Kent u het woord ‘detente’ nog? Bent u het de voorbije maanden ergens tegengekomen? Ik vraag het maar, want het schijnt tegenwoordig helemaal uit de mode te zijn. Je zou verwachten dat het woord hier en daar wel eens zou opduiken. Bijvoorbeeld in een speech van een politicus met een andere visie dan die van zowat alle andere westerse politici inzake het conflict in Oekraïne. Of in een gastcolumn of een hoofdartikel.

Detente, dus. Een ontspanning in de relaties, maar ook de politieke wil om een ontspanning in die relaties actief te zoeken. Uitkijken naar een vreedzame oplossing voor een conflict dat inmiddels een wereldwijde voedselcrisis aan het uitlokken is en de inflatie nog erger maakt dan ze al was. Want laat ons dat vooral niet vergeten: er was al een inflatie van 8% door het bijdrukken van geld, toen er nog geen sprake was van een gewapend conflict in Oekraïne. Overigens ging al dat bijgedrukte geld rechtstreeks van de ECB of de FED naar banken die het vervolgens over hun vrienden in de industrie uitstrooiden.

Geld ging niet naar economie

Dat systeem is erg ontluisterend, trouwens. Het komt hierop neer. De banken kregen geld van de ECB en de FED om dat geld in ‘de economie’ te injecteren. Ja, u hoort dat goed: de banken kregen geld van de ECB en de FED om die zware taak van het uitdelen van geld uit te oefenen. Dat zal vast een beloning zijn voor het feit dat ze verantwoordelijk waren voor de crisis van 2008.

Maar die ‘economie’ waar dat geld naartoe gaat zijn niet de kleine ondernemers of zelfstandigen in de ogen van de grootbankiers. Nee, het zijn de Volkswagens, de Amazons en de Apples van deze wereld. Die zitten bovendien al op bergen spaargeld, wat bizar is voor een bedrijf. Want je zou toch denken dat ze dat gaan investeren, maar nee. Ze zitten op een oorlogskas waar ze van gekkigheid geen weg mee weten. Dus gebruiken ze het gratis geld van de centrale banken om hun eigen aandelen in te kopen. Hierdoor stijgen hun koersen en de CEO’s van deze bedrijven gaan met fabelachtige bonussen strijken. Jaar na jaar.

Dit wou ik u meegeven, voor het geval u dacht dat al dat gratis geld, dat na de bankencrisis als manna uit de hemel viel, écht diende om de economie te stimuleren.

Schimmig geschuif met honderden miljarden steungeld

Intussen is een pan-Europees team van onderzoeksjournalisten eens gaan kijken waar de honderden miljarden van het Europese coronaherstelfonds naartoe zijn. Dat herstelfonds wordt trouwens gespekt via een lening die de EU aanging op de kapitaalmarkten. De coronasteun die de EU aan de landen geeft, wordt dus geheel betaald met leningen die ze bij dezelfde banken afsluit. En die worden op hun beurt weer betaald om het geld, dat de ECB drukt, gratis te geven aan hun vrienden bij de grote bedrijven: de big corp.

De journalisten van de diverse EU-landen kwamen van een koude kermis thuis toen ze probeerden via de Wet op openbaarheid te achterhalen waar de 723,8 miljard euro van het coronaherstelfonds naartoe zijn. De EU en lidstaten weigerden elke transparantie ‘omdat dat hun strategische positie kon schaden’. Ik citeer uit een artikel van het Nederlandse platform voor onderzoeksjournalistiek Follow the Money: ‘Lidstaten saboteren toezicht op de honderden miljarden van het Europese coronaherstelfonds.’

Geldverstrekking vanuit dat EU-herstelfonds gaat gepaard met een machtsoverdracht van de lidstaten naar de EU. Veel nationale parlementen weten niet eens welke deal hun regering heeft gemaakt met de Europese Commissie om het geld te krijgen. Gevreesd wordt dat voor vele landen een scenario in het verschiet ligt dat vergelijkbaar is met wat Griekenland moest slikken na de bankencrisis. Een scenario dat eigenlijk gewoon de Duitse en Franse banken moest redden van de ondergang, omdat ze te veel geld hadden geleend aan de Grieken. Wie daar meer over wil weten moet vooral het boek Adults in the room (2018) van de toenmalige Griekse minister van Financiën Yanis Varoufakis lezen.

Westen mijdt onderhandelingen voor gewin elite

Maar terug naar de crisis in Oekraïne, waar tot nu toe nog niet één ernstige poging tot gesprek vanuit het Westen is gekomen. Wel integendeel. Wat we zien is een razendsnelle verarming van de middenklasse door het waanzinnige beleid van de centrale banken in de VS en de EU. Stijgende energieprijzen door de boycot van Russisch gas, dat vervolgens via de Indiase achterdeur toch weer binnenkomt, alleen aan veel hogere tarieven. Stijgende voedselprijzen, door al dan niet kunstmatig gecreëerde schaarste, komen daar bovenop. Om over het absurde ‘groene’ energiebeleid nog maar te zwijgen.

Vorige week bestond zowaar een krant het om te schrijven dat het plots noodzakelijke stoken van steenkool door de elektriciteitscentrales ‘eigenlijk’ nog niet zo slecht is voor het milieu. We zijn in een enorme propagandastorm terechtgekomen inzake milieu, gezondheid, economie, controle over u, uw geld en uw privacy. En Oekraïne.

Intussen heeft Poetin zo goed als de volledige Donbas in handen en heeft hij dus alvast zijn strategische prijs binnen. Daarvoor hebben weer duizenden jonge mensen aan beide zijden van het conflict moeten sterven. Het cynisme van de heersende klasse in Washington, Brussel en Moskou heeft alweer een hoogtepunt bereikt. Tussen het puin liggen lichamen van geliefden, van strijders of toevallige omstanders. Geen enkele van die gesneuvelden hun achternaam is Biden, Von der Leyen of Poetin.

detente

De verloren detente