ze niet eens in de hele film. Ik ben ‘m namelijk gaan bekijken, alleen al omdat de hilarische Will Ferrell meespeelt.

Meewarig keek ik naar de ouders met kleine kindjes in de zaal. Het valt te betwijfelen of die er iets aan gehad hebben, want deze Barbie is absoluut geen kinderfilm. Het is integendeel een slimme satire op onze samenleving en de rolpatronen van mannen en vrouwen. En dààr zit natuurlijk het venijn voor de emirs en de sjeiks. Ken beseft dat hij altijd in de schaduw stond van Barbie, en probeert een patriarchale samenleving op te richten. Maar uiteraard overwinnen de Barbies en staan zij op het einde terug aan de top van de macht. Ik kan mij vergissen, beste Ken-win, maar is dat niet de ultieme nachtmerrie voor de gemiddelde jurkdragende Arabische macho in klatergoudstad?

Het zal wel niet toevallig De Standaard zijn dat ze net het misogyne aspect van de Arabische wereld niet vermeldden in dit verhaal?

Beste goedgeklede Stef,

Laten we nog even in roze sferen blijven. Mijn tranen van het lachen na uw schrijven waren nog niet opgedroogd of kijk daar schoot mij het gemoed alweder vol. Want wat las ik in de bedrukte pers? Onze fiere strijdmachten zijn vanaf nu ook aanwezig op de Belgian Pride!

Kijk, Stef, laat ik duidelijk zijn. Ik ben geen neanderthaler, al zal mijn vrouw het tegendeel beweren. Hooguit een cro-magnon. Dat men van doktertje speelt met een geslacht naar keuze is een evidentie die we met een gerust hart een verworvenheid kunnen noemen. Niemand die daar een sjoege zal om geven, op een verdwaalde homo ergaster na.

Maar is het al niet erg genoeg dat de Amerikaanse strijdmachten geleid worden door Miss Doubtfire? Dat ook ons leger bovenaan moet staan op de deugtabel?

Wie ‘De kunst van het oorlogvoeren’ van Sun-Tzu ooit las, weet dat oorlogsvoering vooral uit afschrikking bestaat. Wat voor boodschap sturen wij op die manier naar de vijand? Dat we hen gaan misgenderen? Dat we wagens met boomboxen hebben om hun ‘deadnames’ over het slagveld te laten galmen? Dat, als ze niet snel inbinden, wij het eerste bataljon deugers te paard gaan sturen? En als het echt uit de hand loopt het regiment Parafilie Commando’s uit Flemalle?

Zullen wij als vredestroepen onze Blauwhelmen vervangen door de Blauwharen? Onze Leopardtanks herschilderen tot eenhoorns? Regenboogschutters trainen? Het zal sinds het beleg van Troje geleden zijn dat de troepen mekaar meer spietsten dan de vijand!

Of misschien kan dat wél afschrikkend werken. Dat de vijand zegt ‘wat gaan ze met ons doen als je al ziet wat ze met mekaar doen’? En dan schiet er mij ineens een conversatie uit de onvolprezen serie Blackadder te binnen.

Edmund: Tell me, Brother Baldrick, what exactly did God do to the Sodomites?
Baldrick: I dunno, my lord. But it can’t have been worse than what they used to do to each other.

Beste scherpzinnige mol,

Die totemnaam is maar een gok, geef ik toe. Het zou ook ‘verdwalende duif’ of ‘rondwandelende tak zonder richtingsbesef’ kunnen zijn. Maar we moeten het eens hebben over die arme scouts op jamboree in Zuid-Korea. We weten allemaal dat scoutskampen wel eens met problemen kampen: diefstallen, bedreigingen, steekincidenten, of welpjes die aangevallen worden door echte wolven. Maar die problemen vallen in het niets vergeleken bij wat de Akela’s en hun hordes moesten doorstaan op de jamboree ten zuiden van de gedemilitariseerde zone op het Koreaanse schiereiland.

