PS-voorzitter Paul Magnette omschreef recent de essentie van de Vivaldi-regering: ‘We doen niets dat in de richting gaat van wat rechts in Vlaanderen wil, dat geef ik toe’. De pensioenbom laten ze rustig verder tikken. De arbeidsmarkt weigeren ze te moderniseren. Nergens worden meer belastingen geïnd dan in België volgens de OESO. Maar toch slagen ze er in het slechtste begrotingsrapport van heel Europa te realiseren en de schuldenput met tientallen miljarden te verdiepen. Alsof hen dat ook maar iets kan schelen. De factuur van dat wanbeleid komt toch terecht in het verfoeide rechtse Vlaanderen.

CD&V is de dweil van de Wetstraat

De socialistische capo di tutti capi deelt de lakens uit en passeert inderdaad langs de kassa. Waarom zou hij het ook niet doen? Vooruit verhuisde naar het PS-hoofdkwartier zodat hij letterlijk de huisbaas van Conner Rousseau geworden is. Alexander De Croo gijzelt hij in de Wetstraat 16, zolang die zijn internationale landingsbaan nog niet te pakken heeft. De briljantste van allemaal, Bart De Wever, laat geen gelegenheid voorbijgaan om eerst het ondemocratisch cordon te bevestigen en vervolgens nederig aan de poort van de PS te gaan bedelen.

Verbluft door dergelijk strategisch vernuft is het antwoord van de PS klaar en duidelijk: ook in 2024 geen staatshervorming. Gezien deze concurrentie was het een hele opgave, maar CD&V is er toch in geslaagd ze allemaal te overtreffen. Mathematisch niet eens nodig voor Vivaldi, stapten ze er dan toch maar in, uit pure doodsangst voor de kiezer. Het gevolg laat zich raden. CD&V is de dweil van de Wetstraat. En het afvoerputje van Vivaldi is het ronduit desastreuze asielbeleid.

Wir schaffen das

Vlamingen hebben meer dan genoeg van ongecontroleerde massamigratie, illegaliteit en asielmisbruik. Wie voor minder migratie zorgt, of minstens de indruk wekt daarvoor te zorgen, die trekt aan de electorale jackpot. Zowel Maggie De Block (Open Vld) als Theo Francken (N-VA) bewezen dit met glans in de voorbije regeringen. We kregen straffe tweets en stoere woorden, maar ten gronde veranderde er natuurlijk helemaal niets.

We kregen gewoon nog meer massamigratie, nog meer asielmisbruik en nog meer illegaliteit. Dat trucje dacht toenmalig CD&V-voorzitter Joachim Coens bij de vorming van Vivaldi nog eens te kunnen herhalen. Hij parachuteerde Sammy Mahdi als staatssecretaris voor asiel en migratie. Deze man bleek echter niet alleen een compleet onbekwaam bestuurder die een asielchaos veroorzaakte, maar bovendien ook nog eens een compleet onbekwaam communicator te zijn die niet eens kon doen alsof er een strikter migratiebeleid kwam. ‘200.000 vluchtelingen? Wir schaffen das’, glimde hij van trots.

Asielchaos ontspoort compleet

België zet met Mahdi en zijn opvolger Nicole De Moor inderdaad alles op alles om de grenzen wagenwijd open te zetten. Een echte welkomstcultuur die tot in de kleinste dorpen van Afrika en Azië ondertussen bekend is. Het gevolg is er ook naar. We worden overspoeld door ongewenste zogenaamde asielzoekers. We overtreffen met tienduizenden zelfs de ongewenste asielstroom van tijdens de start van de asielcrisis in 2015. Toen kwamen ze hoofdzakelijk uit Syrië en Libië. Ondertussen komen ze van Bangladesh over Guatemala tot Palestina.

Al wie zogenaamd vlucht voor oorlog voelt de onweerstaanbare drang tal van veilige landen te doorkruisen om naar België te komen. Nicole De Moor verwacht voor het einde van dit jaar het doel van maar liefst 100.000 opvangplaatsen te halen in Hotel Belgica. We zijn het OCMW van heel de wereld geworden. En onze mensen? Die worden getroffen door een verwoestende energiecrisis en moeten duizenden euro’s extra betalen voor basisgoederen als gas en elektriciteit. Kinderen moeten douchen met koud water. Ouderen zetten de verwarming af omdat ze het met een beschamend laag pensioentje allemaal niet meer kunnen betalen. Zij worden gewoonweg in de steek gelaten, dikwijls letterlijk in de kou gezet. Maar voor asielzoekers is er geld als nooit tevoren.

