Zondag werd Jürgen Conings dood teruggevonden. Slechts enkele échte feiten waren over de man bekend. Maar héél wat speculaties, theorieën en vooral meningen deden de voorbije weken de ronde in België. Die werden dan ook nog eens aangedikt.

Toch wou niemand dat het op deze manier zou eindigen. Dat doet pijn. In eerste instantie voor zijn nabestaanden voor wie de nachtmerrie maar bleef duren, maar ook voor het land. Want de zaak heeft natuurlijk ook zijn gevolgen.

Wederzijds begrip

Jürgen legde de extremen bloot in ons land. De geestelijk verwarde en verdwaalde man werd door velen verafgood. Tegelijkertijd las ik talloze reacties zoals: ‘als het een bruine zou zijn, dan was het gezicht al lang vrijgegeven…’ Beide zijn misselijkmakend. We spreken steeds van bruggen bouwen, maar de oevers van wederzijds begrip lijken steeds verder uit elkaar te drijven.

Facebook besliste ook om een van de steungroepen voor Jürgen Conings stop te zetten. Ook al begreep ik de drijfveren, het gevolg is dat al deze mensen hun toevlucht zoeken tot Telegram of andere kanalen. Negeren is nooit de oplossing. Net zoals we de extreme partijen (terecht, maar met gevolgen) in ons land negeren. Wat verboden is, wordt aantrekkelijk. Wat niet getoond wordt, wekt nieuwsgierigheid op. Het gras lijkt groener aan de andere kant. Tot we eens aan de andere kant staan en het daar toch niet zo geweldig blijkt te zijn.

Maar wanneer mensen zich onbegrepen, gefrustreerd of gedenigreerd voelen gaat men op zoek naar kant-en-klare oplossingen waarvan men de draagwijdte niet doorheeft. Dat er partijen zijn die daarop inspelen, is logisch. Maar iemand moet de verantwoordelijkheid dragen voor mensen die in bepaalde invloedssferen raken en hier naar handelen.

Idealisme

Toen ik de voorbije verkiezingen campagne voerde voor Minister Van den Heuvel op verschillende markten viel me voor het eerst die ontevredenheid en ja, die woede op. Het is me sedertdien bijgebleven. Het voorspelde mede latere verkiezingsresultaten. Ik weet dat er op heel veel kabinetten hard en goed werk wordt geleverd en heel wat goede wil aanwezig is, maar die boodschap komt niet altijd over.

Mensen moeten weer voelen dat politiek over hen gaat. Mensen moeten weer voelen dat politiek ontstaat uit idealisme. Niet enkel dat er naar hen geluisterd wordt, maar dat er iets mee gedaan wordt. En niet omwille van de persoonlijkheden in politiek, maar wat ze voor hun ideologie, het land en de mensen willen doen. It’s all about them, right?

Hoe dan ook moeten we de erfenis van Jürgen Conings aanvaarden. Als er schulden zijn, moet je ervoor opdraaien en vooral de komende tijd iets mee en aan doen. Vooral om grote en brede kloven van onbegrip te dichten.

bruggenbouwers

De erfenis van Jürgen Conings