De terugkeer van Paul Geerts

Suske en Wiske vieren in 2020 hun 75ste verjaardag. De opvallendste feestuitgave is De preutse prinses. Met dit album leverde Paul Geerts na bijna 20 jaar eindelijk opnieuw een Suske en Wiske-album af als eerbetoon aan zijn leermeester Willy Vandersteen.

Over de (artistieke) bijdrage van Paul Geerts verschillen de meningen erg bij Suske en Wiske-exegeten. Geerts trad in dienst van Studio Vandersteen in 1968. Aanvankelijk inktte hij Jerom en later meerdere albumreeksen. Spoedig groeide hij uit tot de meesterknecht van Willy Vandersteen en mocht ook scenario’s aanleveren. De gekke gokker uit 1972 was het eerste album waarvan zowel het scenario als de tekeningen volledig van de hand van Paul Geerts waren. Het waren de hoogtijdagen van de stripreeks. In de jaren 1970 gingen in Vlaanderen en Nederland gemakkelijk tot 400.000 exemplaren van elk nieuw album over de toonbank. En dat vier tot zes maal per jaar (vakantieboeken niet meegerekend).

Tandem

De tandem Willy Vandersteen en Paul Geerts liep zeer vlot, wat volgens ingewijden niet evident was omdat Vandersteen stevig whisky dronk en geen gemakkelijke man was om mee samen te werken. De altijd aimabele Geerts bleef na de dood van Vandersteen tot aan zijn pensioen in 2002 de creatieve eindverantwoordelijke en ook de garantie dat de geest van Willy Vandersteen werd bewaard in de albums. Tot de mooiste en beste albums door Geerts behoren De raap van Rubens, De olijke olifant, Angst op de Amsterdam, De kleurenkladder en De zeven schaken. Voor de gelegenheid nam ook Geerts’ voormalige vaste inkter bij Studio Vandersteen Eric De Rop de pen weer op om dit hommage-album te inkten.

Qua hommage aan Willy Vandersteen was Paul Geerts niet aan zijn proefstuk toe. De parel in de lotusbloem was een album (dat net als De rinoramp in opdracht van het Wereldnatuurfonds niet in voorpublicatie verscheen) en als eerbetoon verscheen (vandaar de gouden cover bij de eerste druk). Geerts rekent deze twee albums tot zijn beste samen met De zeven schaken dat alweer een hommage aan Willy Vandersteen was. Het verhaal van deze derde hommage speelt zich in het door Geerts zo geliefde Azië af, in Thailand.

Thailand

Een Thais masker dat Lambik kocht op een rommelmarkt begint op een nacht te praten. Dankzij Barabas’ klankentapper vertelt het masker uit 1868 over het betoverde Himmapan-bos in het land van de Driehonderd Bergtoppen. De oude koning is zijn jongste zoon kwijt en de oudste en valse prins wil graag de troon bestijgen en en passant de beeldschone gevleugelde verloofde inpikken. De love interest zorgt uiteraard voor de klassieke Lambik-grappen en een jaloerse Sidonia. Met speciale armbanden (voor de teletijdmachine) vertrekken Suske, Wiske, Lambik en Jerom naar Thailand om de prins en zijn verloofde te gaan zoeken.

Vintage tekenstijl

De Preutse Prinses verscheen in vintage look met het iconische rode kader op de cover. Zelfs de platen waren in het oude formaat, maar de uitgever liet het album niettemin drukken in het foute rood en snijden op het nieuwe formaat. Dit formaat en de andere kleur rood maakte de verzamelaars woedend omdat hun collectie in de boekenkast niet meer mooi oogt. Eerst door de veranderende kleur rood en vervolgens een groter formaat bij een drukkerij uit Servië.

Qua tekenstijl behoort De preutse prinses tot de beste albums in de hele reeks (de primitieve monochrome stijl van Het eiland Amoras en De zwarte madam buiten beschouwing gelaten). Allicht omdat Geerts en De Rop hun tijd konden nemen, weg van het infernale commerciële ritme van voor hun pensioen. Terwijl bijvoorbeeld De verloren Van Eyck getekend is als een Kiekeboe, is dit hommage-album op-en-top Suske & Wiske. Opvallend is dat Suske en Wiske er terug uitzien als kinderen en dus nog kleiner zijn dan de helden van voor de door veel puristen vervloekte make-over van 2017.

Het verhaal is een holderdebolder avontuur waar Jerom nogal vaak een uitzichtloze situatie met superkracht moet oplossen. Verder een beetje magie, een beetje exotisme, een gebochelde slechterik en vooral een ongecompliceerd leesplezier voor jong en oud. Aangezien gepensioneerden nu mogen bijverdienen, lijkt het de moment om Paul Geerts en Eric De Rop te smeken om alvast aan een vierde hommagestrip te beginnen.