De Brusselse PS heeft de verkiezingscampagne op een meer dan spectaculaire manier ingezet. Wie erover leest, valt van de ene verbazing in de andere. Het lijkt wel een scenario van een film noir met duistere afrekeningen in donkere steegjes.

De Godfather in dit epos is Ahmed Laaouej. De Luikenaar van Marokkaanse afkomst is duidelijk de sterke man bij de Brusselse socialisten. Hij is burgemeester van Koekelberg en fractieleider in het federaal parlement. Hij werd in 2009 verkozen als voorzitter van de Brusselse PS, in opvolging van Laurette Onkelinx.

Laaouej haalde het toen met een minimaal verschil : zes stemmen meer dan zijn rivaal Rachid Madrane. Die kreeg door zijn behoorlijke score in 2019 het voorzitterschap van het Brussels Parlement toegeschoven. Dat was een aanbod dat hij niet kon weigeren. Maar hij had moeten weten dat wraak een gerecht is dat koud gegeten wordt en dat in aanloop naar de verkiezingen van volgend jaar rekeningen zouden worden vereffend.

Nachtelijk souper

Madrane voelde nattigheid toen hij van een nachtelijk souper hoorde waar Ahmed Laaouej vijf andere kopstukken van de hoofdstedelijke PS had geconvoceerd. Maar hij had zelf geen uitnodiging ontvangen. De volgende dag kreeg Madrane koudweg te horen dat hij op geen verkiesbare plaats op de lijst moest rekenen. Hij was daar zo door geschokt dat hij liet weten dat hij uit de politiek stapt.

Laaouej neemt als een autocratische Napoleon alle beslissingen in de Brusselse PS zelf. Hij legde zonder enige democratische tegenspraak te dulden de kieslijsten vast. Het ledencongres mocht alleen de keuze van de voorzitter valideren. Laaouej verwees zelfs minister-president Rudi Vervoort naar een nederige derde plaats. Vervoort zelf had nochtans laten weten dat hij beschikbaar was voor een nieuw mandaat.

Maar Laaouej weet wat hij wil: de hoofdvogel, het minister-presidentschap van het Brusselse Gewest. Vervoort kreeg als compensatie de belofte dat hij het Brussels Parlement mag voorzitten, én zijn partner en zijn zoon krijgen ook goede plaatsen op de lijst.

Rücksichtlosigkeit

Ik denk niet dat Laaouej Duits spreekt, maar de term rücksichtlosigkeit is een perfecte omschrijving van zijn politieke lijn. Of Totaler Krieg : voor sentimentaliteit is geen plaats op een cruciaal moment. Vriend en vijand omschrijven hem als een brutale strateeg, die intimidatie van wie tegen hem ingaat niet schuwt.

Op een moment dat de PTB de PS langs links dreigt voor te steken, komt het er op aan om alle mogelijke stemmen te mobiliseren. Laauouej profileert zich al lang als bijzonder gevoelig voor de religieuze gevoelens van zijn kiezers, wat tot uiting kwam toen hij zijn partij oplegde tegen het verbod op onverdoofd slachten te stemmen.

Hij wil bij vervoersmaatschappij MIVB de hoofddoek toelaten voor iedereen, hoewel een meerderheid van het personeel daar niet voor te vinden is. Ook op de Turkse president Erdogan moest de kritiek gematigd zijn, om Turkse kiezers niet te bruuskeren.

Dat opportunisme werd eerder al teveel voor Julien Uyttendaele, zoon van de bekende strafpleiter, die de partij zelfs verliet. Net als Rachid Madrane behoorde hij tot de eerder seculiere vleugel van de PS, maar die is in Brussel systematisch uitgedund door Laaouej. Wie hem daarin niet volgt, mag zijn politieke ambities opbergen, zoals Madrane tot zijn scha en schande mocht ondervinden.

Indexering

Meteen na de bekendmaking van de lijst, gaf Laaouej een indrukwekkend staaltje van hoe hij strijd wil voeren tegen de andere linkse partijen. Binnen de regering, die dus nog altijd door zijn partijgenoot Vervoort geleid wordt, was een beleidsakkoord met de MIVB getekend. Daarin was overeengekomen om de prijzen van de tickets te indexeren. Ook die van jongeren tot 25 en ouderen, die in Brussel voor 12 euro een jaarabonnement krijgen.

Maar toen uit een opiniepeiling bleek hoe sterk de PTB de PS bedreigt, haalde Laaouej bakzeil. De Brusselse communisten zijn tegen elke aanpassing van de tarieven. Hij gaf de vertegenwoordiger van zijn partij in de beheerraad van de MIVB opdracht de aanpassing van de prijzen voor jongeren en ouderen te weigeren. Daarmee viel de hele in de regering onderhandelde overeenkomst in het water, en dat voor een verhoging van 80 cent…

Uiteindelijk gaf Laaouej toe en de indexering komt er nu toch. Maar met zijn haantjesgedrag had hij wel laten zien wie de baas is in de PS. Laaouej is een machtspoliticus zonder scrupules : hij overziet het slagveld en telt tevreden de politieke kadavers, waaronder dat van minister-president Rudi Vervoort.

Hij zou zich trouwens ook gemengd hebben in de Molenbeekse machtsstrijd, waar burgemeester Catherine Moureaux in conflict ligt met haar schepen en partijgenoot Abdellah Achaoui. Een verzoeningscommissie had eerder de kant gekozen van de burgemeester, maar Laaouej zou volgens Le Soir de rebelse schepen steunen…

Laaouej wil na de verkiezingen de Brusselse regering gaan leiden; dat is zijn enige doel en streven. Dat hij dan zal moeten zetelen met twee Vlaamse ministers, wiens taal hij nauwelijks begrijpt is voor hem niet meer dan een klein detail op zijn weg naar de top…

Brusselse PS

Totaler Krieg bij de Brusselse PS