Het brutale politieoptreden dat leidde tot de dood van George Floyd in Minneapolis is vreselijk en tragisch. De betrokken agenten werden daarop ontslagen en worden nu ook gerechtelijk vervolgd. Zo werkt dat in een democratische rechtstaat. Toch verspreidden betogingen, rellen en plunderingen zich over de Verenigde Staten. De initiële verontwaardiging over het politieoptreden veranderde al snel in een politieke beweging. De Black Lives Matter-beweging uit 2013 werd gereactiveerd. Raciale kwesties vormen een gevoelige zenuw in de Amerikaanse samenleving.

Import naar Europa

De voltallige linkerzijde in Europa kon deze opportuniteit niet laten liggen. De emotie rond de verschrikkelijke beelden werd gebruikt om kranten en televisieprogramma’s te vullen totdat de juiste sfeer geschapen was om ook hier BLM-protesten te organiseren. Echter, in België is enige vorm van racistische geschiedenis zeer sterk met de kolonisatie en het koningshuis in het bijzonder verweven.

Daar kunnen we in de Vlaamse politiek dus weinig mee aanvangen natuurlijk. Bovendien is er een manifest gebrek aan voldoende onderdrukte zwarten. Als klap op de vuurpijl werden de voorbije weken politieagenten herhaaldelijk aangevallen door allochtonen, dus geweld tegen politie eerder dan politiegeweld is wat de gewone mensen met hun eigen ogen zien gebeuren. Een creatieve ziel trok het thema van BLM hier dus open naar ‘racisme’ in zijn meest vage omschrijving, maar met één belangrijke stelregel. De daders moesten blank zijn. Dat kon ook niet anders, beweerde men in De Zevende Dag, want enkel blanken kunnen racistisch zijn. Arabische jongeren konden op die manier de broodnodige slachtofferrol op zich nemen, daarbij hevig aangemoedigd door voornamelijk hoger opgeleide blanke linkse bobo’s.

De revolutie breekt aan!

Door de coronacrisis moesten we maandenlang onze familie in het rusthuis achter glas toewuiven, kregen we boetes als we met vrienden afspraken, mochten we niet naar de zee wandelen. Maar deze BLM-manifestatie werd door PS-burgemeester Close gedoogd. Allemaal waren ze er. Peter Mertens en Raoul Hedebouw (PVDA), Hannelore Goeman (sp.a) en zoveel andere linkse politici stonden in extase ‘Black Lives Matter’ te scanderen. Wat met de klimaatmarsen niet was gelukt ging nu eindelijk gebeuren! Het systeem ging definitief veranderen. De revolutie ging aanbreken! Met de linkervuist in de lucht is het natuurlijk moeilijk om te applaudisseren voor de helden van de zorg, maar in het gezicht spuwen kan blijkbaar nog altijd.

Sihame El Kaouakibi (Open Vld) kwam ons in de televisiestudio’s bezweren hoezeer ze de pijn van de zwarten wel niet voelde. Hopelijk verwees ze daarbij niet naar de pijn die zwarten nu voelden door de slavernij uit een ver verleden. Want anders kunnen we wat lectuur over de Arabische slavernij, in het bijzonder de Marokkaanse, aanbevelen. Het kan altijd nog beter, moet de Brugse CD&V-burgemeester gedacht hebben. Die opende zelfs een heus rouwregister, met de black power-groet op de achtergrond. De Bronx in Brugge! Pro memorie voor deze gezinspartij geven we even mee dat multicrimineel George Floyd bij zijn laatste overval een zwangere vrouw met een wapen op haar buik bedreigde. Gelukkig is er nog Groen om de linkse kerk bij de les te houden. Het onderwijs moet hervormd worden. Dekolonisatie moet in de eindtermen. De kinderen van vandaag moeten bewust gemaakt worden. Heropgevoed zeg maar, tot betere burgers.

Psychologische oorlogsvoering

Voormalig KGB-agent Yuri Bezmenov heeft uitvoerig getuigd over de technieken die de Sovjetunie vroeger hanteerde. Door middel van psychologische oorlogsvoering probeerde deze communistische staat de perceptie van de realiteit te wijzigen. Zo kon niemand nog tot zinvolle antwoorden komen op maatschappelijke uitdagingen. Zo kon het nationaal belang niet meer verdedigd worden. Deze psychologische oorlogsvoering kent volgens hem vier fasen.

Eerste fase: demoralisatie. Via het onderwijs willen ze hiermee mensen opvoeden volgens hun ideologie. Wie gedemoraliseerd is, kijkt niet meer naar feiten en ziet de waarheid niet meer zoals die is. Tweede fase: destabilisatie, waarbij de vertrouwensrelatie tussen overheid en burger wordt verstoord en de economie en de openbare orde worden gedestabiliseerd. In de derde fase van de crisis wordt door middel van conflict de oude (kapitalistische) maatschappelijke orde omvergeworpen om vervolgens in de vierde fase van normalisering te worden vervangen door een (marxistische) ordening.

De stem van de zwijgende meerderheid

De ordediensten die zich dagelijks inzetten voor onze veiligheid worden afgebeeld als schorremorrie, terwijl het tuig waartegen ze ons beschermen winkels plundert. De politie wordt zo gediscrediteerd en gedemoraliseerd. Ze voelen zich in de steek gelaten door de politiek, en niet ondersteund door de publieke opinie.

De huidige onrust heeft allemaal niets met Black Lives te maken, want die doen er voor de linkse revolutionairen helemaal niet toe. Dit heeft alles te maken met het voeren van een oorlog tegen onze manier van leven, onze vrijemarkteconomie en onze democratische rechtstaat. Het structureel racisme of het ‘white privilege’ waarover ze spreken zijn ridicule linkse concepten die volledig conform de marxistische kritische theorie geen enkele waarheid hoeven te bevatten, maar enkel dienen als wapen om chaos te creëren.

Het is daarom meer dan tijd dat we die luidruchtige revolutionaire minderheid de wacht aanzeggen. Alle levens doen er immers toe. Omdat wij geschokt zijn door de dood van George Floyd, maar er geen heiligverklaarde held van maken. Omdat wij echt racisme — dat trouwens in alle richtingen werkt — willen aanpakken in plaats van het te veroorzaken met linkse ‘identity politics’. Omdat voor ons niet huidskleur, maar burgerschap, identiteit en cultuur telt. Omdat voor ons niet afkomst, maar toekomst telt. Omdat wij geen problemen willen zoeken voor eigen politiek gewin, maar oplossingen willen vinden die voor allen goed zijn. Omdat wij de stem van de zwijgende meerderheid zijn.

destabilisatie

Tom Vandendriessche: ‘Black Lives Matter is manipulatie en racistisch. Alle levens tellen’.