Wekelijks bladeren de pennenvriendjes door de kranten en pennen hun fenomenale bevindingen neer in een onvolprezen correspondentierubriek.

Mateke Erwin,

Even een hypothetisch vraagje: wat als jij naar het ziekenhuis moest voor een ingreep, Erwin? Wat is dan het eerste wat je klaarlegt voor je vertrek? Een tandenborstel? Proper ondergoed? Deodorant? Dat laatste was uiteraard een grapje. En dat tweede en dat eerste ook. Alsof mannen zoals wij zulke nutteloze prullen gebruiken. Wij weten beter. Het enige dat je moet meenemen naar het ziekenhuis is de selfiestick!

Conner Rousseau weet dat ook. Hij deelde met ons allen een werkelijk prachtige selfie vanop zijn ziekenhuisbed. Schitterende compositie. Prachtig kleurenspel tussen de witte lakens, de lichtblauwe mondpamper onder de kin en de bruine foundation op dat vastberaden gezicht.

Helaas reageerden sommige barbaren negatief op dit monumentale statement van hedendaagse fotografie. Conner kreeg haatberichten. Hoe zou dat toch komen dat mensen een politicus zo grondig kunnen haten, Erwin?

Het is toch niet alsof Conner iets te maken heeft met – ik zeg maar wat – het binnenhalen van Frank Vandenbroucke in de regering en dat voornoemde Frank vervolgens het land al meer dan een jaar terroriseert met geboden en verboden en regels en chantages waardoor mensen in het slechtste geval hun werk of hun onderneming kwijt geraken? Zouden mensen om zoiets boos worden? Dat kan toch niet?

Overigens moeten we ons ook niet té veel zorgen maken over mateke Rousseau, want die is weer ‘back on track’ en lanceert een nieuwe collectie van zijn kledinglijn. Ik ga eens kijken

of er geen mooie lichtblauwe mondpamperkleurige sweater bij zit, want ik hou van ton sur ton.

Mateke extra Stef,

elk theater heeft zijn zotskap nodig. Cesar kan niet zonder Slisse en Leo niet zonder Gaston. Zo kan deze regering ook niet zonder koddige Conner.
Pas op, door kledinglijn Conner ben ik de laatste tijd heel wat modebewuster geworden, een categorie waar wij, witte cis-mannen in de fleur van hun sleet, al eens durven achteraan bungelen. Zo ben ik door de ziekenhuisfoto van CSI Conner te weten gekomen wat ‘foundation’ is. Ik dacht vroeger dat men daar een huis op bouwde. En wat ‘slayed eyebrows’ zijn. Bij slayed stelde ik me enkel een hardnekkig lispelende metalfan voor.

Sindsdien ga ik de deur niet meer ongepoederd en met ongekamde wenkbrauwen uit! Ik draag al eens linnen hemd op een even linnen broek, waarbij ik een hand losjes in de broekzak hou terwijl ik duur geparfumeerd rondflaneer dat de stukken er afvliegen.
Het enige nadeel is dat ik sindsdien benaderd wordt door heerschappen die de Griekse beginselen toegedaan zijn.

Kameraad Vanmol,

een Hoogkwalitatieve Krant maakte deze week een grondige analyse van ‘De plotse bocht van Frank Vandenbroucke.’

Die minzame Frank, dat hedonistische feestbeest, was aanvankelijk tegen vaccinatieplicht. Maar wie schetst onze verbazing, (jij, misschien?) nu hij plots voorstander is van vaccinatieplicht? Wat is er gebeurd, vraagt de Zeer Intellectuele Krant zich af.

Ja hallo. Wat zou er gebeurd zijn? Misschien hetzelfde als wat er met Van Ranst gebeurde toen hij eerst mondkapjes onnozel vond en daarna nuttig? Of wat er met De Croo gebeurde toen hij tegen de pasjesmaatschappij was om ze vervolgens vlot in te voeren? En die keer dat Pedro Facon nog zei dat we ongevaccineerden toch niet in de gevangenis kunnen gooien, om het een paar weken later rücksichtslos te doen? Ok, dat laatste is nog niet gebeurd, maar dat is een kwestie van dagen, hooguit weken.

Luchshiy Stefski,

De enige keer dat je frivole Frank van het maken van een enorme bocht zou kunnen verdenken is wanneer hij de betrekking van wijnbouwer zou vervullen. ‘Frank’, zouden oenologen zeggen, ‘dit is de grootste bocht die iemand ooit gemaakt heeft!’

