Voedselvoorziening: wat schaft de toekomst?
Titel | Wat schaft de toekomst |
---|---|
Subtitel | Eten in een volle, hete en slimme wereld |
Auteur | Amanda Little |
Uitgever | De Arbeiderspers |
ISBN | 9789029510585 |
Onze beoordeling | |
Aantal bladzijden | 407 |
Prijs | € 23.99 |
Koop dit boek |
Hoe de voedselvoorziening garanderen voor een groeiende bevolking in een snel veranderend klimaat? Projecten wereldwijd zijn veelbelovend.
‘Wat schaft de toekomst?’ vraagt Amanda Little zich af. Met enerzijds een groeiende wereldbevolking die gevoed moet worden en anderzijds een almaar sneller veranderend klimaat een terechte vraag. De auteur reist de wereld rond op zoek naar een concreet antwoord. Krijgen we dat ook? Neen! Maar we krijgen wel een hele rist voorbeelden van mogelijke oplossingen inzake voedselvoorziening en klimaatverandering die in de toekomst samen misschien kunnen leiden tot dat antwoord.
Amanda Little is professor onderzoeksjournalistiek aan de Vanderbilt University in Nashville, Tennessee. Ze begint haar boek met een persoonlijke inleiding waaruit een zekere vooringenomenheid blijkt. Ze heeft het over wreedheden in de veehouderij, de negatieve impact van de landbouw op milieu en klimaat, en de gevaren van genetisch gemanipuleerde gewassen. Het is duidelijk dat Little niet hoog oploopt met de moderne landbouwtechnieken. Ze haalt ook anekdotes aan over hoe ze vol ‘goesting’ aan een eigen moestuin begon. Die evolueerde echter al snel tot een met onkruid overgroeid stukje tuin. Dergelijke persoonlijke insteek van de auteur maakt dat het boek soms eerder als een roman leest dan als non-fictie.
Voedselvoorziening wereldwijd
Doorheen het boek bezoekt de auteur verschillende projecten wereldwijd, van appelboomgaarden in Wisconsin over zalmkwekerijen in Noorwegen tot gigantische biologische boerderijen in China en dorpsprojecten in Afrika. Elke soort project krijgt zijn eigen hoofdstuk. Little belicht heel wat projecten inzake nieuwe of oude technieken rond voedselvoorziening. Ze besteedt echter ook aandacht aan besparingen op voedsel en andere levensbronnen zoals water, en aan afvalreductie. De hoofdstukken zijn puzzelstukken die ooit in elkaar zullen passen, wanneer mettertijd de verschillende oude en nieuwe technieken en besparingen op elkaar afgestemd geraken.
Little kent een voortschrijdend inzicht. Naarmate het boek vordert, stelt ze geregeld haar standpunten bij over GGO’s, oude en nieuwe landbouwpraktijken en nieuwe technologieën. Zoals eerder aangehaald, komt er echter geen sluitend antwoord op de titelvraag. We weten niet concreet wat de toekomst schaft, maar het is geruststellend dat er wereldwijd zoveel projecten zijn die zich lokaal of op grote schaal met het vraagstuk bezig houden.
Niet alleen voor leken
Het boek is een aanrader voor wie zich vragen stelt bij de voedselvoorziening van de toekomst. Niet alleen voor leken op gebied van land- en tuinbouw, maar ook voor mensen met achtergrond, zoals ik. Ik pieker dikwijls over hoe het verder moet met de land- en tuinbouwsector in ons dichtbevolkte land. Daardoor lukt het me niet altijd verder te kijken dan de westerse wereld en wat daarin gebeurt. Het boek heeft mijn ogen geopend voor de situatie in andere werelddelen. En mijn eerste gedachte toen ik het boek dichtsloeg was: ‘Alles komt goed!’
Ook voor klimaatsceptici is het boek een aanrader. In zowat elk hoofdstuk zijn er concrete aanwijzingen voor de klimaatverandering: opvallend meer en koudere vorstdagen kort gevolgd door weken van abnormaal hoge temperaturen in fruitstreken, regio’s die de afgelopen jaren geen druppel regen hebben gekregen, andere gebieden die net opvallend meer regen kregen… Al die ‘kleine’ evoluties maken één groot, niet te ontkennen geheel. Ik laat in het midden wat de oorzaak is.
Antoon Vanderstraeten (1979) is zaakvoerder van Ekimedias, een pers- en communicatiebureau gespecialiseerd in onder meer land- en tuinbouw, sectoren waar ook zijn hart ligt. Omdat een eigen boerderij een te grote droom was, schrijft hij nu artikels over de landbouw en het boerenleven.
Jonge landbouwers willen een toekomst voor hun bedrijf. Artikels over megastallen en het beleid van Demir doen echter vragen rijzen.