Asielrecht als migratiekanaal

Massamigratie is geen natuurfenomeen dat ons overkomt, maar is het gevolg van doelbewuste politieke keuzes. Asielrecht in zijn huidige vorm is zo’n keuze. De eerste twee weken van oktober 2022 kwamen er in België 1.962 asielzoekers toe. In Hongarije was dat er welgeteld 1. Vanwaar komt het verschil? Door voet te zetten op Belgische bodem kan gelijk wie rechten afdwingen waarmee men allerhande materiële voordelen kan bekomen waarvan men in het thuisland amper kan dromen. Voor de gemiddelde analfabete Afghaan betekent asiel aanvragen in Europa een echte jackpot, een win for life. Gratis gezondheidszorg. Gratis onderwijs. Gratis uitkering. Gratis sociale woning.

Sinds 2015 zijn twee derde van alle asielzoekers in Europa afgewezen, dus gewoonweg asielbedriegers. Ze moeten terug, maar doen dat natuurlijk helemaal niet. Waarom zouden ze? Eenmaal binnen, krijgen we ze dankzij gesubsidieerde advocaten, activistische rechters en lakse politici niet eens meer buiten. Ze verdwijnen in de illegaliteit, werken in de ondergrondse en criminele economie en wachten de haast onvermijdelijke regularisatie af.

Het businessmodel van de mensensmokkel is gebaseerd op de naïviteit over asielzoekers, de ineffectiviteit wet en orde te handhaven en de linkse kwaadwilligheid om massamigratie te stimuleren. Dat ondermijnt onze sociale zekerheid, onze manier van leven en veroorzaakt allerhande perverse effecten. We zien bijvoorbeeld een sterke toename van onbegeleide (vroegrijpe) minderjarigen en gezinnen met (bij voorkeur kleine) kinderen. Omdat minderjarigen zelfs nog meer bescherming genieten en onze staat nog onmachtiger maken om asielmisbruik tegen te gaan, zelfs al is het bedrog manifest. Asielrecht is compleet en doelbewust geperverteerd tot een kanaal van massamigratie.

Ander asielbeleid is wel degelijk mogelijk

Echt asielrecht is een waardevol humanitair gegeven. Sociale zekerheid is een belangrijke maatschappelijke verworvenheid. Open grenzen en open sociale zekerheid zijn echter niet combineerbaar. Dat leidt onvermijdelijk naar het financieel failliet en de ineenstorting van onze samenleving van allen tegen allen. Enkel een steeds totalitairder overheid kan immers de etno-culturele intergroepsspanningen onderdrukken en multiculturele botsingen trachten te controleren.

Onvrijheid en de privatisering van onderwijs, zorg, pensioenen en zelfs veiligheid zijn het logisch gevolg van massamigratie en multicul. Dat is de consequentie van de huidige politieke keuzes. Gewone Vlamingen zullen daar de grootste prijs voor betalen.

We moeten dus zowel nationaal als Europees andere politieke keuzes maken. Onze sociale zekerheid moeten we afschermen voor vreemdelingen zoals dat in Denemarken nu al het geval is. Asielrecht moet per definitie in eigen regio en niet bij ons. Europese landen moeten daarbij een ondersteunende rol spelen via de Verenigde Naties. De Europese buitengrenzen moeten we hermetisch afschermen waarbij de financiële lasten daarvan door Europese solidariteit gedeeld moeten worden. Illegalen moeten we actief opsporen en zonder pardon en zonder enige uitzondering effectief terugsturen. Enkel zo breken we het businessmodel van de mensensmokkel.

De Europese Unie en de lidstaten moeten handelsbeleid en ontwikkelingssamenwerking afhankelijk maken van het terugnemen van illegalen, het opvangen van asielzoekers uit buurlanden in conflict en het beperken van migratie. Als andere Europese landen toch willen doorgaan met het open grenzenbeleid en asielmisbruik, heeft dat tot logisch gevolg dat we de binnengrenzen opnieuw moeten controleren. Met de Europese Unie als het kan, zonder als het moet.

Want enkel met zekere grenzen kunnen we een warme en solidaire Vlaamse gemeenschap bouwen waarin we ons opnieuw thuis en veilig voelen.

asielmisbruik

OCMW voor de hele wereld, maar onze mensen laten ze in de steek