De oplossing voor de politieke crisis

Ik begrijp het niet meer zo goed, denk ik soms. Of eigenlijk moet ik zeggen dat ik niet begrijp waarom men niet ziet hoe de politieke crisis kan worden opgelost. Meer zelfs, ik denk dat men in die richting aan het werken is. En – ik zweer het – ik wéét niets: ik ben maar een observator.

De Zevende Dag

Maar ik heb wel Johan Vande Lanotte gezien in De Zevende Dag. Die heeft daar op zeer verstandige wijze en voor de goede verstaanders gezegd wat de oplossing is. Oplossing in de zin van: dit moet men proberen. Of dat eindigt in een nieuwe federale regering is beslist niet zeker, maar het lost in elk geval de blokkering op. Terwijl ik vandaag – maandagmorgen – de watchers hoor zeggen dat de blokkering zit waar ze zat op 27 mei van vorig jaar.

Terwijl de vorige legislatuur heeft geleerd dat een federale regering niet kan zonder meerderheid, én in het zuiden én in het noorden. Juridisch hoeft dat niet, maar stel je voor dat er een regering komt die maar een minderheid van de Vlamingen vertegenwoordigt, maar de Vlaamse meerderheid in dit land mag dan wel het overgrote deel van de onvermijdelijke en naar te vrezen valt forse rekeningen betalen… Maar ook het zuiden verdient een regering met een meerderheid: dat is simpelweg politiek fatsoenlijk.

En dus – nu komt het – er is maar één mogelijkheid: een regering met aan Vlaamse kant N-VA, CD&V en sp.a. En aan Franstalige kant de PS en de MR. Ze hebben een meerderheid van 80 zetels in de Kamer. En in beide taalgroepen ook een meerderheid. En – ook niet onbelangrijk – de vijf partijen zijn nodig; niemand is ‘overbodig’.

Vivaldi in de oppositie

Wat dus betekent dat Groen-Ecolo en Open Vld naar de oppositie gaan. Laat dat nu net de partijen zijn die het felst duwen – tot en met vandaag, maandag – om verder te gaan zonder N-VA. Toeval, denkt u? Uit overtuiging, denkt u?

Bart De Wever heeft zaterdag in Mechelen de grote lijnen van het regeerprogramma geschetst: sociaal – en dat is eerlijk gezegd ook nodig – maar we doen dat op voorwaarde dat we dat kunnen betalen. En tegelijk de lasten op de middenklasse niet verhogen. Maar geen enkele watcher die daar dus opkomt. Terwijl die toch ook naar Vande Lanotte kijken, neem ik aan.

Hoor watchers!

Horen die niet dat Conner Rousseau plots de Antwerpse coalitie begint te prijzen? Horen die niet wat Crevits zegt, Van Rompuy, Geens? Die laatste wordt overigens binnen een zelfde logica premier. Want een N-VA’er aan het hoofd van de Belgische regering is lastig; ik versta dat. Een PS’er aan het hoofd van de Belgische regering, ik versta dat. Iemand van de MR: die hebben daar het volk niet meer voor, en dat ligt natuurlijk ook moeilijk bij de PS. Dus CD&V. Wat als bijkomend voordeel heeft dat de Kris Peeters-factor met de voortdurende boycot van de eigen meerderheid tot nul wordt herleid.

Misschien dat de PS niet van de ene dag op de andere toezegt, maar die zal op den duur wel niet anders kunnen. En de MR zal aan de Open Vld moeten zeggen: sorry, jongens. Maar jullie hebben ons in Brussel ook vierkant laten stikken. Bovendien zullen noch PS noch MR verantwoordelijkheid willen nemen voor de blokkering van België.

Volgende politieke crisis

En nu nog iets. Wedden dat er dan in de Vlaamse regering een probleem ontstaat? En weet u hoe ze dat dan gaan oplossen? Ik weet niets. Maar ik heb een vermoeden. Zo moeilijk is dat ook niet. Als je tenminste goed naar Vande Lanotte luistert en een beetje volgt, een beetje watcht. Maar dan echt.

En als ik me nu helemaal vergis, dan mag u mij zeer hard uitlachen. Ik kan daar tegen. Ik trek me daar trouwens geen moer meer van aan. Voilà.