Kent u de ‘Hoppin-app’ of de ‘Hoppincentrale’? Het is een app, een website en een callcenter. De Hoppincentrale is een ‘veredelde routeplanner,’ dixit Stijn Bex (Groen). Een routeplanner waar minister Lydia Peeters (Open Vld) een contract van 80 miljoen euro voor tekende en waarover een audit loopt bij het Rekenhof.

Hoppin is een voorbeeld van beleid gebaseerd op dure rapporten van mobiliteitsdeskundigen. Werkelijk elk modewoord rond de ‘modal shift’ of ‘multimodaal’ vervoer stond in de conceptnota. Het heeft niet mogen baten.

In een poging om de reiziger met het openbaar vervoer, deelfietsen, deelsteps of deelauto’s te helpen bij het plannen van zijn verplaatsing zonder eigen auto wou Peeters een app laten bouwen die alle vervoersmodi op elkaar ging aansluiten. Iets wat eigenlijk al bestaat voor de NMBS en De Lijn, maar dan moet de reiziger soms een stukje wandelen.

Het wiel heruitvinden

Deelauto’s, deelfietsen en deelsteps moesten dus absoluut mee in de mix. De modal shift zoals mobiliteitsdeskundigen zeggen. Via de Hoppinapp, de website of het callcenter kan de reiziger zijn route plannen. Leuke bijkomstigheid volgens de deskundigen: Het zou De Lijn extra reizigers opleveren.

In trendy consultanttaal is Hoppin een app voor ‘Mobility as a Service’ of MaaS. Mobiliteit als dienstverlening. Tenminste zo stond het in de conceptnota van de Vlaamse regering. Daar stond ook te lezen: ‘De mobiliteitscentrale zorgt voor het aanbod van vervoer op maat’. Mobiliteitscentrale werd na rebranding Hoppincentrale.

De minister wou eigenlijk het wiel heruitvinden. Want in Vlaanderen zijn immers al een aantal commerciële MaaS-operatoren actief. Voornamelijk in Antwerpen en Brussel. Eén ervan is de app Whim, maar er is ook nog Olympus Mobility, Pikaway, Jeasy (voorheen JoynJoyn), Mobiflow (een app voor deelsteps en deelfietsen), de mobiliteitskaart Modalizy en de reisapp xximo. Keuze genoeg dus.

Titanenwerk

Geen van al die apps blijkt een groot succes. Toch wou minister Lydia Peeters haar eigen MaaS-operator. De logische stap ware een integratie met de routeplanner van De Lijn of de NMBS geweest, maar allicht om politieke redenen moest de Hoppincentrale los staan van De Lijn en de NMBS. De Lijn geldt immers als een rood bastion; de NMBS ook, en die hebben bovendien een minister van Ecolo. De Lijn moet wel investeren in de uitrol van Hoppin.

En dus sloot het Departement Mobiliteit en Openbare Werken van Peeters een overeenkomst met ‘de mobiliteitscentrale’. Het moest een groot project worden. Reclamebureau LDV United, communicatiebureau FINN en studiebureau en projectontwikkelaar Common Ground kregen de opdracht voor die mobiliteitscentrale. Ze bedachten de merknaam Hoppin en begonnen de website en de app uit te werken. Kostenplaatje 80 miljoen euro.

Om op straat de aansluiting te realiseren tussen de verschillende vervoersmodi laat Peeters ook Hoppinpunten aanleggen. Het Departement Mobiliteit en Openbare Werken wijst de aanleg van Hoppinpunten langs gewestwegen toe. De ene keer aan De Werkvennootschap of Lantis, de andere keer moet De Lijn ze langs gewestwegen aanleggen. Allemaal met mooie digitale palen met Hoppin-logo.

Bedoeling is dat de reiziger bij de Hoppincentrale een ticket kan kopen voor zijn volledige verplaatsing met verschillende vervoersmiddelen. Daarom moeten alle data van alle operatoren uitwisselbaar zijn en uiteraard moeten alle vervoersbewijzen samenvloeien in één (digitaal) ticket. Een technologisch titanenwerk.

Flopperdeflop

Maar er was wel al iets waarop men kon voortbouwen. Er is namelijk al de bestaande Mobiliteitscentrale Aangepast Vervoer voor personen met een (mobiliteits)beperking. Gehandicapten kunnen daar een rit reserveren met ‘flexplusvervoer’ waarbij ze worden opgehaald aan de deur en vervoerd tot aan hun bestemming. Maar ook dat blijkt niet te werken. Het hele project dreigt te floppen. Gebruikers klagen steen en been.

Ondertussen is mobiliteitscentrale Hoppin wel ingeschreven in het Decreet Basisbereikbaarheid. Hoppin is daar hét systeem voor ‘multimodaal’ vervoer. In werkelijkheid gaat het om een tweede gebrekkige routeplanner voor De Lijn. Die dus 80 miljoen euro heeft gekost. En nog iets: de modal shift met trendy deelsteppers en deelfietsers leverde nog geen extra reizigers op voor De Lijn.

callcenter

Put van 80 miljoen euro voor ‘mirakeloplossing’