Na de verwoestende aardbeving die in het zuiden van Marokko meer dan 2.000 doden eiste, haastten alle regeringshoofden ter wereld zich om hun steun te betuigen aan de slachtoffers en het Marokkaanse volk. Hulptroepen werden ingevlogen om puin te helpen ruimen en gekwetsten vanonder de brokstukken te halen.

Alle regeringsleiders? Neen, ook Alexander de Croo sloot zich aan bij de internationale solidariteitsbetogingen en die kan je nog nauwelijks een regeringsleider noemen. Van puinhopen daarentegen kent hij alles. Niet dat hij ze opruimt. Hij veroorzaakt ze zélf. Maar buiten De Croo, toch echt álle staatshoofden?

Kech

Wederom nee, want één klein, ietwat pafferig staatshoofd zat in zijn residentie in Parijs naar de tv te kijken als een konijn dat verbaasd in een lichtbak staart. Het was geen konijn, maar een koning, genaamd Mohamed VI. De residentie aan de Parijse Champ de Mars, in de schaduw van de Eiffeltoren, had Mohamed, koning van de Marokkanen, gekocht van zijn Saoedische tegenhanger voor een schamele 80 miljoen euro.

Het zicht op de voorbij tippelende kech op hoge pumps onderweg naar het Bois de Boulogne mag dan ook wat kosten. Bovendien krijg je er zo nu en dan ook brandende politiewagens bij, een vreugdevuur aangestoken door zijn jonge landgenoten. In Molenbeek noemen ze dat een onschuldig feestje.

Rabat

Vier volle dagen nadat een aardbeving meer dan 2.000 van zijn onderdanen had bedolven onder het puin besloot de koning om eindelijk het vliegtuig richting Rabat te nemen alwaar hij in zijn presidentieel paleis een vergadering belegde met zijn regering. Hij had ook kunnen kiezen voor zijn koninklijk paleis in Marrakesh maar wellicht stond hem daar geen hartelijke ontvangst te wachten.

In 2022 bracht Mohamed VI meer dan 6 maanden buiten Marokko door. Het is opmerkelijk hoe staatshoofden van voormalige kolonies er altijd snel bij zijn om de huidige economische problemen van hun land nog altijd af te wentelen op de voormalige kolonisator, maar zich met zevenmijlslaarzen naar diezelfde voormalige kolonisator te reppen als ze medische problemen hebben en geen adequate gezondheidssystemen in eigen land hebben uitgebouwd

Dat geld stak hij liever in paleizen in Rabat, Fez, Marrakesh, Tetouan, Casablanca, Meknes en zijn stulpje van 80 miljoen in Parijs, uiteraard. Mohammed VI lijdt aan sarcoidose, een auto-immuunziekte waarvoor hij zich in Parijs laat behandelen. De behandeling vraagt de toediening van cortisone om ontstekingen tegen te gaan, vandaar ook het enigszins gezwollen uiterlijk van de koning.

Gezichtsverlies

Terwijl Alexander De Croo in Gent hulpgoederen voor de slachtoffers stond in te pakken, in de hoop om alvast wat stemmen te ronselen bij de tot Belg genaturaliseerde Marokkanen voor de verkiezingen van 2024, wimpelde koning Mohammed VI vanuit Rabat hooghartig alle voorstellen voor internationale hulp af, want dat zou wel eens gezichtsverlies kunnen betekenen voor Marokko.

Bij het ter perse gaan had de koning de getroffen streek nog altijd niet bezocht, wat hij voordien bij aardbevingen in het Rif gebergte overigens ook niet deed. De Rifianen zijn Amazigh (berbers) en durven wel eens een keertje opstandig uit de hoek komen tegen de Marokkaanse elite van Arabische origine. Zelfs Baldewijn- met-de -ijzeren rug – had sneller zijn laarzen aan bij de minste regenvlaag die onze straten blank zette. Het is niet duidelijk of de kennisgeving van de Marokkaanse koning inmiddels ook Alexander De Croo heeft bereikt. Anders staat die nog altijd kartonnen dozen dicht te plakken in Gent…

Amazigh

Een sprookje van duizend en één nachtmerries

‘Marokkaanse staat vond en vindt Riffijnse identiteit absurd’