Minister Tinne Van der Straeten (Groen) heeft een trofee binnengehaald. De federale regering mag voortaan windmolenparken gegarandeerde prijzen aanbieden. Als de stroom aan marktprijs niet genoeg opbrengt, dan past de regering bij.

Tijdens de bijeenkomst van de ministers voor Energie van de EU wist Tinne Van der Straeten samen met andere groene ministers gedaan te krijgen dat de Europese Unie akkoord gaat met het zogeheten ‘contract for difference’ (CfD). Want staatssteun is tegen de Europese regels, maar voor windmolenparken of andere leveranciers van hernieuwbare energie mag het dus wel.

Ook voor kerncentrales?

Hoewel vooral groenen en socialisten achter die CfD stonden, wisten de groene ministers uit Duitsland, Luxemburg, Oostenrijk en België samen met de demissionaire Spaanse socialistische minister, die de Energieraad voorzat, de andere landen over de brug te trekken door die gegarandeerde prijs ook te beloven voor nieuw te bouwen kerncentrales. Bestaande kerncentrales vallen uit de boot.

Ook dat is een trofee voor Van der Straeten en haar groene collega’s, al is niets wat het lijkt. Want bij bestaande energieprojecten kan de CfD in elk land apart worden beslist. De uitsluiting van bestaande kerncentrales is dus maar schijn, omdat elke regering à la tête du client uitzonderingen kan geven.

Pikant detail daarbij is wel dat de federale regering in de nog altijd niet vrijgegeven Engie-deal voor de oude kerncentrales al een CfD heeft beloofd aan Engie. En passant wist de regering-De Croo dus ook dat struikelblok in de Engie-deal op te ruimen.

Kunstmatig dure stroom

In praktijk komt het erop neer dat bijna alle stroom kunstmatig duur zal worden dankzij de CfD’s. De regeringen en vooral de energiebedrijven komen als overwinnaars uit de bus, de stroomverbruiker als grote verliezer. Want het staat vrijwel vast dat de regeringen de kosten van de CfD’s zullen afwentelen op de verbruikers. Waarschijnlijk onder het mom van de strijd tegen fossiele brandstoffen. Dat staat haaks op de liberalisering van de energiemarkt die de Europese Unie sinds de jaren ’90 moeizaam heeft afgedwongen.

De vrijgemaakte elektriciteitsmarkt met het verbod op staatssteun aan de eigen staatsbedrijven (en dus oneerlijke concurrentie) maakt plaats voor geprivatiseerde energiebedrijven die kunstmatig winstgevend worden gehouden. Wie hernieuwbare energie produceert, is zeker van zijn winst. De belastingbetaler betaalt. De beloofde prijsdalingen dankzij privatisering zijn er trouwens nooit gekomen…

elektriciteitsmarkt

Windmolenparken krijgen gegarandeerde hoge stroomprijzen