Het is hoogseizoen in Málaga en dat is er te merken. Je kan er over de koppen lopen. De smalle straatjes van de oude binnenstad zijn veranderd in één grote mensenzee. Volgens de kranten zijn er meer dan 1 miljoen toeristen voor de processies tijdens de Goede Week.

In tegenstelling tot wat je zou verwachten valt de piek van het aantal bezoekers aan de Costa del Sol niet in hartje zomer, maar wel tijdens de Semana Santa, wanneer de paasprocessies uitlopen en de verschillende ‘cofradias’ (genootschappen van gilden en ambachten) en ‘hermandades’ (broederschappen waar iedereen, ongeacht het beroep welkom is) hun heiligenbeeld uit hun parochiekerk op een troon en een brancard hijsen om die loodzware last dan op vaak wel 100 schouders te sleuren en vervolgens Via Dolorosa-gewijs door de straten van de casco Antigua te schuifelen.

Buigende Jezus

Wat ook wel eens mis kan gaan. Zo vertelde mijn vrouw de anekdote van het beeld van Christus dat in de voorstad Vélez-Málaga een nieuwe, hogere troon had gekregen waardoor het bij het buitendragen uit de kerk met het hoofd tegen de boog van het portaal stootte en ei zo na van de troon tuimelde. Een euvel dat het jaar nadien werd verholpen door een mechanisme in de knieën van Christus te monteren dat er voor zorgde dat het beeld van Jezus bij het buitendragen uit de kerk zich als bij wonder kon voorover buigen om het het hoofd niet te stoten, wat een verbaasde ‘ooooh! ontlokte aan de talrijke omstaanders, altijd klaar om in een mirakel te geloven.

Een ander probleem is het kaarsvet dat tijdens de nachtelijke processies lekt en de straten spekglad maakt, zodat het de ochtend nadien lijkt alsof het geijzeld heeft. Menig auto is zo al geslipt om midden op een rotonde of in een winkelvitrine te eindigen.

KKK

De dagelijkse processies zijn een erg emotioneel gebeuren, ook voor niet-gelovigen, omdat de omstaanders vaak in snikken uitbarsten bij het aanschouwen van het beeld van hun ‘virgen de la Cabeza’ of hun ‘Jezus die zijn kruis draagt bij zijn laatste knieval’. Dat laatste is tevens het meest iconische beeld voor Málaga, El cautivo (de gevangene) genaamd. De troon wordt vaak voorafgegaan door een groep anonieme ‘penitentes’ (boetelingen) met de beruchte puntige kap op het hoofd, vaak door niet-ingewijde bezoekers verward met de mutsen van de leden van de KKK die ze kennen uit Amerikaanse films.

De traditie wil dat er elk jaar ook een gevangene meeloopt die dan op paaszondag clementie krijgt. De voorbije week werden er weer tranen met tuiten gehuild door de Malagueños, want het regende pijpenstelen toen de geplande processies, waaronder die van de cautivo, waren gepland. Regen in het droge Andalusië is goed nieuws, maar de houten heiligenbeelden met hun fragiele beschilderingen zijn er niet goed tegen bestand en dus werd er door de cofradias en hermandades beslist om hun ‘Tronos’ binnen te houden.

Gitano’s

Alleen de broederschap van de studenten (dronken en dus waterbestendig) en die van de gitanos (hyper-devoot en met een plastieken zeil over de maagd Maria getrokken) besloten om de gutsende regen te trotseren, tot grote vreugde van de toeschouwers die vanonder hun paraplu’s of vanuit de barretjes toekeken, begeleid door de emotionele flamenco-gezangen, trompetten en drums van de zigeuners die steevast de processie begeleiden, wat altijd zorgt voor huilbuien bij het publiek.

Ruige Gitano’s met bakkebaarden die vanonder hun geruite pet piepen, plengen dan zilte tranen bij het aanhoren van de trieste ‘saeta’s, de klagerigste aller flamenco liederen. Een emotie die ongetwijfeld versterkt wordt door het effect van de zoete en sterke Málaga wijn of de anijslikeur die tegen dan al uit de kan en in de man is.

De Andalusische regionale zender Canal Sur volgt alles live, voor wie het spektakel thuis wil volgen, en dat zijn een hoop mensen. Want hoewel ook in Andalusië het kerkbezoek achteruit boert, blijft het bekijken van de Semana Santa in Málaga, Granada, Sevilla of één van de kleinere steden in het binnenland, dé voorjaarsklassieker voor elke Spanjaard en een aanrader voor buitenlandse toeristen die eens niét willen komen bakken en braden in de zomer.

Als u nu zondag eens een keertje een alternatief wil voor de Mattheuspassie van Bach, kan u vast wel deze klassieke saeta smaken, die van de Christo de los Gitanos.

clementie

Een huilende hemel tijdens de paasprocessies in Andalusië