Wej moaken uw keuken in Belhije! Met die slagzin veegde keukenfabrikant Donald Muylle alle concurrentie op een hoopje. Plots werd West-Vlaams hip en begrepen reclamemakers dat niets zo goed werkt als de postmoderne eenvoud van een hardwerkende poldervlaming die zijn kasten aanprijst. Gemaakt in België, geen Chinese brol. Onthoud alvast het sleutelwoord ‘droomkeuken’. Wie bij Donald in de showroom komt, krijgt niet alleen verkoopspraatjes te horen, met wat stomme folders, kleurstalen en de oven van een demo-keuken die open en dichtklapt. Neen, u krijgt een speciale bril opgezet, verbonden met een computer die u echt laat bewegen door de keuken van uw dromen. Dat kan ook thuis, mits aangepaste apparatuur.

Dovy

Stel u nu eens voor dat u die keuken toch te duur vindt, en gewoon die bril wil blijven gebruiken voor het idee. Voorzie ook uw huisgenoten van hetzelfde apparaat. Dat heet in het jargon augmented reality: samen gezellig virtuele eitjes bakken – afkomstig van een virtuele kip uit de virtuele tuin – die dan natuurlijk ook virtueel worden genuttigd.

U begrijpt: Donald Muylle heeft met die VR-kijker het paard van Troje binnengehaald. Want het lijkt een onnozel speeltje, maar in feite is dit de voorbode van het Metaversum, een complete illusie waarin u zelf rondloopt als een zelfgecreëerd tweede Ik, de avatar genoemd. U kunt er in die nieuwe wereld familie aantreffen of ontlopen (met een simpele klik, besef het voordeel), met collega’s vergaderen, maar ook seks hebben met 77 maagden (ook hier natuurlijk mits de nodige randapparatuur) of gewoon een dutje doen in een hangmat op een tropisch eiland.

Het wordt serieus

Het woord Metaverse stamt uit de science-fiction literatuur van de jaren ’90 maar de uitwerking ontstond, hoe kan het anders, vanuit de gametechnologie, de pc-spelletjes. Geavanceerde spelplatformen als Fortnite boden al geruime tijd een virtuele wereld aan waarin jij en je kompanen op een eiland moesten zien te overleven door alle concurrerende clans aan flarden te schieten. Hoofdschuddend zagen ouders hoe jonge tieners eraan verslaafd geraakten en in feite de échte wereld, met dat stomme huiswerk en zagende papa’s, achter zich lieten.

Geleidelijk aan verschenen ook meer ‘constructieve’ versies zoals Minecraft, waar het overlevingsspel werd vervangen door een heuse leefwereld, een biotoop, waarin je kan bouwen, je tuin bewerken, interessante mensen ontmoeten, reizen maken en dies meer. Reeds in 2003 kwam Second Life op de webmarkt, de naam zegt het: al wie zijn eigen leven te saai vindt, kan een tweede leven beginnen als avatar. Waarom zou je nog je ‘echte’ problemen proberen op te lossen.

En toen kwam dus Mark Zuckerberg, oprichter van Facebook, het sociaal medium waar vandaag alleen nog die mama’s en papa’s op zitten, straks rijp voor het rusthuis. Er was serieuze sleet gekomen op de formule waarbij mensen zo veel mogelijk onder elkaar moesten lullen, afgeluisterd via allerlei algoritmes, om de aldus bekomen data advertentierijp te maken. Want dat was en is de enige bestaansreden van Facebook: een digitale reclamegazet die het niet al te nauw neemt met de privacy.

Facebook

Metaverse, ook verkrijgbaar met hulpstukken.

Turkse koeien

Wie de trein van de vooruitgang niet wil missen, moet nu zeker het promotiefilmpje bekijken waarin de FB-baas zijn nieuw ei van Columbus presenteert. Wie dit kan uitkijken zonder in een strik te vallen trakteer ik op een virtueel diner.

