Sinds 31 maart is Navalny in zijn strafkamp in hongerstaking. Hij weigert consequent iedere vorm van voedsel, behalve water, op te nemen. Ook niet wanneer hem lekkere gebraden kip voorgeschoteld wordt. Ook niet wanneer een vrouwelijke kolonel hem vriendelijk verzoekt met de hongerstaking te stoppen. Indien niet zullen ze verplicht zijn hem in een dwangbuis te dwingen en hem kunstmatig te voeden. Hij wil slechts opnieuw eten wanneer hij door zijn eigen vertrouwde dokters wordt onderzocht en behandeld.

Deze dokters verklaren onder leiding van Anastasia Vasilyeva, zijn huisarts, dat Navalny ieder ogenblik kan sterven omdat zijn nieren onvoldoende werken en een hartstilstand ieder ogenblik kan optreden Er wordt gesuggereerd dat Navalny in zijn gevangenis helemaal geen medische bijstand krijgt en dat de autoriteiten hem moedwillig laten sterven. De ‘moordenaar’ Poetin kijkt van op de achtergrond lachend toe.

Naar goede gewoonte uit de Koude Oorlog schreeuwt het Westen moord en brand. De Verenigde Staten en Europa zullen dit niet zo maar laten gebeuren. Nieuwe en uiterst zware sancties zullen volgen. Navalny’s dochter Darya, die aan de Amerikaanse Stanford-universiteit studeert, schreef een open brief om om medische bijstand voor haar vader te verzoeken. Ook hebben de bestuursleden van de Navalny-beweging opgeroepen om woensdagavond vanaf 19 uur in zoveel mogelijk Russische steden te betogen.

Protest heeft succes, vrienden sceptisch

Het protest heeft succes: maandagnamiddag ontvangen we het bericht dat Navalny naar het ziekenhuis van een ander strafkamp in Vladimir, 180 km ten oosten van Moskou, voor behandeling is overgebracht. Hij zou er ook in hebben toegestemd levensnoodzakelijke vitaminen in te nemen.

De vrienden van Navalny zijn sceptisch. Anastasia Vasiliyva gelooft dat er in dat strafkamp helemaal geen ziekenhuis is, maar wel een plaats waar aan tuberculose lijdende gevangenen worden verzorgd. Navalny’s advocaten zijn helemaal niet zeker dat hij naar dit strafkamp wordt overgebracht. Ze willen zich er nu zelf snel van vergewissen of Navalny daar wel degelijk is toegekomen.

Maar is het wel zo dat Navalny helemaal geen medische hulp ontving? Een paar weken na zijn aankomst in Strafkamp 2 begon hij te klagen over lage rugpijn en gevoelloosheid in zijn linkerbeen. Hij kon moeilijk uit zijn bed opstaan en maar moeizaam wandelen. Er is een getuigenis van hem dat hij toen naar een ziekenhuis werd gebracht en in een soort van primitieve scanner werd onderzocht. Hij kreeg ibuprofen voorgeschreven. Navalny vond het onderzoek en de diagnose ondermaats en eiste, omdat zijn toestand niet verbeterde, een bezoek van zijn eigen vertrouwde dokters. Het bestuur van het gevangeniswezen vond dat de eigen geneesheren van niemand iets te leren hadden.

Hongerstaking

Omdat zijn vertrouwde dokters niet tot hem toegelaten werden, besloot Navalny op 31 maart in hongerstaking te gaan. Op 5 april kreeg hij koorts en pijn in zijn luchtwegen. Hij werd naar de eenvoudige ziekenboeg van het kamp gebracht, waar twee verpleegsters maar geen dokter werkzaam waren. Van daaruit werd hij naar een ziekenhuis gebracht waar hij een MRI-onderzoek onderging en meerdere dokters (specialisten?) zich over hem ontfermden. Diverse bloed- en andere stalen werden genomen. De diagnose werd op 13 april aan zijn familie overgemaakt.

Hij bleek geen tuberculose te hebben en niet aan corona te lijden, maar last te hebben van hernia. Hij kreeg voltaren en vitamine B3 toegediend. Het is op basis van dit rapport dat de dokters van Navalny besluiten dat hij ieder ogenblik kan overlijden. Hij zou te veel kalium in zijn bloed hebben waardoor hij gemakkelijk een hartstilstand zou kunnen krijgen, en te veel creatinine als gevolg van slecht werkende nieren. Het vervolg van het verhaal kennen we niet, maar zeker is dat Navalny geen onopvallende gevangene zal worden.

Navalny delendum est

Ondertussen gaat de strijd tegen de beweging van Navalny volop verder. In talrijke kantoren van zijn Anticorruptiefonds voert de politie huiszoekingen uit. Verantwoordelijken worden bedreigd of voor een korte periode aangehouden.

De procureur van Moskou wil alle organisaties die aan Navalny gelinkt kunnen worden als extremistische organisaties bestempelen. Hun doelstelling zou zijn het wettelijk gezag omver te werpen door ‘kleur’-revoluties te organiseren (naar analogie met bv. de ‘Oranjerevolutie’ in Oekraïne in 2004, nvdr). Daar staan straffen van 6 tot 10 jaar opsluiting op. Iedereen die in een pro-Navalny betoging opstapt is duidelijk een extremist en kan als dusdanig bestraft worden. Kranten en media moeten wanneer ze het over de aanhangers van Navalny hebben hen als extremisten betitelen. De stichtingen van Navalny mogen geen bankrekeningen hebben en geen bankverrichtingen doen.

Het wordt een harde strijd om te beletten dat Navalny en zijn aanhangers een rol kunnen spelen in de doemaverkiezingen van september.

Doemaverkiezing

Navalny: kroniek van een aangekondigde dood