Verder zie ik in Frank Vandengoelag enkel maar rechtlijnigheid. Zeg ik rechtlijnigheid? Met laser-precisie leidt hij zijn volk met lange-mars-stappen richting het Grote Rijk Der Vrijheid. Naar sovjet-normen weliswaar. Alwaar wij zullen bevrijd zijn van de zorgen die privébezittingen onvermijdelijk met zich meebrengen. Bevrijd van mijmeringen over verre verplaatsingen, verlost van alle keuzestress . Zelfs die van het al dan niet vaccineren. Desnoods komt Frank de Russische tank hem zelf in uw arm hengsten! En dat allemaal terwijl hij ons tracteert op een sadistische glimlach die zelfs De Sade ‘mon Dieu!’ zou laten schreien. Prachtige kerel die Frank. Ik heb hem graag, Stef.

Collega Erwin,

Op 12 november las ik dat de voorzitter van de politievakbond NSPV met verrassingsacties vooral het establishment wou gaan treffen. Dat vind ik fijn, vooral sinds ze mij een tijd geleden met mijn klikken en mijn klakken uit het establishment hebben gegooid. Maar de acties vallen me in de praktijk toch lichtjes tegen. Tenzij je eenieder die het vliegtuig wilt nemen, beschouwt als establishment. Of mensen die de bus nemen in Antwerpen. Ik heb ooit wel eens de bus genomen in Antwerpen en ik herinner mij relatief weinig establishment tijdens die dolle rit. Misschien wil de politievakbond niet discrimineren? Dat zou kunnen. Wij, eenvoudige lieden, weten dat niet.

Eenvoudige man Stef,

ik ben van mening dat je nu een en ander op flessen trekt. Ok, ik doe dat ook wel eens, doch uitsluitend na het beëindigen van een brouwsel. Flikken zijn – het zal u verwonderen want ze kunnen het goed wegsteken – ook maar mensen.
Ik ben van mening dat elke mens in se naar het goede streeft. De gebelgde ordehandhavers konden ook niet bevroeden dat zij op Zaventem een vooraanstaand lid van de FBF ( de Fors Belerende Filantropen ) voor de gezegende voeten liepen. Niemand minder dan Tom Barman diende door de blauwe blokkage de benenwagen richting vertrekhal te nemen.

‘Ik heb nog nooit een vliegtuig gemist’ sprak gOD in een soort Nederwerps, ‘ zelfs niet door de flikken!’
Daaruit kon de verbijsterde kijker opmaken dat de heer Barman zich op regelmatige basis laat rondvliegen. Dat kunnen wij raar vinden voor een gedreven klimaatactivist als Tom Carbon en daar hebben wij zelfs zware argumenten voor. Maar net daar ligt de hond gebonden: de argumenten van lieden als Tom B. of Francesca Van T. wegen vederlicht! Zodoende kunnen zij zomaar op een vliegtuig zitten zonder enige ecologische voetafdruk na te laten. Daarom maken zij terecht aanspraak op de goddelijke status en blijven wij slechts deerniswekkend plebs.

Guter Freund Erwin,

heb jij wel eens last van Dunkelflaute? Wat een prachtig woord. Duits is toch zo’n mooie taal met poëtische woorden als ‘Knotenpunkt’, ‘Fussbodenschleifmaschinenverleihladen’ en ‘Aufmachen!’. En nu dus: Dunkelflaute.

Ik geef toe, het klinkt als iets uit een Duitse pornofilm. ‘Wöllen sie meinen Dunkelflaute sehen?’ Maar het is een term uit de duurzame energie. Wanneer er geen zonlicht is en het is windstil, dan leveren zonnepanelen en windmolens zo goed als niks op. En dan zitten we dus met ‘Dunkelflaute’. Dan mussen wij sofort rechnen op de Zuverlässigkeit von Kernkraftwerken of Gasanlagen.

Germanofiele Stef,

Duitsers, ik vind dat zalige mensen, Stef. Niet alleen omdat ze zo goed Duits kennen of hun vrouwen in dirndls steken. Neen, omdat alles daar méér is. Je krijgt daar drie keer zoveel op de teljoor. Hun premier is drie keer zo breed als de onze, hun pinten drie keer zo vol!

Drie keer XL, dat is de kleding die ik moet kopen wanneer ik een week in Duitsland ben. Maar het mooie is dat je die maat in élke kledingwinkel kan kopen. Die Duitsers denken echt aan alles. Duitsland, dat is een plezant land! In België moet ik altijd vermageren. België is een snertland.

Tot volgende week!

Dunkelflaute

De pennenvriendjes bestuderen de selfie van mateke en de bocht van Frank.