Als u morgen geen klap uitvoert en zoals elke zondag uw bed niet verlaat, belandt u in de criminaliteit. U moet immers deelnemen aan de verkiezingen. Een keuze hebt u niet. België is daarin vrij uitzonderlijk, maar staat niet alleen. Ook in Luxemburg en Noord-Korea is er kiesplicht en zo zijn er nog wel enkele andere landen.

Waarom die verplichting? Mensen – onze voorouders, waardoor ik meteen aan Ambiorix denk – hebben ervoor gestreden, is een vaak gehoord argument, naast een ander. Als er geen plicht bestaat, gaan enkel de foute lieden stemmen. Wie niet gemotiveerd is, maakt blijkbaar de beste keuze. Zonder mensen die naar het stemhokje worden gesleept, geen vrijheid.

Grijns en banvloek

Morgen moet u dus het stemhokje van uw stembureau binnengaan. Maar eens de drempel overschreden, breekt het rijk der vrijheid aan. U doet helemaal wat u wil. De vrijheid is totaal, voor het eerst sinds de vorige verkiezingen, die de meeste historici in het jaar 2019 na Christus situeren. Sindsdien moesten we op de juiste plekken de juiste deugdzaamheid veinzen om onze maatschappelijke status niet in het gedrang te brengen. Maar oef. Eindelijk kan en mag weer even alles.

Zo hebt u, mocht u er al mee begonnen zijn, het volste recht onmiddellijk te stoppen met nadenken. Wie dat evenwel niet fijn vindt, hoeft zijn hersenen niet uit te schakelen. In het stemhokje, de laatste veilige haven van absolute, onbegrensde vrijheid doet u precies wat u wil. U kunt de wetenschap ontkennen en het klimaat, ook al regent het binnen terwijl u stemt. Bent u een wappie of een idioot die het beleid in de coronatijd toch een beetje autoritairtjes vond? De banvloek der virologen houdt op waar het gordijn van het stemhokje begint, de grijns van de aftredende minister van volksgezondheid verdwijnt van uw netvlies op het moment dat u de bonte kandidatenlijsten onder ogen krijgt.

Verloochenen

Bent u financieel ongeletterd? Geen probleem, de deurwaarder komt pas maandag.

Gelooft u niet in God of denkt u hem een uur geleden in de spiegel te hebben gezien, toen u uw tanden poetste? Lijdt u aan voortschrijdend inzicht of ervaart u dagelijks het plezier een beetje dommer te worden? Bent u professor of slaagde u er op de valreep in een eerbaar beroep te kiezen? Kampt u met de mentale gevolgen van hooggeschooldheid of neemt u zelf hooggeschoolden in de maling? Allemaal om het even. In het stemhokje staat niemand naast u om u voor te liegen dat cijfers niet liegen. U hoeft niet naar de leugens van anderen te luisteren, u kiest voor die van uzelf. De wetenschap zwijgt. U bent alleen op de wereld. Elke keuze is de juiste, ook de verkeerde.

Dom zijn mag dus, hoera. Maar dom zijn is één ding. Want er is natuurlijk ook de ethiek. Onze westerse normen en waarden, waarmee we de rest van de wereld deskundig om de oren slaan. Wij westerlingen zijn goedzakken van het zuiverste water. Hebt u dan wel het recht om in het stemhokje de verkeerde keuze te maken? Onze beschavingsgeschiedenis te minachten? De Verlichting te verloochenen?

Meningsuiting

Het antwoord is ja. Niemand ziet u. De gewantrouwde, gehavende, gekortwiekte vrijheid van meningsuiting is hier, in het stemhokje – de unieke plek waar moraalridders niet als giftige paddenstoelen uit de grond schieten – vooralsnog onbeperkt. U mag, als de gedachte u welgevallig is, uitsluitend op mannen stemmen omdat u thuis al een vrouw hebt. U hoeft niet aan het welzijn van uw kinderen of kleinkinderen te denken, zelfs niet als u vergat zich voort te planten. Want misschien zijn uw afstammelingen niet zo leuk als u ze zou moeten vinden. Hier kan u het zeggen zonder ruzie met hen te krijgen. Geen hond met pasverworven dierenrechten zal u op de vingers tikken.

U hebt het volste recht voor solidariteit te kiezen omdat u liever krijgt dan geeft, voor een rijkentaks omdat anderen die moeten betalen, voor gratis sessies bij de psycholoog omdat u er zelf een bent. Het stemhokje is een verfrissende oase, waar slechtheid goed is, waar een moreel vacuüm heerst, immuun voor elke besmetting door comités van experts die in een zakelijk geformuleerd rapport uitleggen hoe we ons leven moeten leiden en wanneer we het mogen of moeten ‘teruggeven’ in plaats van gewoon te sterven zoals onze voorouders.

Als u uit dit stuk afleidt dat ik niet voor Groen ga stemmen, vergist u zich.

Heerlijk toch, die verkiezingen. Over onze stem mogen we zoveel liegen als we maar willen. Terwijl zelfs de waarheid spreken nog altijd binnen de grenzen van het toelaatbare valt.

coronatijd

Verkiezingen, het rijk der vrijheid