In De Standaard krijgt Ruud Goossens een ganse pagina om de historische betoging van zondag 21 november voor vrijheid en tegen de coronapas af te doen als ‘een bizar verbond van extreemrechtse complotdenkers en esoterische holisten’. Je luistert er best niet te lang naar. Sarah Melis — een studente sociologie — slaagde erin om buiten de kanalen van de reguliere media tienduizenden mensen door Brussel te laten denderen. Op de redactie van De Standaard moesten ze naar adem happen. De informele mediakanalen op de sociale media hebben immers een veel groter bereik en mobilisatiekracht dan gedacht.

De Standaard, De Morgen en Het Nieuwsblad brachten het verhaal dat Sarah Melis zich via de organisatie Feniks voor de kar van Dries Van Langenhove had laten spannen. Dit gerucht volstaat voor De Standaard om de betoging af te serveren als een bende malloten die ‘een radicale, absolute en geperverteerde vrijheidsgedachte’ nastreeft. Één die zich op geen enkele manier meer door het algemeen belang wil laten beknotten’. ‘Eigen vrijheid eerst.’

‘Blut und bronwater’

In de Afspraak waarschuwt kerkjurist Rik Torfs ervoor om de vele tienduizenden betogers te diskwalificeren als ‘dom en moreel minderwaardig’. Dat is echter wat Ruud Goossens enkele dagen later precies wel doet. Over de besognes van de betogers rept de redacteur met geen woord. De spectaculaire ontwikkeling van de vierde golf geeft aan dat het officiële discours van virologen, opiniemakers en de Vivaldiregering wel degelijk aan alle kanten rammelt. In de Afspraak pleit Rik Torfs dan ook voor ‘een openlijk debat over een aantal wetenschappelijke aspecten’. Kritische stemmen worden in de media geweerd. Het debat wordt daardoor te uniform.

Wie twijfelt aan de officiële retoriek wordt gedemoniseerd en uit de reguliere media verbannen. Wie twijfelt schaart zich achter het extreemrechts gezelschap van ‘Blut und bronwater’, ‘de bastaardkinderen van het neoliberalisme’. Toch zijn er redelijke argumenten om te twijfelen aan de ongenaakbaarheid van het vaccin. In The Lancet — een medisch tijdschrift — verscheen recent een studie die vragen stelt bij de efficiëntie en de effectiviteit van het vaccin. Ondanks de vaccinatie krijgt het coronavirus blijkbaar veel ruimte binnen het immuunsysteem om te muteren. Als er redelijke twijfel is, dan is de wetenschappelijke vooruitgang het best gediend met een onderzoek zonder taboes en morele barrières. Maar blijkbaar vormt een doorgedreven, ongenuanceerde en autoritaire aanpak van diegenen die twijfelen aan de vaccinatie en de coronapas, de topprioriteit. Conner Rousseau omschreef de niet-gevaccineerden als ‘egoïsten’.

Intellectuele terreur van De Standaard

Ook Dries Van Langenhove wordt door Ruud Goossens door het slijk gehaald. Scrupuleus wordt hij op de opiniebladzijde van een kwaliteitskrant in de vorm van een hakenkruis afgebeeld. Van Langenhove reed zeker geen volmaakt communicatief parcours. Maar hij blijft nog altijd een verkozene van het volk. En tot nader order is hij nog door geen enkele rechtbank veroordeeld. De Standaard maakt zich schuldig aan intellectuele terreur.

Ruud Goossens is niet aan zijn proefstuk toe. In dezelfde kwaliteitskrant kreeg de kleffe redacteur de nodige ruimte om Eric Zemmour de huid vol te schelden. Eric Zemmour werd in De Standaard afgebeeld met op de achtergrond een Franse haan die de nazigroet brengt. Het gaat niet enkel om censuur, maar om McCarthyisme. Verwijzend naar de periode van anticommunistische verdachtmakingen in de Verenigde Staten in de jaren veertig en vijftig van de vorige eeuw. Zo bont maakt het zelfs De Morgen niet.

Dertig jaar na zwarte zondag tapt de media nog altijd uit hetzelfde vaatje. Met dit verschil dat de mobilisatiekracht van de sociale media niet meer valt te negeren. En dat bovendien steeds meer intellectuelen zich afzetten tegen de dogmatische haatretoriek van de eendimensionale mainstreammedia. In een interview met De Zondag breekt Montasser alDe’emeh een lans voor Dries Van Langenhove: ‘Een beweging zoals Schild & Vrienden kan de kans op geweld verminderen… Zo’n beweging vertaalt de woede van haar leden in politieke acties. Niet in aanslagen. Het is de kracht van onze democratie dat mensen zoals Dries een mening mogen hebben en die ook mogen vertolken.’

Predikers die moraallessen geven

De hele strategie van de mainstreampers is gericht tegen opinies die opkomen voor zelfbeschikking. De nadruk komt daarbij te liggen op de eigen identiteit. In ’t Pallieterke waarschuwt professor Mark Elchardus terecht voor het neerhalen van de eigen cultuur in de media als een groot gevaar. ‘Ik zou in het onderwijs meer aandacht willen zien voor de wetenschappelijke, technologische, bedrijfsmatige en ethische successen van onze beschaving.’ De toon die De Standaard aanslaat is die van een geglobaliseerde, cultuurrelativistische elite. Die kijkt vanuit een misplaatst moreel superioriteitsgevoel neer op ‘het identitaire ressentiment’. Het geluid daarvan zou ‘nog maar klinken als een minderwaardig en meelijwekkend geruis, hulpeloze kreten van de achterblijvers aan de verkeerde kant van de geschiedenis waarvan alleen racisten zich nog te goed doen’.

Een krant die een betoging van vele tienduizenden mensen van allerlei pluimage verdacht maakt en weigert te luisteren naar de soms terechte bezorgdheden, is de titel kwaliteitskrant onwaardig. Een redacteur die een verkozene van het volk veroordeelt nog voor hij voor een rechtbank is verschenen, miskent de grondrechten van een verdachte en hoort niet thuis in de journalistiek. Toen Eric Zemmour in 2015 ons land bezocht om zijn boek Le Suicide français voor te stellen, stelde hij vast dat België nog zieker is dan Frankrijk. ‘Er is geen debat meer, omdat er geen rationele confrontatie is. Er zijn enkel nog predikers die moraallessen geven en aan de lopende band excommuniceren’, zei hij aan de aanwezigen bij de voorstelling van zijn boek. De nagel op de kop.

corona's

Het McCarthyisme van De Standaard