In plaats van naar een scherm te staren en op elkaar te katten, zal je echt in die andere wereld zitten. A lot of amazing new experiences, belooft Mark Zuckerberg op sneakers die hij van Conner Rousseau heeft afgekeken. De twee hebben nog meer gemeen inzake sterke beloften, want in werkelijkheid zit u natuurlijk nog altijd te staren, maar dan door een 3D-bril, een soort verrekijker die de illusie creëert dat u ergens anders zit. De perceptie is alles, en lach niet, het werkt. Wist u dat een Turkse boer zijn gestalde koeien zo’n bril opzet, zodat ze zich in een groene wei wanen en meer melk geven? Noteer dat Meta, de nieuwe naam voor Facebook, alvast het bedrijf Oculus heeft opgekocht dat die brillen en oortjes maakt.

Daarmee komt de commerciële aap uit de mouw. Uw virtuele Alter Ego heeft namelijk onderdak nodig, een huis, en meteen ook een degelijke SUV op de parking, een hippe outfit om mee rond te rijden, en alles wat het leven aangenaam maakt. Dat kan geregeld worden. Modehuizen -en ik verzin dit niet- bieden nu kledij aan, specifiek bestemd voor de Metaverse, dus om uw avatar aan te kleden. U wil in de Nieuwe Wereld toch niet met uw vrouw op straat komen, gekleed als een sloor? Een virtuele handtas van Louis Vuitton kan makkelijk 4000 (échte) euro’s kosten, heren, waar wacht u op.

Wie dit allemaal afzetterij en boerenbedrog vindt, beseft niet wat de toekomst nog in petto heeft. Geloof me, u bent oud als u niet met echt geld virtuele schoenen koopt om er in de Metaverse mee rond te lopen. Deze nieuwe goudmijn kan de wereldeconomie een enorme impuls geven, waarbij het ouderwetse woord ‘gebakken lucht’ een geheel nieuwe invulling krijgt.

Nog een paar vragen

Over baklucht gesproken. Het probleem van de cyberomelet die naar eieren moet smaken terwijl we ons via de 3D-bril in een (duur) restaurant wanen: dat moet opgelost kunnen worden met een smaakpil of zo. Iets voor de winkel van Zuckie. Bedenk dat ook virtuele seks mits de nodige accessoires best wel een new experience kan zijn.

Belangrijker vind ik de vraag, wat er zou gebeuren indien ik mijn avatar zou uitdossen als een Zwarte Piet. Zou de zedenpolitie van Metaverse hem dan ook met harde hand verwijderen, zoals dat op Facebook gebeurt? En wat als ik de CEO van Meta in zijn cyberparadijs tegenkom en hem een trap onder zijn kont verkoop? Komt er dan een proces van in de echte wereld? Of kan ik zeggen ‘het was maar virtueel, he Marc, no hard feelings’?

Soit, dat rattenvanger Mark Zuckerberg zijn drie miljard FB-gebruikers probeert mee te lokken in een neprealiteit om ze beter te kunnen observeren en allerlei gadgets te kunnen aansmeren, heeft ook positieve kanten, en daarna stop ik met dit hoogtechnologisch artikel. Stel u maar eens voor dat de elektriciteit in heel het land uitvalt – een redelijk scenario- en heel de Vivaldi-regering net vergadert in de Metaverse. Oeps. Kunnen ze dan nog terug? Ik vraag het voor een vriend.

Zo wordt Mark Zuckerberg, de Donald Muylle van Silicon Valley, toch nog een weldoener, ik heb het altijd geweten. Indien alle Turkse koeien zich op virtuele schoenen in het B-universum begeven, en daar vooral blijven, maakt de menselijke soort een grote sprong voorwaarts. Iets zegt me dat de-connecteren, ontkoppelen, een activiteit met toekomst wordt.

Avatar

Metaverse, de natte droom van Mark Zuckerberg