Het nazistisch en satanisch gedrag van politieagenten van de luchtvaartpolitie in Charleloi is voor iedereen totaal onaanvaardbaar. En terecht. Een ode brengen aan massamoordenaars is mensonterend en verwerpelijk, of het nu gaat om Mao (78 miljoen doden), Stalin (23 miljoen doden), Hitler (17 miljoen doden) of Leopold II (15 miljoen doden) [1], het maakt niets uit. Ik kan het mij niet voorstellen dat iemand een standbeeld van een van deze massamoordenaars zou plaatsen of straten en pleinen naar een van hen zou vernoemen. Walgelijk.

Gelukkig worden in ons land parlementsleden die uit eerbetoon de mausolea van Mao, Stalin, Hitler of Leopold II bezoeken, stante pede ontslagen. Het zou er nog aan moeten mankeren. Ik ben verheugd te leven in een land waar hulde aan massamoordenaars verwerpelijk is en gestraft wordt. De vrouw in kwestie mag voortaan postzegels plakken in de catacomben van de luchthaven van Charleroi. Een milde straf. In Congo hadden ze haar arm afgekapt.

Coronamoe

Ik ben coronamoe, bubbelmoe, mondmaskermoe, anderhalvemetermoe, narcistische virologenmoe, halfgare ministersmoe,… mijn geduld heeft zijn houdbaarheidsdatum bereikt. Slaafs strompelen we verder in deze dictatuur van onbekwaamheid omdat we te laf zijn om ons te verzetten. Elke dag staren we als konijnen naar ons kijkkastje, waar kwibuslogen allerhande, pingpongen tussen stellingen op een carrousel van standpuntpermutatie. Niet de middenstand, maar een virologisch corporatisme regeert dit land. Is er nu echt niemand die snapt dat wanneer je meer testen afneemt, je meer resultaten hebt? Wanneer we meer ministers aan een IQ-test zouden onderwerpen, zou ook blijken dat er meer idioten tussen zitten dan voordien gedacht. Hoewel?

Dit verschrikkelijk virus heeft wereldwijd 800 000 slachtoffers gemaakt en verdient ons respect en volle aandacht. Maar gooi door angst het kind met het badwater niet weg. Als straks de cultuursector erodeert tot straattheater onder lakententen, de horeca leeggezogen sterft, en de ganse economie implodeert, kunnen we met vliegtuigen van het door Alexander De Croo geredde Brussels Airlines, emigreren naar de stranden van de Sahel.

De smurfendans

Maandag moest Egbert Lachaert aan ‘de Fluppe’ expliceren waarom zijn lilliputterpartij van ocharme 11% zo’n ‘grande bouche(z)’ had opgezet. Waarom hij voor zijn liberale neef uit de bocht vloog en zichzelf de ravijn in kieperde, wou de koning wel eens weten. Snel belde Egbert zijn pasja: George-Louis Bouchez. ‘Wil je de ketting kon komen losmaken want ik moet alleen naar de koning’, jammerde Egbert. Dik tegen zijn goesting liet Bouchez zijn lijfeigene vrij. ‘Zeg aan de koning dat we van België terug een unitaire staat zullen maken’ riep hij hem nog na.

Fluppe aarzelde niet lang en gaf grote smurf Lachaert de opdracht om een volwaardige regering met een stabiele meerderheid te vormen. Fluppe had zijn lesje geleerd, want bij de vorige smurfendans had hij Patrick Dewael en Sabine Laruelle enkel gevraagd een regering te vormen. Deze kwamen terug met een geborneerde minderheidsregering van 38 zetels. De smurfen zullen hem geen tweede keer liggen hebben. Dit keer moet het een volwaardige stabiele meerderheidsregering zijn. Een normale regering dus.

De vraag die iedereen sinds dinsdag bezighoudt is of het groene lachgas van Meyrem Almaci het geweten van Lachaert blauwe plekken zal schoppen of de gele koorts van Bart De Wever de irritante koortsblaar Bouchez zal doen springen. Wie denkt dat Lachaert sowieso zal kiezen voor een rechtse coalitie is er aan voor de moeite. Lachaert won de interne voorzittersverkiezingen met rechtse thema’s, maar liberaal links veroverde meer zetels in het partijbestuur. Maar goed, voor Lachaert waren de rechtse thema’s een middel voor het doel: de smurfenkroon voor hem en het premierschap voor Alexander De Croo. Of dat nu in een linkse of rechtse regering is maakt hen niets uit.

Nine seventeen

Het enige doel van de liberalen is hun huidige macht zoveel mogelijk consolideren. Daarom komt Egbert Lachaert weldra met het apologische devies om de regering Wilmès II na ‘nine seventeen‘ tijdelijk het vertrouwen te geven om zo de tweede coronagolf te beheersen en de economische relance te sturen. Begrijp je nu de dwangmatige perceptie dat een coronarimpeling een tsunami met apocalyptische dimensies is?

Hoogstwaarschijnlijk hijst het blauw vlaggenschip Wilmès I enkele rode officieren van de PS aan boord en wordt nadien een spelletje tussen geel en groen gespeeld. Het doel: de regering De Croo I. Alexander blinkt zijn schoenen en strijkt zijn mondmasker, terwijl Lachaert de rode loper naar de Wetstraat 16 stofzuigt. Zowel Groen als N-VA geilen naar de macht, maar geen van beiden wil betalen met stemmenverlies. Daarom lossen de Groenen de gaspedaal op klimaatmaatregels en groene belastingen, maar versnellen op sociale thema’s. De N-VA evolueert dan weer stilaan naar een partij die de status quo verdedigt. Binnenkort wordt hun slogan ‘N-VA móet in de regering of men zal herfederaliseren’. Een defensief confederalisme.

[1] Bron : Knack 02/04/13

defensief confederalisme

Lachaert rolt de rode loper uit voor De Croo I