Wildwest: een prachtig getekende westernstrip

Af en toe verschijnen strips die een lust voor het oog zijn. Prachtig getekend, subliem ingekleurd. En dan is het hopen dat het scenario een beetje wil deugen.  Calamity Jane, deel 1 van Wildwest van de Franse scenarist Thierry Gloris en Canadese tekenaar en colorist Jacques Lamontagne, is zo’n pareltje. Het verhaal en uitwerking zijn niet bijzonder origineel. Anders dan het album Calamity Jane in de Lucky Luke reeks of de Hollywoodfilm met Doris Day volgt het scenario de min of meer bekende biografische gegevens.

Filmsterren als model

Net als bij klassieke westernstrips uit de jaren 1970 en 1980 zoals Blueberry, Jonathan Cartland of stoere stripreeksen zoals Archie Cash, gebruikt Lamontagne filmsterren als model. Hugh Grant, Donald Sutherland, David Suchet… maar de gelijkenis wordt telkens enigszins aangepast. Bij bepaalde personages levert dat nog net geen zoek-Wally-gevoel op.

Voor de sfeer en decors hebben de auteurs zich duidelijk op de sublieme tv-serie Deadwood gebaseerd. Zelfs het scenario flirt met iets te veel Deadwood-emulatie.

Lamontagne is een tekenaar uit Quebec die aanvankelijk in Noord-Amerika actief was, maar in Frankrijk terechtkwam bij de bescheiden uitgeverij Soleil. Dit fonds bestond vooral uit talent afkomstig van de master bande dessinée van de École Européenne Supérieure de l’Image (ÉESI) in Angoulème. Lamontagne maakte in Toulouse zowel scenario’s (voor de mooie science fiction-strip Yuna met de Chinese tekenaar Ma Yi) als strips zoals de Druïden. Die reeks maakte tot dusver zijn reputatie. Met de Wildwest-reeks bij de prestigieuze Belgische uitgeverij Dupuis speelt Lamontagne nu inde champions league van  stripland. Geheel terecht.

Uit de school van Angoulème

Bovenal is het album een klassieke franco-belgische strip met alle kwaliteiten van de reeds genoemde klassiekers met hun knipogen naar Hollywood. Voeg daar de hoge technische kwaliteit qua tekenwerk en inkleuring bij die, dankzij de school in Angoulème, de beste Europese stripverhalen voor adolescenten of volwassenen artistiek op een hoger niveau tilden dan de ouderwetse Vlaamse krantenstrip.

Met een sobere en tamelijk klassieke vormgeving qua vakjes (cases) vergt het album geen grote inspanningen van de gewone striplezer. Eén minpuntje: de kaft van de softcoverversie is niet mooi gepositioneerd zodat de rug met tekst half op de achterkant staat. Toch wel pijnlijk voor een zo mooi stripverhaal.