Als ik dezer dagen mijn televisie aanzet of online sportsites bezoek, stoot ik nogal eens op snooker. Snooker en darts zitten de laatste jaren in de lift. Vroeger zag je ze enkel op café of, voor de liefhebbers, op de BBC. Tegenwoordig berichten sportjournalisten over Belgische helden als darter Dimitri Van den Bergh, alias Dancing Dimi, en snookerspeler Luca Brecel.

Toegegeven, de voorbije dagen zapte ik ook wel eens naar Eurosport om te kijken hoe Brecel ervoor stond. Het is knap wat hij kan en hoe koel hij schijnbaar blijft onder grote druk. En de tactiek waarmee het spel gespeeld wordt, kan ik ook wel smaken. Niettemin krab ik mij een beetje bedenkelijk in de haren: is darts een sport? Is snooker een sport?

Taboewoorden

In mijn studententijd ging ik wel eens naar een café waar aan cafésporten werd gedaan: poolen en andere vormen van biljart of tafelvoetbal en vogelpik. Dat laatste mag je blijkbaar niet meer zeggen. Het is te neerbuigend. Een geoefend pijltjesgooier spreekt heden ten dage van darts. Van Dale weet dat blijkbaar nog niet, want het woordenboek verklaart koeltjes dat vogelpik het woord is dat in België gebruikt wordt voor darts.

Nog een woord dat je beter niet meer in de mond neemt is ‘cafésport’. Ook dat blijkt te neerbuigend. Ik leefde in de veronderstelling dat België trots was op z’n cafécultuur, maar niet trots genoeg blijkbaar. De cafésporten gaan nu graag door het leven zonder het prefix ‘café’. Dat staat chiquer.

Sport?

Maar zijn die voormalige cafésporten, sport? Volgens Van Dale is een sport een trede van een ladder. Aan die definitie voldoen noch darts, noch snooker. Maar wielrennen en voetbal ook niet. Gelukkig is er een tweede definitie. Sport is: allerlei lichamelijke oefeningen en ontspanning waarbij vaardigheid, kracht en inzicht worden vereist. Een ander woordenboek formuleert het als een activiteit waarbij je je lichamelijk inspant.

Allerlei lichamelijke oefeningen… Zowel Dancing Dimi als Luca Brecel gebruiken hun lichaam, dat is duidelijk, maar ik betwijfel dat dat is wat Van Dale bedoelt. En dat ze zich inspannen, daar twijfel ik niet aan. Maar dat geldt ook voor mij wanneer ik dit stukje schrijf en in zekere mate ook voor u als u naar dit stukje luistert.

Uitgaan en zuipen

Brecel pakte er vorige week, ietwat brallerig, mee uit dat hij zich lam zoop tussen zijn wedstrijden door en dat hij tot in heel vroege uurtjes opbleef, gamede of uitging. Niet echt het beeld van een sporter die traint en zijn lichaam tot in de perfectie verzorgt. Of, zoals voormalig veldrijder Sven Nys het een paar dagen geleden op Facebook verwoordde: ‘Eat, sleep, train, repeat!’ Eén en ander is ook zichtbaar aan de lichaamsbouw van menig snooker- of dartsbeoefenaar. Al mag ik dat misschien ook niet zeggen.

Ik wil geen afbreuk doen aan snooker, of aan de wereldprestatie van Luca Brecel. Hij schreef de grootste comeback ooit op een wereldkampioenschap op zijn naam en schakelde in de voorbije dagen enkele voormalige wereldkampioenen uit. Hij is nu zelf wereldkampioen, de eerste Europeaan van het vasteland. Ronduit knap én verdiend. Ik wil ook geen afbreuk doen aan andere kampioenen zoals darter Dimitri Van den Bergh of, uit eerdere tijden, biljarters Eddy Merkcx en Raymond Ceulemans. Ik zou niet durven. Die laatste werd 35 keer wereldkampioen. 35! Dus, petje af, voor al die kampioenen in cafésporten.

cafésport

Luca Brecel: wereldkampioen én sportman?