Na enkele minder sterke scenario’s pakte Valérie Mangin in het tiende album van de reeks Alex Senator terug uit met een meeslepend verhaal waar de Alex op middelbare leeftijd terug het hoofdpersonage is. Het verhaal moest blijkbaar een overgang worden naar een terugkeer van Alex naar Khorsabad. Daar kwam Alex als slaaf van de Parthen bij de Romeinen terecht in het eerste album Alex de Onversaagde. Dit verhaal speelt zich echter geheel af in Gallië. Het behandelt de moeilijke romanisering van het door Julius Caesar veroverde gebied rond Alesia (waar Caesar Vercingetorix versloeg). 

FC De Kampioenen

Na tien albums krijgt de lezer al een beetje door hoe Mangin haar scenario’s opbouwt. Gelukkig maar wordt het nog niet zo voorspelbaar als een aflevering van FC De Kampioenen. Een misverstand ontstaat tussen twee personages, een buitenstaander probeert te profiteren van de situatie, iedereen is over zijn toeren om uiteindelijk allemaal weer dikke vrienden te zijn. De garagehouder of een louche antiekhandelaar zitten met de gebakken peren. De sterkte van Mangin zit in de setting en de sfeer. Dat de plot niet altijd geloofwaardig overkomt is op zich niet zo erg. Het verhalend element is dit keer wel interessanter dan de paar keer dat ze haar sciencefiction-roots liet opborrelen en het supernatuurlijke liet opdraven in eerdere albums. Dat Mangin ook andere pijlen op haar boog heeft bewees ze met het scenario van de laatste Tristan (de veroveraar,zie recensie).

De tekeningen van Thierry Démarez zijn weer uitzonderlijk goed. De scènes zijn prachtig getekend en de visuele structuur van de pagina’s zorgt voor een mooi narratief effect. Zijn voorliefde om personages met open mond te tekenen tijdens een gesprek werkt af en toe wel op de lachspieren. Toegegeven, hij kan het prachtig, maar het komt stilaan erg overdreven over. De inkleuring van Jean-Jacques Chagnaud verdient een palm. De inkleuring is in dit album gewoon magistraal. Toon, kleur, overgang… Allemaal draagt het bij tot de heerlijke leeservaring.

Grafische topkwaliteit

De grafische kwaliteit qua tekeningen, inkleuring en ook qua drukwerk tilt de reeks Alex Senator ver boven de gemiddelde stripreeks. Na tien albums kan men gerust van een nieuwe klassieke reeks spreken. Op tien jaar tijd groeide de reeks uit van een gewaagde spin-off van de klassieke Alex-strips van Jacques Martin tot een reeks die staat als een huis. Aanvankelijk werd een publiek van volwassen lezers benaderd. Dit publiek blijkt na verloop van tijd toch ruimer en meer samen te vallen met de lezers van de klassieke Alex-reeks. De twee reeksen zijn los van het hoofdpersonage absoluut niet vergelijkbaar.

Kwalitatief steekt de reeks ook uit boven vergelijkbare reeksen. Bijvoorbeeld het na negen albums ter ziele gegane Cassio door Stephan Desberg en tekenaar Henri-Joseph Reculé en het na zes albums gestopte Arelate van Laurent Sieurac. Ook de reeks Sparta van de voormalige medewerkers van Jacques Martin scenarist Patrick Weber en tekenaar Christophe Simon haalde maar drie albums. Alle vier reeksen hadden naast een gemeenschappelijke thematiek ook de periode van realisatie gemeen. Het bewijst nog maar eens hoe moeilijk het is om met een hedendaagse historische stripreeks de aandacht van het publiek te veroveren en vast te houden.