Samenwerking tussen knapste Nederlandse striptekenaar en origineelste Belgische scenarist

Met ‘Aylissa’ verscheen het tweede deel van de vierde cyclus van Klaagzang van de verloren gewesten. Een stripverhaal in het heroic fantasy-genre. De lezer mag nu niet in paniek weghollen. De uitleg volgt waarom deel zoveel in cyclus zoveel geen argument is om het album links te laten liggen. Eerst komt nu de uitleg waarom het heroic fantasy-genre al evenmin een stripliefhebber of eender welke variëteit estheet of cultuurliefhebber in dit geval nooit zou mogen afschrikken.

Heroic fantasy is een genre waar moderne technologie niet bestaat (dus geen science fiction), maar magische en mythische elementen zeer sterk de verhalen bepalen. In dit geval baadt het stripverhaal in een middeleeuwse sfeer met inderdaad een draak en bovennatuurlijke krachten (althans dat denken de personages). Uiteraard mag het nodige zwaardzwaaien en wapengekletter niet ontbreken. Ook enkele licht erotische passages komen aan bod. De tv-fanaat denkt bij die uitleg misschien aan de enorm populaire tv-reeks Game of Thrones naar de boeken van George R.R. Martin. Dat is terecht, maar deze strips zijn veel realistischer en ademen een grotere culturele consistentie uit. De scenarist heeft zich sterk laten inspireren door Keltische mythes, maar gelukkig toch een eigen geheel geschapen.

De Tolkien der francobelgische strip

Die scenarist is Dufaux. Jean Dufaux (Ninove, 7 juni 1949) is één van de belangrijkste stripscenaristen van de afgelopen dertig jaar. Dufaux is een veelschrijver en een bedenker van cycli. Van reeksen van stripalbums die samen een universum vormen. Met enige zin voor overdrijving kan Dufaux de Tolkien van de francobelgische strip genoemd worden. Dufaux schreef scenario’s in vele genres en werkte met de grootste talenten. Om alleen al enkele uitzonderlijke Vlaamse striptekenaars te noemen met wie Dufaux samenwerkte: Eric Joris, Jan Bosschaert, Werner Goelen (Griffo)…

De verhalen variëren van hard boiled detectives, thrillers, soft-erotische drama’s, historische reeksen en klassieke strips voor alle leeftijden zoals bijvoorbeeld Niklos Koda of Blake en Mortimer. Wat opvalt is zijn voorkeur voor uitzonderlijke grafische talenten. Wat dat betreft is Dufaux een huisleverancier voor absolute topstriptekenaars. Het bekendste zijn de vruchtbare samenwerkingen met Rosinski (de tekenaar van Thorgal), Renaud Denauw (de reeks Jessica Blandy), Jean-François Charles (Fox), Philippe Delaby (Murena), Paolo Eleuteri Serpieri (de beroemde Italiaanse striptekenaar van de erotische reeks Druuna en westernstrips) en Enrico Marini.

Sobere, filmische tekeningen

Dit album is een samenwerking met de waarschijnlijk beste striptekenaar uit Nederland: Paul Teng. Het is het tweede deel dat volkomen los gelezen kan worden van het eerste deel. Beide delen vormen de vierde cyclus in de reeks de Klaagzangen van de Verloren Gewesten die hij in 1992 ooit begon met Poolse striptekenaar Grzegorz Rosinski. De tweede cyclus verschenen tussen 2004 en 2014 in die reeks tekende de te jong overleden Doornikse striptekenaar Philippe Delaby. Een uitzonderlijk talent dat met Dufaux een briljante Romeinse reeks maakte getiteld Murena. De derde cyclus van Complainte des Landes perdues in vier delen tekende de Française Béatrice Tillier. De reeksen verschenen oorspronkelijk in Frankrijk bij Dargaud dat ook de Nederlandse versie uitgeeft.

Paul Teng is dus halverwege de vierde cyclus. Qua tekeningen valt Teng moeilijk te vergelijken met Rosinski of Delaby. Enerzijds is zijn techniek even uitzonderlijk, maar anderzijds straalt het tekenwerk van Teng veel meer tijdloosheid uit. Zijn perfecte consistente tekenstijl ademt ook meer de sfeer van een klassieke strip uit. De avant-garde van Rosinski heeft soms iets stekeligs of rafeligs. Delaby excelleert dan weer in een glossy glans en barokke decadentie. Die twee stijlen verschillen enorm van de sobere filmische of bijna fotografische accuraatheid van Teng.

Paul Teng tekende eerder al zijn eigen reeks Delgadito (een meesterlijke zwart-wit westernsaga en een verhaal in de reeks Tristan van Jacques Martin). In zijn œuvre zitten ook enkele minder geslaagde albums omwille van zwakke scenario’s. Het loont echt de moeite om enkele albums van deze drie tekenaars naast elkaar te leggen om te ervaren hoe fundamenteel verschillende sublieme tekeningen dankzij de scenario’s van Dufaux toch dezelfde sfeer en mysterie uitademen.

Elk album laat zich door die sfeer, gelaagdheid en spanningsboog apart lezen. Dat is de verdienste van de scenarist. De prachtige scenes en de werkelijk verblindende tekeningen van Teng maken dat zelfs voor lezers die gruwelen van ‘fantasy’ zoveel argumenten te vinden zijn om dit een prachtig stripalbum te vinden.