Amoras wordt steeds braver

Met De underdog verscheen zopas het zesde deel in de tweede reeks van Amoras. Het is een stripalbum vol visuele pracht met een verontrustend scenario. Suske en Wiske belanden in een netwerk van illegale gevechten in de Antwerpse onderwereld. Het snelle geld lokt de twee adolescenten, maar al snel loopt het helemaal fout.

Succesvolle spin-off Amoras

Charel Cambré is een bijzonder getalenteerde striptekenaar. Tegenwoordig is hij vooral gekend voor zijn stripreeksen Amoras (zes delen) en de Kronieken van Amoras waarvan dit stripalbum het zesde deel is. Voor Cambré bij Studio Vandersteen aan de slag ging, tekende hij strips die naam nauwelijks waardig, zoals Mega Mindy en Spring. Zijn eigen stripreeks Jump bleek ook niet echt een groot succes. Toen Standaard Uitgeverij in 2005 besloot om met meerdere ploegen aan Suske en Wiske te gaan werken, haalden ze ook Cambré binnen. Daar vond hij tekenaar Luc Morjaeu terug, die hij van bij Studio 100 kende.

De vaste tekenaar van Suske en Wiske, Marc Verhaegen, verzette zich tegen die aanpak en werd buiten gegooid. Luc Morjaeu en scenarist Peter Van Gucht namen de reeks over en Cambré tekende ook albums. Met het tekenen van reguliere verhalen van Suske en Wiske had Cambré nog jaren door kunnen gaan. Het liep echter anders. Na enkele vruchteloze pogingen met Ronald Grossey — die hij kende van Suske en Wiske Weekblad — om een eigen reeks in het Vandersteen-universum te lanceren, kwam Cambré in 2013 plots via de grote poort binnen met de nieuwe spin-off Amoras.

De scenarist van deze reeks is striptekenaar Marc Legendre (onder andere bekend van Biebel). Hij is eveneens oud-medewerker van Suske en Wiske Weekblad midden de jaren 1990. Na de reeks Amoras bedacht dit duo een soort prequel, genaamd de Kronieken van Amoras. Recent tekende Cambré ook twee albums van de geherlanceerde stripreeks Suske en Wiske Junior naar scenario van Kim Duchateau. Het tweede album Terug voor het etenverscheen bijna gelijktijdig met De underdog. De oude reeks Junior Suske en Wiske (voorheen Klein Suske en Wiske), getekend door Jeff Broeckx, werd enkele jaren geleden afgevoerd.

Gewelddadig laagje vernis

Cambré is dus ondertussen een gevestigde waarde. Het aanvankelijke enthousiasme van de stripliefhebbers voor Amoras is bij de Kronieken van Amoras wat teruggelopen. De schok, de verwondering en de verontwaardiging die Amoras opriep bij stripliefhebbers is gaan liggen. Opvallend is dat de laatste albums qua verhaallijn en structuur ook meer op klassieke albums van Suske en Wiske zijn gaan gelijken. Het rauwe en stoute, kenmerkend voor deze ‘volwassenenstrip’, is steeds meer een dun laagje vernis. Het geweld fungeert als een decor voor een stripverhaal voor pubers, adolescenten en volwassenen. De doelgroep is duidelijker ruimer opgevat en choquerend is de reeks zeker niet meer. Kort samengevat, Amoras is veel braver geworden dan de lezer op het eerste gezicht zou vermoeden.

Het neemt niet weg dat dit scenario Suske tot een vechtersbaasje maakt dat deelneemt aan illegale streetfights om geld te verdienen. Uiteraard om het achteraf braafjes aan tante Sidonia te schenken om haar belastingaangifte te betalen. Suske en Wiske zijn geen baldadige ‘jongeren’ op het foute pad, maar halve padvinders voor wie het doel de middelen heiligt. Wiske belandt dan weer in de klauwen van mensenhandelaars. Uiteindelijk valt alles op zijn plaats.

De reeds pagina’s voordien voorspelbare rol van Lambik en Jerom komt uit en ze helpen Suske uit de penarie. Wiske ontloopt ook haar lot als -16-jarige prostituée. De slechterik wordt opgepakt. Op de laatste pagina volgt een cliffhanger die aankondigt dat de miserie nog lang niet voorbij is. Sidonia dreigt immers via Tinder verstrikt te raken in de netten van een perverse meestercrimineel. De rol van Jerom als deus ex machina zou wel eens een kopzorg kunnen worden. Hieronymus ex machina dreigt stilaan de standaardplot te worden bij alle stripreeksen rond Suske en Wiske, op Suske en Wiske Junior na dan.

Neplink met Suske en Wiske

Hoe mooi dit stripalbum ook oogt en hoe aangenaam het ook wegleest, het kan niet verhullen dat er geen enkele reden bestaat om als auteur Willy Vandersteen te vermelden. Eigenlijk is er buiten de marketing van de uitgeverij al evenmin een argument te bedenken waarom de protagonisten Suske en Wiske zouden moeten heten. Geef ze een andere naam, schrap de nogal ridicule personages Jerom en Sidonia — die toch niet in het geheel passen — en het album heeft niks meer gemeen met Suske en Wiske. Of dit nu een voordeel is of niet, is niet duidelijk.

Zou dit album en deze hele stripreeks overeind blijven zonder de neplink naar Suske en Wiske? Qua vorm en vakmanschap zeer zeker. Of het ook zou verkopen, dat is de vraag nog maar. Het talent van Charel Cambré zou allicht beter tot zijn recht komen met een stripreeks die niet moet faken dat Willy Vandersteen garant staat voor de verkoop.