Ecomodernisme of eco-optimisme

Na het lezen van het boek ‘ecomodernisme’ van de auteurs Marco Visscher , Hidde Boersma, Joost van Kasteren, Ralf Bodelier, Bart Coenen, Marcel Crok en Rypke Zeilmaker.  Kan je niet anders dan eco-optimist worden. Het is dan ook een echte aanrader voor zowat iedereen die inzicht wil verwerven in de energie en klimaatproblematiek. Waarom is dat zo en wat is dat eigenlijk ‘ecomodernisme’?

Ecomodernisme

Ecomodernisten zijn voormalige milieuactivisten die nu gematigde ecologisten zijn en die voornamelijk uit de grote groene bewegingen (versta Greenpeace, WWF, Sierra club etc) zijn afgesplisst. Tot de geestelijke vaders behoren  Ted Nordhaus,  Mike Shellenberger en 16 andere vooraanstaande ecologisten.

De beweging onstond ongeveer in 2004 in het zonnige Californië met het Breakthrough insitute  als uitvalbasis. Het ecomodernistisch manifest volgde in 2015. Het veroorzaakte een schisma in de ecologische beweging. Ecomodernisten komen sindsdien nog weinig aan bod in de media, waar de rapporten van belangenverenigingen zoals Greenpeace als wetenschappelijke documenten worden behandeld. Wat ze uiteraard niet zijn.

Ecomodernisten zien zichzelf als pragmatische natuurbeschermers die de mens centraal stellen, dit in sterk contrast met de meer misantropische en zeer dogmatisch denkende extreme milieuactivisten die we o.a vinden in die grote bewegingen, zoals Greenpeace, of ook bij kleinere groeperingen, genre klimaatzaak.

EcoNoMie

Economische vooruitgang en geloof in het technische vernuft van de mens staan centraal. Uiteraard erkennen ecomodernisten de hedendaagse problematiek van de klimaatverandering. Voor hen is de menselijke CO2 een belangrijk probleem en dient de opwarming van de aarde te worden tegengegaan. Maar in plaats van te doemdenken en alle schuld bij de mens te leggen als een wandelende kanker op aarde, willen ecomodernisten het vernuft van de mens gebruiken om alle toekomstige problemen op te lossen. Nucleair is één van de oplossingen waar ecomodernisten sterk op inzetten. Dit tot grote woede van meer extremere milieuactivisten.

Ook de landbouw mag modern zijn en ecomodernisten verwerpen het romantische idee van de bio boerderij met loslopende varkens en kippen. Landbouw op een zo klein mogelijke oppervlakte is de beste manier om zoveel mogelijk grond terug aan de natuur te schenken is hun standpunt. Ook dat krijg je aan milieuactivisten niet zo makkelijk verkocht.

Stad

Om te wonen preferen ecomodernisten een stedelijke omgeving. De huizen zijn beter geïsoleerd er is openbaar vervoer en je verbruikt als mens op die manier minder energie. Dat vinden ze heel erg goed voor het milieu. Daar zie je dan wel overeenkomsten met de huidige groene bewegingen. Wie de verkiezingsuitslagen erbij neemt ziet immers dat Groen vooral in grote steden goed scoort.

Wie dus een vlot lezend boek zoekt om zich te verdiepen in de wereld van de ecomodernisten en hun oplossingen zal in dit boek ruimschoots aan zijn trekken komen.