Volgens het Amerikaanse Brownstone Institute heeft de Amerikaanse overheid tijdens de corona epidemie tech- en mediabedrijven als dekmantel gebruikt. Controle van mensen gaat samen met controle van de informatie.

Homeland Security

Volgens het rapport is het Virality Project, een initiatief in samenwerking met big tech om anti-vaccin desinformatie te bestrijden, bedacht door de veiligheidsdiensten. Een rapport, vrijgegeven door het House Committee on the Weaponization of the Federal Government, en ook de vrijgave van twitter-bestanden tonen aan dat het Department of Homeland Security (DHS) en het Cybersecurity and Infrastructure Security Agency (CISA) het Virality Project hebben geïnitieerd.

In de censuur richtlijnen voor platformen als Facebook en twitter stond letterlijk dat posts die ’twijfel konden zaaien over de effectiviteit van de vaccins dienden verwijderd te worden, ook als ze correct bleken te zijn, met name met betrekking tot de ongewenste neveneffecten’. Zulke informatie diende als misleidend te worden aangemerkt.

Het Virality Project, blijkt nu, was in strijd met het Amerikaanse eerste amendement (dat de vrijheid van meningsuiting en de persvrijheid beschermt, red.) Door te voorkomen dat mensen alle noodzakelijke informatie hebben over een vaak verplichte medische interventie, zo blijkt, schond de organisatie de regels over geïnformeerde toestemming en de Code van Neurenberg: ‘de betrokkene moet handelingsbekwaam zijn om toestemming te geven; moet zich in een zodanige situatie bevinden dat zij in staat zijn om vrije keuzevrijheid uit te oefenen, zonder tussenkomst van enig element van geweld, fraude, bedrog, dwang, overschrijding of andere bijbedoelingen of dwang.’

En de Belgische media?

Wat België betreft kunnen we de vraag stellen in hoeverre de zogenaamde Factcheckers van VRT of Knack ook dit soort van instructies meekregen vanuit de kabinetten. Verder zou het interessant zijn om te onderzoeken hoeveel de federale en de Vlaamse regering hebben uitgegeven aan advertenties voor de vaccinatiecampagne in dag- en weekbladen en op radio en televisie. En uiteraard wie de ontvangers waren van die advertentiegelden.

Toen ik in 1997 startte met P-Magazine moesten er uiteraard budgetten worden opgemaakt: de verwachte inkomsten van verkoop én van advertenties. Eén van de belangrijkste adverteerders bleek de federale staat. Dat waren toen voornamelijk campagnes voor verkeersveiligheid of wervingsacties voor het leger of de politie.

De advertentie-verantwoordelijke werd daarom uitgestuurd om te kijken hoeveel er bij de staat te rapen viel. Daarvoor moest er gesproken worden met de secretaresse van toenmalig premier Dehaene: het waren de diensten van de eerste minister die beslisten hoeveel en waarin er geadverteerd werd. Het zou de transparantie en de geloofwaardigheid ten goede komen mocht het parlement willen uitzoeken of ook in België de – tijdens de corona crisis verdacht beleidsvriendelijke – pers instructies heeft gekregen om factchecks te manipuleren en of daar een quid pro quo tegenover stond in de vorm van advertenties.

Een lijst van advertentie-uitgaven en wie daar de ontvangers van waren moet niet moeilijk te achterhalen zijn. Om u een idee te geven uit het buitenland: de Canadese regering van Justin Trudeau spendeerde in totaal 88 miljoen Canadese dollars (58,5 miljoen euro) aan Covid 19-advertenties…

Amerikaanse overheid

VS overheid zou corona informatie strak gecensureerd hebben