Je zou verwachten dat ze daar 10 onbekommerde dagen gangnam style dansend konden doorbrengen en tussendoor wat onschuldige squid games spelen, nadat ze uiteraard eerst een hudo gesjord hadden.

Maar dat was buiten de extreme hitte gerekend. Meer dan 400 scouts werden er ziek van. Verwaarloosbaar, want er waren er nog 40.000 over. Toch verlieten de Engelse en Amerikaanse scouts het kamp vroegtijdig, de watjes! Maar de 1.250 Belgische aanwezigen sjorden gewoon een paar extra ventilators en hielden moedig stand.

Tot plots de dodelijke tyfoon Khanun ook onderweg bleek naar de jamboree. Wie had die uitgenodigd? En hoeveel pech kan een jamboree hebben, eigenlijk? Wat is het volgende dat ze daar meemaken? Een bezoek van de Verschrikkelijke Sneeuwman? Van Marc Dutroux? Een optreden van Milow? Sorry, dat laatste ging te ver. Dat wens je echt niemand toe.

Nog zoiets, ik las ook: ‘de jamboree is het Tomorrowland van de scouts.’ Ik heb de vergadering gemist waarop beslist werd dat ‘Tomorrowland’ voortaan de maatstaf van alle evenementen is, maar ik ben er niet tegen. Zo noemde Doorbraak de Wereldjongerendagen met de paus in Lissabon ook al : ‘Een katholiek Tomorrowland’. Laten we die norm doortrekken. Het Nostalgie Festival in Nieuwpoort? Het Tomorrowland van lang geleden! De jaarlijkse braderij van Sint-Job-In-’t-Goor? Het Tomorrowland van de Noorderkempen! De kerstmarkt in Zichem-Zussen-Bolder? Het Tomorrowland van kindje Jezus! De Night of the Proms? Het Tomorrowland van vergane glorie! Beiaardconcerten in Mechelen? Het Tomorrowland van het klokkenspel! Een karaoke-avond in Zottegem? Het Tomorrowland van het kattengejank!

Van toekomstmuziek gesproken!

Beste freenipple Stef,

Om het over het ‘Tomorrowland van steek uw ogen maar weer in uw zakken’ te hebben. Op de Fonnefeesten in Lokeren is het voortaan een vergeefse zaak om Bep en Truus te tonen in ruil voor een gratis cocktail. Wat ooit twintig jaar geleden begon als een ‘praktisch grapje’ en uitgroeide tot een mooie traditie is heden halt toegeroepen ‘omdat het niet meer past in de tijdgeest’.

Daar hebben ze wel een punt natuurlijk. Het zou wel eens plezant kunnen worden en dat kunnen we niet gedogen. De mensen zouden eens enkele seconden afgeleid kunnen zijn van hogerhand opgelegd doemdenken. Wanneer zo’n festivalmeisje haar tweeling toont, is de opwarming van de aarde even heel ver weg. Hoogstens smelt er een ijskap in de broek.

Een gedachte die alweer perfect vertaald wordt door alweer een buitenlandse komiek. Rodney Carrington deze keer, en meer bepaald zijn wereldhit ‘show them to me’.

Oh it seems to me this whole world’s gone crazy
There’s too much hate and killin’ goin on
But when I see the bare chest of a woman
My worries and my problems are all gone
No one thinks of fightin’, when they see a topless girl
Baby if you would show yours too, we could save the world

Weemoedig word ik er van, Stef. Hoe vrij waren wij ooit! Hoe ongedwongen was het leven. Wie heeft in godsnaam dat blik seuten opengetrokken? Wie heeft die pipo’s zonder zelfbeheersing uitgenodigd?
Niet langer memmen, tiet voor actie!

Tot volgende week!

Will Ferrell

De pennenvriendjes staan als één man achter het Belgisch leger